Κώστας Ζουράρις
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Παπαῖ! Μέσα στη σωρεία των σοβαρών κοστουμιών, των νεόπλουτων ταγιέρ, των γαλλικών αρωμάτων, των ακριβών ρολογιών, των σινιέ τσαντών και της αυτιστικής άγνοιας για τη ζωή στο κόσμο, έξω, του κοινοβουλίου μας, ο Κώστας Ζουράρις είναι ένα αντίδοτο στη πλήξη και στο προβλεπόμενο! Κάτι σαν παραδείσιο πουλί, που μιλάει αρχαία ελληνικά με νεοελληναράδικη εκφραστικότητα, βωμολοχεί με φράσεις από τον Θουκυδίδη, τον οποίο και λατρεύει και φορεί εκείνο το κρητικό γιλέκο του, για να υπάρξουν οι συνειρμοί της καταγωγής του -τσιφ- κατευθείαν, από τους προγονικούς Κουρήτες, λίγο πριν εφεύρουν τον Πυρρίχιο και θεμελιώσουν τον πολιτισμό των ανθρώπων.
Οὐαί! Ο κύριος Ζουράρις δεν είναι πια Υπουργός Παιδείας μας! Όχι για το Μακεδονικό στο οποίο υπήρξε λάβρος μαχητής ενάντια σε κάθε ονομοτοδοσία σχετική στα Σκόπια, στο παρελθόν! Όχι για την Παιδεία. Όχι για διάφορες προκλητικές, ευρηματικές, ευφάνταστες συχνά προσβλητικές δηλώσεις του στο παρελθόν, όπως για το ας πάρουν και Τούρκοι κάνα νησί ή τα οπίσθια της Πατουλίδου ή τις μπουρδελότσαρκες των μαθητών! Όχι! Για αυτά! Όχι, για τις πολιτικές του θέσεις, την -όποια!- εργασία του για την -όποια επίσης- παιδεία μας, αλλά γιατί είπε «ποιος τον γα@ει τον Άρη» και εννοούσε -οἴμοι!- την ομάδα και ουχί τον αρχαίο θεό του πολέμου! Υπέβαλε παραίτηση και -ἰώ!- έγινε δεκτή!
Η Τσαμουριά και όχι ο Αρης
Ο ίδιος ο κύριος Ζουράρις, αφού είδε να γίνεται αντικείμενο μέγιστης κριτικής το «ανέκδοτο», όπως ισχυρίστηκε πως έλεγε και ακούστηκε μισό, δήλωσε στον Κυριάκο Θωμαϊδη πως η παραίτηση του «δεν είχε προσχηματικό χαρακτήρα, αλλά έγινε ευκολότερα. Όταν μίλησα με τον Καμμένο μου είπε να βρω λύση και αμέσως του είπα ότι παραιτούμαι. Να σου πω πού έχουν δίκιο οι Αρειανοί -όχι οι άλλοι. Έγινε ένα τεχνικό σφάλμα. Εγώ είπα το πασίγνωστο ανέκδοτο με τους θεούς του Ολύμπου που κοροϊδεύει εξίσου τη θύρα 4. Είχα βγάλει τα ακουστικά και ακούστηκαν μόνο οι τελευταίες λέξεις. Δικαίως εξεμάνησαν γιατί νόμιζαν ότι έβριζα τον Άρη. Αν το είχαν ακούσει όλο, θα είχαν καταλάβει ότι είναι ανέκδοτο. Τα ανέκδοτα δεν έχουν προσωπικό χαρακτήρα. Ό,τι είναι γενικό, δεν έχει χαρακτήρα προσωπικό. Έχουν δίκιο οι Αρειανοί έτσι που ακούστηκε. Από την άλλη, δεν έχουν πολύ δίκιο στο εξής. Αυτό που είπα εγώ μπορούσε να εκληφθεί ως κάτι εξυβριστικό κατά του Άρη, όχι κατά προσώπων, όπως με βρίζουν αυτοί και η ανακοίνωση της ΠΑΕ Άρης. Οτιδήποτε λέγεται με σκωπτική διάθεση ή σάτιρα για μια ομάδα δεν έχει προσωπικό χαρακτήρα. Οι Ολυμπιακοί δεν έχουν κανένα δίκιο, είναι ένα σύνθημα. Τα δικά τους, όταν είναι έξυπνα, δεν είναι χειρότερα σε βάρος του ΠΑΟΚ; Για παράδειγμα, το περίφημο σύνθημα “εκεί ψηλά στης Τούμπας το χαρέμι” λέει κάτι να πάρουμε εμείς οι ΠΑΟΚτσήδες από τον Άρη και να βάλουμε και μια φωτογραφία της μαμάς μας. Αυτό -πάλι επειδή δεν θίγει συγκεκριμένο πρόσωπο- είναι μέσα στη σατιρική παράδοση την ελληνική». Για κάποιους μας, όλο αυτό το ποδοσφαιρικό πάθος φαντάζει από παράλληλο σύμπαν και σα να αφορά σε κατοίκους άλλου γαλαξία!
