Την ώρα που οι ελληνοτουρκικές σχέσεις βρίσκονται στο “κόκκινο”, στο “ραντάρ” της ελληνικής διπλωματίας έχουν μπει για τα καλά, οι εξελίξεις στη Λιβύη, η διαφαινόμενη προσπάθεια Ερντογάν να προχωρήσει στο επόμενο βήμα σε περιοχή του λεγόμενου τουρκολυβικού “Μνημονίου” και ο ρόλος της Ιταλίας, η οποία ακολουθώντας το δρόμο της Γερμανίας και της Ισπανίας, ενισχύει το εξοπλιστικό πρόγραμμα της Άγκυρας και ταυτόχρονα, αφήνει απ έξω την Αθήνα από την επικείμενη διεθνή Διάσκεψη για τη Λιβύη, ενώ προσκαλεί την Τουρκία, όπως ακριβώς είχε κάνει στο πρόσφατο παρελθόν και το Βερολίνο, προκαλώντας τη μήνη της Ελλάδος.

Στην κατεύθυνση αυτή, αίσθηση προκαλούν και πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες, ο Τούρκος Πρόεδρος ζήτησε τις προηγούμενες μέρες, την έγκριση της Εθνοσυνέλευσης της χώρας του, προκειμένου να παρατείνει για άλλους 18 μήνες την παραμονή των τουρκικών στρατευμάτων στη Λιβύη, χρησιμοποιώντας όμως, τον όρο “αποστολή στρατευμάτων σε ξένες χώρες για επιχειρήσεις και επεμβάσεις που θα προστατεύουν τα συμφέροντα της Τουρκίας”, με τις τελικές αποφάσεις να λαμβάνονται βεβαίως από τον ίδιο τον Ερντογάν.

1

Αναλυτές εκτιμούν ότι δι’ αυτού του Διατάγματος, το οποίο θα μπορούσε να ερμηνευτεί και ως η “θεσμική θωράκιση” για στρατιωτική ενέργεια και κατά της Ελλάδος, ο Τούρκος Πρόεδρος, σε κάθε περίπτωση, παίρνει το “πράσινο φως” για μια πιθανή έμπρακτη υπεράσπιση της Συμφωνίας Οριοθέτησης των Θαλασσίων Ζωνών Τουρκίας-Λιβύης, γνωστής και ως “τουρκολυβικό Μνημόνιο”, που υπέγραψε με την κυβέρνηση της Τρίπολης το 2019.

Η εξέλιξη αυτή ενισχύει και τα σενάρια που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, σύμφωνα με τα οποία, ένας από τους επόμενους πιθανούς στόχους του νεο- οθωμανικού αναθεωρητισμού δεν αποκλείεται να είναι η αποστολή ενός από τα τέσσερα γεωτρύπανα στην περιοχή της δήθεν κοινής ΑΟΖ με την Λιβύη, νοτίως της Κρήτης ή στο ευρύτερο πεδίο του ανυπόστατου Συμφώνου, με εντολή, αυτή τη φορά, να “τρυπήσει”, έχοντας και τη σύμφωνη γνώμη της μιας (;) από τις δύο κυβερνήσεις της βορειοαφρικανικής χώρας. Με το νέο Διάταγμα στο χέρι, ο Ερντογάν θα εμφανίζεται πλέον, ως θεματοφύλακας του τουρκικού και του Διεθνούς Δικαίου…

Η κίνηση αυτή, λένε έμπειροι παρατηρητές, μπορεί να βρίσκεται σε ευθεία αντίστιξη με μια φαινομενικά παράξενη εξέλιξη που σημειώθηκε την προηγούμενη εβδομάδα, όταν λιβυκή ιστοσελίδα δημοσίευσε την είδηση ότι ο Πρόεδρος της Βενεζουέλας Μαδούρο, ο οποίος μόλις είχε επισκεφθεί την Τουρκία, θα λειτουργήσει ως … μεσολαβητής με στόχο να γεφυρωθούν οι διαφορές Ερντογάν- Χαφτάρ, του Γενικού Διοικητή του Εθνικού Στρατού της Λιβύης και σφοδρού πολέμιου της πολιτικής του Τούρκου Προέδρου, μέχρι πρότινος.

