ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Υπάρχουν δυο τρόποι για να συνειδητοποιήσει κανείς το νέο σκηνικό το οποίο διαμορφώνεται στη χώρα. Ο πρώτος είναι να διαβάσει τους τίτλους των ειδήσεων. Ο δεύτερος να ανοίξει το λογαριασμό του ηλεκτρικού, ή του φυσικού αερίου και να πάει μέχρι το σούπερ μάρκετ. Η συνειδητοποίηση είναι σκληρή και η προσαρμογή στη δύσκολη πραγματικότητα αναπόφευκτη για τους πολίτες. Τι συμβαίνει όμως με τα πολιτικά κόμματα; Την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση;
Η κυβέρνηση
Η απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη, σύμφωνα με ανθρώπους που είναι σε θέση να γνωρίζουν, είναι ο προεκλογικός χρόνος να αρχίσει να τρέχει από τον Απρίλιο του 2023.
Πριν από λίγες μέρες, ο πρωθυπουργός, δημοσίως βγήκε και τοποθετήθηκε για τα δυο σενάρια που έβλεπαν το φως της δημοσιότητας: πρόωρες εκλογές και αλλαγή εκλογικού νόμου. Και για τα δυο οι θέσεις του ήταν απολύτως σαφείς, καθώς δεν έδωσε ούτε μια πιθανότητα να ισχύουν. Η δημόσια αυτή τοποθέτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, δεν ήταν η μόνη παρέμβασή του ως προς τα προεκλογικά σενάρια.
Λέγεται ότι ο ίδιος προ ημερών σε στενό κύκλο συνεργατών του ξεκαθάρισε να μην ασχολούνται με εκλογές πριν από τον Απρίλιο του 2023. Λέγεται επίσης ότι το μήνυμα του πρωθυπουργού είχε αποδέκτες στην κυβέρνηση, όχι στο κόμμα. Η ΝΔ ανεβάζει και θα ανεβάσει κι άλλο στροφές, καθώς ο ρόλος της είναι πολυεπίπεδος.
Όχι μόνο διότι επίκειται το Συνέδριο της (6-8 Μαΐου), αλλά διότι πάνω στις κομματικές οργανώσεις, που επαναδραστηριοποιούνται , θα δομηθεί η επιχείρηση προσέγγισης των πολιτών και η επικοινωνιακή προβολή του έργου της κυβέρνησης.
Για τους συνεργάτες του πρωθυπουργού εκλογικά διλήμματα, στην παρούσα φάση, δεν υπάρχουν. Πριν από αυτά -που θα αρχίσουν να τίθενται με αυξανόμενη ένταση από τη ΔΕΘ του 2022 και μετά- η κυβέρνηση θα έχει να αντιμετωπίσει τα διλήμματα της καθημερινότητας.
Στο Μέγαρο Μαξίμου εκτιμούν ότι υπερέχουν στο βασικό δίλημμα «ποιος μπορεί να κάνει καλύτερα τη δουλειά», όμως γνωρίζουν ότι για να αποκτήσει δυναμική αυτό το δίλημμα, πρέπει πρώτα να αποκτήσει περιεχόμενο και μάλιστα «ισχυρό».
Πρέπει δηλαδή η κυβέρνηση να αντιμετωπίσει επιτυχημένα όλα τα προβλήματα της καθημερινότητας και να δώσει πειστικές απαντήσεις στα ερωτήματα των πολιτών. Έχει ένα χρόνο μπροστά της. Με κύριο μέλημα όχι τη σεναριολογία και την εικοτολογία, αλλά τη δράση κατά της ακρίβειας και την απάντηση στα αιτήματα μεγάλης κοινωνικής μερίδας.
Οι παρεμβάσεις στην καθημερινότητα, αλλά και οι μετρήσιμες αλλαγές στη ζωή και στους προϋπολογισμούς του κάθε νοικοκυριού, είναι στις προτεραιότητες της. Κι αν πρέπει κάποιοι εντός της κυβέρνησης να μεταφράσουν τις τελευταίες δηλώσεις του πρωθυπουργού, τότε…αυτό ήταν το μήνυμά τους. Και εκεί (στην καθημερινότητα) θα κριθεί (αν γίνει) και ο ανασχηματισμός.