Παρ’ όλα αυτά, στην ίδια εκπομπή «Η έφεση της Τρίτης», ο Κώστας Ζουράρις δήλωσε πως είχε παραιτηθεί νωρίτερα και για άλλο θέμα.
«Είχα παραιτηθεί από τις 8 Ιανουαρίου λόγω ενός προβλήματος με τα αλβανικά βιβλία για την Γ’ Γυμνασίου και τη Γ’ Λυκείου. Έπρεπε να εξαλειφθούν από τα βιβλία τα στοιχεία που μπορούν να προσβάλλουν, γι’ αυτό κάναμε κάποιες αλλαγές. Τα βιβλία τους δείχνουν την Τσαμουριά να πηγαίνει από τη Θήβα μέχρι την Πρέβεζα. Είχαν πει ότι σε τρεις μήνες θα στείλουν τα δείγματα για τις αλλαγές, αλλά δεν τα έκαναν. Τώρα που καίγονται να μπουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ ζήτησαν να υπογράψω. Εγώ γουρούνι στο σακί δεν αγοράζω. Η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι πάντα ο χρήσιμος ηλίθιος. Αν υπέγραφα με αυτόν τον αστερίσκο, θα μπαίνανε τον Ιούλιο στο ΝΑΤΟ και τον Σεπτέμβρη θα άνοιγαν τα σχολεία τους και θα έγραφαν ό,τι ήθελαν. Γι’ αυτό παραιτήθηκα τότε. Έγινε σύσκεψη της κοινοβουλευτικής ομάδας και το δήλωσα εκεί ότι παραιτούμαι. Το ήξερε ο Νίκος Κοτζιάς και με παρακάλεσε να κάνω μια προσπάθεια και να πάω στη συνάντηση». Για όσους γνωρίζουν τον κύριο Ζουράρι, η εκρηκτικότητα, η πρόκληση, η εκκεντρικότητα, η ερεθιστική γλώσσα, η μίξη αρχαίων ελληνικών με αγοραίες εκφράσεις και βωμολοχίες ήταν στοιχεία του αναπόσπαστα και για όποιον θώκο υπουργικό, δε θα εγκαταλειπόντουσαν! Σ’ αυτό συνηγορεί άλλωστε, όλη του η ζωή…
«Γεννήθηκα κομμουνιστής, όπως άλλοι γεννιούνται κωφάλαλοι»
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, το 1940, και είναι γιος του πρωτοπόρου γιατρού σεξολόγου Γιώργου Ζουράρι, από το Βραχάσι της Κρήτης. Η οικογένεια του ήταν ιδιαίτερα ευκατάστατη άλλα και σ’ αυτήν γεννήθηκε ως «κομμουνιστής, όπως άλλοι γεννιούνται κωφάλαλοι».
Ο πατέρας του, λοιπόν, ήταν μια ιδιαίτερη φυσιογνωμία με ευρύτητα γνώσεων, γλωσσική κατάρτιση σπουδαία και σε μια εποχή γεμάτη προκαταλήψεις, άριστος επιστήμονας που προσπαθούσε να αλλάξει νοοτροπίες. Για ένα από τα βιβλία του, το «Ο Αυνανισμός, το πάθος εις το φως της επιστήμης», εποχές που τα παιδιά σακατεύονταν στο ξύλο στην υποψία αυτοαγγίγματος, οδηγήθηκε στο στρατοδικείο με κατηγορία «την υπονόμευση του μαχητικού φρονήματος του στρατεύματος», το οποίο φυσικά και δεν αυνανιζόταν συνολικά!