Η Ρώμη “φλερτάρει” εξοπλιστικά….

Έντονο διπλωματικό παρασκήνιο βρίσκεται σε εξέλιξη και γύρω από την επικείμενη διεθνή Διάσκεψη σε συνεργασία με τον ΟΗΕ, που προετοιμάζει η Ιταλία για το λιβυκό στις 22 Ιουνίου στη Ζυρίχη, με τη συμμετοχή των ΗΠΑ, του Ηνωμένου Βασιλείου, της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Αιγύπτου και ..της Τουρκίας. Με τα σημερινά δεδομένα, η Ελλάδα είναι εκτός, αν και γειτνιάζουσα με τη Λιβύη χώρα και κράτος μέλος της ΕΕ, με την ενόχληση στην Αθήνα να είναι κάτι παραπάνω από εμφανής.

Στις έντονες ανησυχίες για τον ρόλο της Ρώμης προστίθενται και οι δηλώσεις του Ιταλού Πρέσβη στην Τουρκία στο Πρακτορείο Anadolu. Ο κ. Giorgio Marrapodi δεν αρκέστηκε μόνο στο να εκθειάζει τον “εκθαμβωτικό στόχο” των 23 δισεκατομμυρίων δολαρίων, που ανήλθε το διμερές εμπόριο και την “ανάγκη να χτίσουμε πάνω σε αυτό το αποτέλεσμα”. Εν αναμονή της επίσκεψης Ντράγκι στην Τουρκία, για την τρίτη Ιταλο-τουρκική Διακυβερνητική Σύνοδο Κορυφής μετά από 10 χρόνια, ο επικεφαλής της ιταλικής διπλωματίας στη γείτονα δεν δίστασε να εκφραστεί δημοσίως και για τη συνεργασία ανάμεσα στις δύο χώρες στα εξοπλιστικά προγράμματα, αποκαλώντας ούτε λίγο ούτε πολύ, “στρατηγικό εταίρο” την Άγκυρα και αποδίδοντας στις δύο χώρες τον “καταλυτικό ρόλο” της προστασίας της ασφάλειας στην Νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ.

Ενδεικτικές είναι και οι αναφορές του Ιταλού διπλωμάτη στο σύστημα πυραυλικής άμυνας SAMP-T, λέγοντας: «Η συνεργασία στην αμυντική βιομηχανία αποτελεί σημαντική πτυχή των διμερών μας δεσμών. Τα τέλεια αποτελέσματα που έχουν επιτύχει οι τουρκικές και ιταλικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον τομέα αυτό το δείχνουν ξεκάθαρα. Η Ιταλία πάντα έβλεπε την Τουρκία ως στρατηγικό εταίρο για τη βιομηχανική συνεργασία”. Αν στις εξελίξεις αυτές προστεθεί και ένα ανησυχητικό δημοσίευμα της τουρκικής Star περί “κλειστής διαβουλεύσεως Ιταλίας-Τουρκίας”, τότε τα δεδομένα για τα ελληνικά συμφέροντα διαφαίνονται ιδιαιτέρως δυσμενή.

Πάντως, υπάρχει και το “αντίβαρο που λέγεται Αίγυπτος. Ο Πρόεδρος Αλ Σίσι, κάλεσε δημοσίως τους Λίβυους να βάλουν τα συμφέροντα της χώρας πάνω από όλους. Δήλωση που ερμηνεύεται, όχι μόνο ως μήνυμα προς το εσωτερικό της Λιβύης και τις διαφορετικές φράξιες που αντιμάχονται εκ νέου, αλλά και προς τους εξωτερικούς παράγοντες, οι οποίοι εξακολουθούν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, να παρεμβαίνουν στις εξελίξεις στη βορειοαφρικανική χώρα.

Διαβάστε επίσης:

Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης: Η Ελλάδα του Μητσοτάκη δεν είναι Τουρκία του Ερντογάν