Ο Απρίλιος είναι ένας ακόμη δύσκολος μήνας, που οδηγεί μεν στην Ανάσταση (στις 23 του μήνα), αλλά δεν είναι βέβαιο ότι η πολιτική θα ακολουθήσει τους ρυθμούς της Χριστιανικής παράδοσης και της Θρησκείας. Και μάλλον ο…Γολγοθάς της κυβέρνησης θα είναι μακράς διαρκείας.
Αναμένονται η ανακοίνωση του νέου κατώτατου μισθού, αλλά και πιθανές παρεμβάσεις σε ενέργεια και τρόφιμα. Εντός του Μαΐου θα διαπιστώσει η κυβέρνηση ποια στάση θα κράτησε η ΕΕ ως προς την ενέργεια και τη δημοσιονομική πειθαρχία.
Οι ελπίδες να αποκτήσει κοινό βηματισμό η Ευρώπη είναι λιγοστές. Άλλη μια αργοπορία θα συνιστά την προσθήκη του πρώτου κομματιού στο πάζλ του «κακού σεναρίου» το οποίο απεύχεται το Μέγαρο Μαξίμου. Ποιο είναι αυτό; Μη απόφαση της ΕΕ (ολιγωρία και καθυστέρηση), περαιτέρω αύξηση τιμών ενέργειας (κι άρα λογαριασμών) εντός του θέρους και του χειμώνα και χειρόφρενο στις επενδύσεις…
Ο ΣΥΡΙΖΑ
Το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα έχοντας περάσει και το ίδιο από τη διακυβέρνηση του τόπου σε πολύ δύσκολες στιγμές, ανήκει εκ των πραγμάτων στις πολιτικές δυνάμεις που δεν μπορούν να υποδύονται ότι δεν γνωρίζουν τι σημαίνει κρίση.
O πρώην πρωθυπουργός εξακολουθεί -εσφαλμένα- να νομίζει ότι κρίνεται από το τι υπόσχεται, και όχι από το τι οι Πολίτες θεωρούν ότι μπορεί να κάνει και μάλιστα καλύτερα από τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Η … «Δεύτερη Φορά Αριστερά» (όπως ονομάζουν την επιχείρηση επανόδου στην εξουσία οι βουλευτές και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ) έχει μια θεμελιώδη διαφορά από την «Πρώτη φορά Αριστερά»: δεν έχει πλέον ούτε το άλλοθι της «άγνοιας», της απειρίας, του ρομαντικού ενθουσιασμού του πρωτάρη, ή του ηθικού πλεονεκτήματος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνησε μαζί με τους ΑΝΕΛ με μετρήσιμα αποτελέσματα. Κι αυτά, όχι μόνο κρίθηκαν και αξιολογήθηκαν στις εκλογές του Ιουλίου του 2019, αλλά πλέον αποτελούν τη Λυδία Λίθο πάνω στην οποία δοκιμάζονται η ανθεκτικότητα και η αξιοπιστία των υποσχέσεων του. Με την ρητορική «βουλιάζετε», «φέρτε πίσω τα κλεμμένα», ή «ακρίβεια Μητσοτάκη», δεν φαίνεται να μπορεί να εισπράξει σημαντικά τουλάχιστον οφέλη.
Τριάντα δύο μήνες από τις εκλογές, ο Αλέξης Τσίπρας και οι συνεργάτες του δεν διδάσκονται από τίποτα.
Όσο απασχολούνται με το πως θα κρατήσουν την εξουσία στο κόμμα τους και πως θα παραμείνει ισχυρός σε αυτό ο πρώην πρωθυπουργός, και όσο δεν δείχνουν ότι μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει ένας πραγματικά υπεύθυνος προοδευτικός χώρος και όχι ένας χώρος συσπείρωσης διαφόρων «αντι» – συχνά ανορθολογικών, με μια λαϊκίστικη τακτική που παραπέμπει στις πιο μαύρες στιγμές του 2011-2015- δεν θα μπορούν να αμφισβητήσουν την κυριαρχία Μητσοτάκη και ΝΔ , ενώ αντίθετα μπορεί να κινδυνεύσουν από το ΚΙΝΑΛ.