Ο Γιώργος Ζουράρις ήταν μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος και καλός φίλος του γενικού γραμματέα του ΚΚΕ, Νίκου Ζαχαριάδη. Ο πατέρας φυλακίζεται, ο μικρός Κώστας τον επισκέφθηκε στην φυλακή και ζει όλη εκείνη την θολή, ασπρόμαυρη, όλο αδικία εποχή. Ο γιατρός φροντίζει το παιδί του να χει γνώσεις. Γραμματικές και καλλιτεχνικές, ασπίδα σε έναν κόσμο που εξετάζει φρονήματα. Ο Κώστας Ζουράρις σπουδάζει νομικά στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης αλλά και μουσική, πιάνο – θεωρία – αρμονία στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης. Θα κάνει μεταπτυχιακό κύκλο σπουδων στη μουσική στη Μουσική Ακαδημία Mozarteum, στο Σάλτσμπουργκ και στις Πολιτικές Επιστήμες στο Παρίσι.
«Γιατί να μη κάνεις παιδί με την Βάνα Μπάρμπα; Με ποια θα κάνεις; Με τη Μέρκελ;»
Παντρεύτηκε, για πρώτη φορά, τη Μάγδα Κοτζιά, που είχε γνωρίσει στην πρώτη τάξη του Δημοτικού και ήταν αγαπημένη του από παιδάκι. Η ωραία, ατίθαση, μποέμ, επαναστάτρια, πρωτοπόρος εκδότρια του εκδοτικού οίκου «Εξάντας», που ο Μάνος Χατζιδάκις είχε δηλώσει πως ήταν η μόνη που θα μπορούσε να παντρευτεί, είναι από το 1968 μαζί με τον Ζουράρι στο Παρίσι, έχοντας ζητήσει καταφύγιο ως μέλος της Δημοκρατικής Άμυνας.
Δίπλα στην σπουδαία αυτή γυναίκα ο Κώστας Ζουράρις συναναστρέφεται ιστορικές μορφές της παγκόσμιας διανόησης όπως τους Καστοριάδη, Αξελό, Πουλαντζά, Μπέκετ, Ντυράς. Ζούνε μαζί τη φοιτητική εξέγερση του Μάη του ’68 στο Παρίσι. Εκείνη αρχίζει από το Παρίσι τις εκδόσεις όταν μαζί με τους σημαντικούς εικαστικούς Χρύσα Ρωμανού και Νίκο Κεσσανλή αλλά και τον τεχνοκριτικό Pierre Restany αγόρασαν από κοινού ένα επαγγελματικό μηχάνημα παραγωγής μεταξοτυπιών και αυτός το 1969 διδάσκει πολιτικές επιστήμες στο πανεπιστήμιο Vincennes-Paris στο Παρίσι.
Παρ’ όλα αυτά γυρνώντας στην Ελλάδα με την μεταπολίτευση θα είναι επισκέπτης καθηγητής σε Πανεπιστήμια της χώρας, ενώ θα διδάσκει και στη Σχολή Πολέμου, έχοντας όμως άφθονο χρόνο ώστε να φιλοσοφήσει, όπως οι αρχαίοι Έλληνες και να αφοσιωθεί στα κοινά ή να μελετήσει το βίο των ηρώων του, του Θουκυδίδη, του Άρη Βελουχιώτη, του Γεώργιου Καραϊσκάκη, διότι «με αυτούς ζω» όπως έχει τονίσει σε πολλές συνεντεύξεις του!
Ο δεύτερος γάμος του, ο οποίος έχει, επίσης, λήξει κάποιες δεκαετίες τώρα, είναι με την καλλονή ηθοποιό και σκηνοθέτη, Μυρτώ Παράσχη, με τις πολλές σπουδές από αρχαιολογία μέχρι χορό σε Αμερική και Γαλλία. Με αυτήν έχει αποκτήσει τη κόρη του, τη ζωγράφο Ιοκάστη Ζουράρι.
«Με απέλυσαν οι γυναίκες μου» έχει πει σε συνέντευξη του στο περιοδικό «ΕΓΩ», «και μάλιστα χωρίς ΙΚΑ, αποζημίωση και ένσημα. Βέβαια είχαν τα δίκια τους».
Στην ίδια συνέντευξη θυμάται πως το 2001 μετρά από μια απεργία για το σχέδιο Γιαννίτση, μαζί με τη Ζωή Λάσκαρη και τη Βάνα Μπάρμπα κάθισαν σε ένα καφενείο. Τότε το σύμβολο Μπάρμπα του πρότεινε να κάνουν ένα παιδί μαζί, χωρίς γάμο. «Πολύ ωραία ιδέα» τη βρήκε, αλλά μετρά της απάντησε πως ήταν μεγάλος σε ηλικία και τα «γεροντόπαιδα είναι επικίνδυνα». «Γιατί να μην κάνει ένα παιδί με την Βάνα Μπάρμπα, δηλαδή;» είχε φιλοσοφήσει, «με ποια θα κάνεις; Με την Θάτσερ ή με τη Μέρκελ; Προφανώς και θέλεις τη Βάνα». Φυσικά! Εκτός από καλλονή, έχει και χιούμορ…
«Διαλέγω τη νηφάλιο μέθη της αμφιβολίας και όχι την υπνηλία της βεβαιότητας»
Κάποτε καθηγητής στα ελληνικά πανεπιστήμια, συγγραφέας αρκετών βιβλίων και πρώην εκδότης της εφημερίδας Μακεδονία, στάθηκε αντίθετος σε κάθε λύση του ζητήματος της ονομασίας της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας με την εύρεση μιας σύνθετης ονομασίας που θα περιλαμβάνει τη λέξη «Μακεδονία» ή παράγωγά της και έτσι μαζί με τον Στέλιο Παπαθεμελή ίδρυσε το Πανελλήνιο Μακεδονικό Μέτωπο για να συμμετάσχει στις Ευρωεκλογές.
Πρόσφατα στο ραδιόφωνο έλεγε πως για το θέμα των Σκοπίων έχει απαντήσει ο Αριστοτέλης αντί για αυτόν και στις γραφές του αρχαίου διανοητή θα παραπέμψει τον πρωθυπουργό.
«Διαλέγω να είμαι με τον Θουκυδίδη και τον Χρυσόστομο και όχι με τον Μαρξ, διότι διαλέγω τη νηφάλιο μέθη της αμφιβολίας και όχι την υπνηλία της βεβαιότητας» γράφει συντάσσεται με τον Παπαθεμελή, αφού αποχώρησε τη δεκαετία του 1980 από το ΚΚΕ εσωτερικού, έθεσε για πρώτη φορά υποψηφιότητα στις ευρωεκλογές του 1999 με το ΚΚΕ και στις βουλευτικές εκλογές του 2000 και απομακρύνθηκε μετά την πρότασή του να αυτοδιαλυθεί ή να περιθωριοποιηθεί, για να συνεχίσει με τη Νέα Δημοκρατία, με την οποία κατέβηκε ως υποψήφιος νομάρχης Λασιθίου το 2002.
Έχει επίσης περάσει από τη Σπίθα του Μίκη Θεοδωράκη, έχει ιδρύσει στο τέλος του 2013 και παραμένει επίτιμος πρόεδρος του κόμματος «Πυρίκαυστος Ελλάδα», εκλέχθηκε βουλευτής με τους τους Ανεξάρτητους Έλληνες του Πάνου Καμμένου, ενώ έγινε υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ! Τι απομένει; Ίσως ακόμη μια πολιτική δραστηριοποίηση του, με το «ΚΟΙΝΩΝΙΑ – Πολιτική Παράταξη συνεχιστών τού ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ»…
Θουκυδίδης – Ορθοδοξία – ποίηση: όλα μαζί
Ως συνεργαζόμενος και επικεφαλής του κόμματος που ο ίδιος ίδρυσε, «Πυρίκαυστος, Ελλάδα» με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, ο Κώστας Ζουράρις εκλέγεται βουλευτής τον Ιανουάριο του 2015. Στο βήμα του Κοινοβουλίου κάνει μια ομιλία που βρίθει επιδειξιομανών λεκτικών ακροβατισμών, οπού οι αρχαιοελληνικές αποσπασματικές κουβέντες, συναντούν τα ελληνικά των πατέρων της Εκκλησίας, τη δημοτική της νεοελληνικής ποίησης, τον θρήνο για το θάνατο του Περικλή και τον λόγο του Θουκυδίδη!
Οι πραγματικές σκέψεις, οι ιδέες, οι θέσεις χάθηκαν στην εντυπωσιακή τεχνική έκφραση σύνθετων, αρχαιοπρεπών λέξεων, περίπλοκων κοινών εκφράσεων, δαντελωτών και περίτεχνων προτάσεων χωρίς τέλος, κατασκευασμένες εκφράσεις, που ναι μεν, έκανα επίδειξη ευρυμάθειας, αλλά που δεν έβγαλαν από τη δυσκολία, τη στρυφνότητα τους, κανένα νόημα για όποιον δεν είναι ο Ζουράρις ή έστω ο Μπογδάνος που τα εκτιμά αυτά!
«Πᾶσαν μὲν θάλασσαν καὶ γῆν ἐσβατὸν τῇ ἡμετέρᾳ τόλμῃ καταναγκάσαντες γενέσθαι, πανταχοῦ δὲ μνημεῖα κακῶν τε κἀγαθῶν ἀίδια ξυγκατοικίσαντες», είπε ο Κώστας Ζουράρις για να στηρίξει την νέα κυβέρνηση και μετά έπεσαν και τα χιτ με τους μεγάλους ποιητές Οδυσσέα Ελύτη, Γιώργο Σεφέρη, Γιάννη Ρίτσο. Το κοινοβούλιο έσπασε παλάμες από το χειροκρότημα! Προφανώς αφού δε κατάλαβαν, θα το θεωρήσαν κάτι πολύ σπουδαίο. Αντίθετα, η μεταφράστρια της νοηματικής, η οποία πάλευε να αποδώσει το νόημα, είχε ένα ύφος στωικότητας αλλά και την εξέταση του ενδεχομένου να σηκωθεί να φύγει από το πλάνο, στη μέση της ομιλίας. Ευγενική γυναίκα, δήλωσε αμέσως μετά: «προσπάθησα να εξηγήσω το νόημα όσων έλεγε, ήταν μια ελεύθερη μετάφραση»!
«Βουντού, βουντού και μια καρφίτσα μαύρη, στο στέαρ* μου καθίσανε δέκα χιλιάδες γαύροι»
Μιλώντας για άλλη μια φορά -από τις λίγες- στο Κοινοβούλιο, ο Κώστας Ζουράρις, πάντα μποέμ, εστέτ, προβακατορικά διακείμενος απέναντι σε όλους λέει το θρυλικό: «πρόκειται περί ληστρικού κράτους. Και βεβαίως, υπενθυμίζω ότι μας έχουν πρήξει τα μέζεα του στεατοπυγικού μας υποσυστήματος οι Γερμανοί ότι ”τα κράτη έχουν συνέχεια”. Επομένως, εφόσον το ναζιστικό καθεστώς αναγνώρισε τις δυο πρώτες δόσεις, το μεταναζιστικό καθεστώς πρέπει να συνεχίσει, διότι τα μέζεά μας, μας τα έχουν πρήξει. Η εχθροπραξία σημαίνει ότι με βάση τα χαρακτηριστικά των Γερμαναράδων θα είναι πολύχρονη και πολύνεκρη»! Αφήσαμε κατά μέρους τους Γερμαναράδες και πιάσαμε τα λεξικά να δούμε τι είναι τα μέζεα!
Την ίδια περίοδο τον καλεί στην εκπομπή του, στον ΣΚΑΪ, ο Κωσταντίνος Μπογδάνος, που μοιάζει να έχει βρει το ίνδαλμα του σε λεκτικούς ακροβατισμούς και επιδείξεις.
Εκεί, ολοκληρώνοντας την εκπομπή του, ο παρουσιαστής ζήτησε από τον καλεσμένο να του δώσει μια είδηση που θα παίξει στο βραδινό δελτίο ειδήσεων. Ο Κώστας Ζουράρις φωνάζει λοιπόν, σύνθημα του ΠΑΟΚ, προσδίδοντας αρχαιοπρέπεια στο βωμολοχικο -ε, πως αλλιώς;- εμπνευσμένο σλόγκαν και είπε: «Βουντού, βουντού και μια καρφίτσα μαύρη, στο στέαρ μου καθίσανε δέκα χιλιάδες γαύροι». Όχι, δεν έπαιξε στο βραδινό δελτίο ειδήσεων!
Ως υφυπουργός παιδείας και βουλευτής εκλεγμένος στην Α’ Θεσσαλονίκης, ο Κώστας Ζουράρις, με τον ΠΑΟΚ πάντα στην καρδιά και στη σκέψη του, επισκέφθηκε το εργοτάξιο του αμαξοστασίου του μετρό της Θεσσαλονίκης. Όταν τον ρωτήσαν οι δημοσιογράφοι για την πρόοδο των εργασιών, εκείνος είπε για το θέμα που τον έκαιγε περισσότερο: «για τα εγκαίνια της επανενάρξεως του μετρό, η σοβαρή ερώτηση είναι πότε θα πάρει πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ. Ο ΠΑΟΚ θα πάρει πρωτάθλημα, όταν τελειώσει το μετρό. Δηλαδή, ποτέ!».
*Όπου στέαρ εκ του ἵστημι, είναι το λίπος, το πάχος, το ξίγκι (Βικιδημία)
Και να χάσουμε μερικά νησιά, τι πειράζει!
Και ενώ ανάμεσα σ’ άλλα έχει κάνει απεργία πεινάς για να μην ενταχθεί το χωριό του πατέρα του, στη Κρήτη, στην ενοποίηση των δήμων, με το σχέδιο «Καποδίστρια», δείχνει άλλη ευαισθησία για τα άλλα νησιά πλην της λεβεντογέννας.
Σε συνέντευξη Τύπου του υπουργείου Παιδείας, τονίζει την ανάγκη προστασίας της ελληνικής γλώσσας (σ.σ.: συμφωνούμε μ αυτά και μα αυτά!), λέγοντας πως απειλείται από γενικευμένη παρακμή και υπονόμευση και αναφέρει: «Νομίζετε ίσως ότι δεν απειλούμαστε τώρα ως χώρα, μόνο κάποια νησιά μας ζητάει ο Ερντογάν. Και να χάσουμε μερικά νησιά δεν πειράζει. Τα νησιά θα τα ξαναπαίρνουμε πάντοτε. Τη γλώσσα έχει σημασία να μη μας πάρουν».
Ο Κώστας Γαβρόγλου ανασκευάζει τη δήλωση του Ζουράρι λέγοντας πως «αυτό που είπε ο υφυπουργός δεν αφορούσε τα ελληνικά νησιά, αλλά τα ελληνικά πράγματα γενικά».
Η σφαίρα έχει φύγει από την θαλάμη βέβαια και ο κύριος Ζουράρις χαρίζει στον ελληνικό τύπο, ως εκλεκτός αν και άτυπος συνεργάτης του, ένα θέμα για το οποίο θα χυθούν ποτάμια από μελάνι. Είπαμε, να αγαπάμε τη γλώσσα αλλά να μη τη πληρώσει η καημένη η Νίσυρος!
Οι γυναίκες – κρεμάστρες ή σούργελα, η Μπουλέ, η Στανίση, η Πατουλίδου, οι «πτυχώσεις» των καθηγητριών των πανεπιστημίων
Με δεδομένο μας πως τώρα πια τα υπουργικά χρονικά θα είναι βαρετά με την απουσία του Κώστα Ζουράρι, αυτού του άριστου χειριστή της ελληνικής γλώσσας την οποία εμπλουτίζει όσο μπορεί με δικής του τεχνικής συνδυασμούς, αλλά και τις μεθόδους στην πρόκληση, μοιάζει και αυτός να μας γλέντησε, όσο εμείς εκείνον!
Δείχνει να του αρέσει να ξαφνιάζει, να προκαλεί, να είναι το επίκεντρο όχι μόνο των συζητήσεων αλλά και των αναλύσεων για το τι εννοεί. Τι χαριτωμένα που θα τανκ όλα αυτά, αν πραγματικά δεν υπήρχε η κανονική, δύσκολη σε επιβίωση ζωή, εδώ έξω! Ένα «εδώ έξω», απάνθρωπο και σκληρό, το οποίο ο μπον βιβερ κύριος Ζουράρις, έδειξε να το προσέγγισε μέσα από τηλεοπτικές επισκέψεις στις ζώνες ψυχαγωγίες, από αυτές που παρακολουθεί η νοικοκυρά.
Έτσι επισκέπτεται την εκπομπή life style του Σαββατοκύριακου στο αείμνηστο Alter και μιλά για μόδα λέγοντας πως «εσείς οι γυναίκες έχετε τη τάση να είστε ή κρεμάστρες ή σουργελα».
Πήγαινε στην πρωινή εκπομπή της Νάντιας Μπουλέ, με τον Θανάση Πάτρα, κάποτε στον ΑΝΤ1 και της λέει αν γιορτάζει της Αγίας Νάντιας και αν η μαμά της που δεν την παρακολουθεί στη τηλεόραση έχει δίκιο. Αναμεσά σ αλλά, έχει δηλώσει τον θαυμασμό του για την Κατερίνα Στανίση, την οποία θεωρεί «αρχέτυπο» για την φωνή της τη λαϊκή και την ερμηνευτική της παρουσία, αλλά δεν πηγαίνει πλέον στα μπουζούκια, όπως προσφάτως δήλωσε, διότι είναι πια «βαρήκοος».
Στο τελευταίο, την αναγνώριση της σπουδαίας φωνής της Κατερίνας Στανίση, δεν θα διαφωνήσουμε καθόλου, αν και απάδει από την απόφαση του να παρουσιάσει άλλο ένα δύσκολο διανοητικά βιβλίο του, παίζοντας πιάνο, στο κοσμικό και δια ολίγους -παλιά- Salon de Bricolage.
Πιο πρόσφατα, μόλις πριν από κάνα δυο μήνες, ο Κώστας Ζουράρις, έδωσε συνέντευξη στο Down Town και στην Φανή Πλατσατούρα, που ηταν σκέτη απόλαυση μιας και έκφρασε τον θαυμασμό του για την Βούλα Πατουλίδου λέγοντας πως «έχει ο Σεφέρης μια φράση που είναι σαν να την έγραψε γι’ αυτή τη γυναίκα: «Αυτή η ακίνητη κίνηση σου κόβει την ανάσα». Δεν μπορείς να πιάσεις τον κώλο σε μια απόλυτη θεά. Απλώς την προσκυνάς. Μόνο αν στο επιτρέψει η ίδια η θεά θα της πιάσεις τον κώλο, αλλά μετά θα χτυπήσεις το χέρι σου που τόλμησε αυτή την κίνηση».
Η Βούλα Πατουλίδου σχολίασε, όταν της ζητήθηκε από εκπομπή του «Ε», μετρημένα και σεμνά η γυναίκα πως τον ευχαριστεί για τα καλά του λόγια και άλλαξε θέμα συζήτησης. Σ’ αυτές τις λατρεμένες του αναλύσεις για το θαυμασμό του στις γυναίκες του, χέει πάρει θέση ακόμη και το πολύκροτο θέμα των ημέρων, αυτό της σεξουαλικής παρενόχλησης, βάζοντας το σε μια άλλη, περισσότερο διευρυμένη βάση.
«Πρέπει να τελειώσει αυτή η «λέπρα», είναι φρίκη!» είπε σε κάποια τηλεοπτική του εμφάνιση, «όταν εγώ εκμεταλλεύομαι τη θέση μου, εγώ τα ξέρω αυτά από το καθηγητιλίκι. Υπάρχουν συνέχεια τέτοια παραδείγματα. Πολλές συναδέλφισσές μου κάνουν παρενόχληση σε κάτι μπέμπηδες, διότι ο μπέμπης πρέπει να πάρει πτυχίο και μαζί με το πτυχίο πρέπει να περάσει και από τις πτυχώσεις της κυρίας»!
Αντι επιλόγου – η πολύκροτη πρώτη ομιλία στη Βουλή (εὐοῖ! εὐάν!)
«… Κυρίες καὶ κύριοι Βουλευταί, ὑπάρχει καιρὸς τοῦ λέγειν, ὑπάρχει καιρὸς τοῦ ἀντιλέγειν, ὑπάρχει καιρὸς τοῦ ψέγειν. Σήμερα γιὰ μένα θὰ εἶναι ὁ καιρὸς τοῦ ὑμνεῖν αἶνον, ἔπαινον, τοῦ ὑμνεῖν τὴν ἰλιαδορωμιοσύνη. Κύριες καὶ κύριοι Βουλευταί,
«ἔρχομαι ἀπὸ μακριά. Οἱ συλλέκτριες τῶν κρόκων τῆς Θήρας πορεύονται πλάι μου, κι ἀπό κοντά, παγεμένες μέ τόν ἄνεμο τόν βόρειο, οἱ Μυροφόρες, ὡραῖες μές στά τριανταφυλλιά τους καί τή χρυσή τῶν ἀγγέλων ἀντανάκλαση». [Ὀδ. Ἐλύτης] Κύριοι καὶ κυρίες Βουλευτὲς ἢ Βουλευτῖνες ἢ κυρίες καὶ κύριοι, σύντροφοι καὶ συντρόφισσες, ἐπειδὴ σήμερα, αὔριο, παραπέρα, αὐτὲς τὶς ἡμέρες, ὅπως πάντοτε, ἀείποτε καὶ συνεχῶς, θὰ βυσσοδομοῦν πάλι ἡ κουστωδία τῶν δυσσεβῶν Βρυξελλῶν καὶ ἐκεῖνος ὁ ἀρχέκακος ὄφις, ὁ Ἀλεμανός, γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς θὰ πρέπει νὰ ξαναγυρίσουμε στὸν καθ’ ἡμᾶς τρόπον. Ποιός εἶναι ὁ τρόπος μας; Αὐτός: «Πᾶσαν μὲν θάλασσαν καὶ γῆν ἐσβατὸν τῇ ἡμετέρᾳ τόλμῃ καταναγκάσαντες γενέσθαι, πανταχοῦ δὲ μνημεῖα κακῶν τε κἀγαθῶν ἀΐδια ξυγκατοικήσαντες» [Θουκυδίδης]. Καὶ ἐπειδὴ θὰ ἐπανέλθουν πάλι οἱ δυσσεβεῖς καὶ οἱ ἄλλοι Ἀλεμανοὶ καὶ ὡς ἀρχέκακος ὄφις, ἐμεῖς ξέρουμε ὅτι θὰ συμπαραταχθοῦμε, θὰ συμπορευθοῦμε, θὰ συμπολεμήσουμε τῇ Ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ, «πού ’χει στὰ μάτια της ψηφιδωτὸ τὸν καημὸ τῆς Ῥωμηοσύνης» [Γ. Σεφέρης]. Βεβαίως, ἐμεῖς διδάξαμε στὴν οἰκουμένη, ἐμεῖς διδάξαμε πάντοτε, ἐς ἀεὶ καὶ ἀείποτε καὶ ξανὰ καὶ ξανὰ ὅτι σ’ αὐτὸν ἐδῶ τὸν χρονικῶς ὑπεράχρονο τόπον, σ’ αὐτὸν τὸν τόπον, στὴν κορυφὴ τοῦ Ὁμήρου καὶ στὸ ἀκροθίνιον τοῦ Ὀλύμπου, ἐμεῖς οἱ Ὀλύμπιοι διδάξαμε ἐδῶ ὅτι ἡ Ἔρις γίνεται Ἔρως. Ναί, ἡ ἔρις γίνεται ἔρως, ἔρως ἐλευθερίας καὶ φυσικὰ ξέρουμε πολὺ καλὰ ὅτι ξεκινοῦμε ὅπως πάντα ἐδῶ καὶ τρεῖς χιλιάδες [χρόνια] ἡττημένοι, ἀλλὰ ὡς ἡττημένοι εἴμαστε αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι θὰ ξαναδώσουμε σ’ αὐτὸν τὸν πλανήτη τῶν πεπλανημένων πλανητῶν καὶ τῶν πλανήτων, τὴν καθ’ ἡμᾶς καθεστηκυῖαν πολιτείαν [Ἀριστοτέλης]. Ποιά εἶναι ἡ καθ’ ἡμᾶς καθεστηκυῖα πολιτεία; Μία καὶ μόνη. «Σὲ τοῦτα ἐδῶ τὰ μάρμαρα κακιὰ σκουριὰ δὲν πιάνει!» [Γ. Ῥίτσος]…
Και εις άλλα με υγεία…