Το ΚΙΝΑΛ
Το κόμμα του Νίκου Ανδρουλάκη είναι φαινομενικά στην πιο εύκολη αλλά ουσιαστικά στην πιο δύσκολη θέση. Το σενάριο του «όλα καλά κι όλα ωραία», η ΝΔ αυτοδύναμη στις εκλογές και ο χρόνος δουλεύει υπέρ της ανανέωσης που επιδιώκει ο νέος αρχηγός μέσα από την «αυτόνομη πορεία», χωρίς τη φθορά της συμμετοχής στην εξουσία, είναι ήδη ξεπερασμένο από τις εξελίξεις.
Το ΚΙΝΑΛ (ΠΑΣΟΚ), με τον υπεύθυνο και καθοριστικό ρόλο που έχει ασκήσει τα τελευταία χρόνια στη διαχείριση της κρίσης των μνημονίων και με τα γκάλοπ να το δείχνουν τρίτο κόμμα με διψήφιο ποσοστό, δεν μπορεί να αποφύγει το δίλημμα της διακυβέρνησης της χώρας.
Ήδη ο Κυριάκος Μητσοτάκης πιέζει τον Νίκο Ανδρουλάκη με τις τελευταίες του δηλώσεις. Περισσότερο όμως τον πιέζει η πραγματικότητα. Το ΚΙΝΑΛ (ΠΑΣΟΚ) ανήκει στα συστημικά κόμματα που στην εποχή της κρίσης συγκρούστηκαν με το λαϊκισμό. Αυτή τη σύγκρουση την πλήρωσε εκλογικά και υπάρχουν αρκετοί που θα ήθελαν να την αποφύγουν σήμερα, προκειμένου να μην ανακόψει τη θετική του δημοσκοπική πορεία.
Η τακτική που ακολουθεί ο Νίκος Ανδρουλάκης κινείται σε δύο άξονες. Πρώτον, επιδιώκει να περάσει το μήνυμα ότι η αλλαγή στάσης του πρωθυπουργού σε ό,τι αφορά στην αυτοδυναμία είναι ένας τακτικισμός που οφείλεται στην πολιτική του αδυναμία και δεύτερον ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δικαιώνει έτσι και ταυτόχρονα ενισχύει, τη «στρατηγική πρώτου γύρου» που ακολουθεί ο ίδιος.
Λένε στη Χαριλάου Τρικούπη: Οι πρώτες εκλογές, που θα γίνουν με απλή αναλογική, δεν είναι άνευ σημασίας, όπως ήθελε το Μέγαρο Μαξίμου. Το αποτέλεσμα της πρώτης κάλπης είναι αυτό που θα καθορίσει τους πολιτικούς συσχετισμούς και θα καθορίσει τις μετεκλογικές εξελίξεις. Αν το ΚΙΝΑΛ (ΠΑΣΟΚ) καταφέρει να διατηρήσει τα δημοσκοπικά του ποσοστά το σκηνικό θα είναι εντελώς διαφορετικό.
Σε περίπτωση που δεν υπάρχει αυτοδυναμία και ο Νίκος Ανδρουλάκης λάβει την τρίτη εντολή δεν θα την περιφέρει – όπως λένε στη Χαριλάου Τρικούπη- ως αρχηγός ενός κόμματος «συμπληρώματος» σε μια κυβέρνηση, αλλά ενός κόμματος που θα μπορέσει να επιβάλει πολιτικές και πρόσωπα, συμπεριλαμβανομένου και ενός τρίτου προσώπου που θα ηγηθεί σε κυβέρνηση συνεργασίας. Και αυτό, όπως σημειώνεται, δεν αφορά μόνο την περίπτωση του Κυριάκου Μητσοτάκη αλλά και αυτή του Αλέξη Τσίπρα.
Ωστόσο, η κρίση είναι αμείλικτη και η πραγματικότητα δεν προσαρμόζεται στις κομματικές ανάγκες, αλλά αντίθετα τις καθορίζει. Δεν είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς ότι σε συνθήκες κρίσης η αυτόνομη πορεία μπορεί να φαντάζει σαν πολυτέλεια και το δίλημμα της διακυβέρνησης να είναι τόσο άμεσο που να μην επιτρέπει να κανείς αυτό που θέλεις…
Διαβάστε επίσης:
Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν: Συγκεντρώθηκαν 10 δισεκ. ευρώ για την Ουκρανία σε διάσκεψη δωρητών
Ιταλία: Η ιταλική πρεσβεία στο Κίεβο θα ανοίξει και πάλι αμέσως μετά το Πάσχα
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ
