Την ώρα που στο Metropolitan Expo οι νεοδημοκράτες έσπευδαν να ακούσουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη, οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ συνέρρεαν κατά χιλιάδες στις κάλπες για να συναντηθούν ξανά με τον πράσινο ήλιο.

Το εσωτερικό «δημοψήφισμα»  για το όνομα του κόμματος του Νίκου Ανδρουλάκη, το οποίο λέγεται πλέον «ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ» – όπως δηλαδή λεγόταν ατύπως εδώ και καιρό – έχει ασφαλώς μεγάλο ενδιαφέρον.

1

Η συμμετοχή των σχεδόν 180.000 μελών και οι ουρές στα εκλογικά τμήματα έδωσαν το στίγμα ενός κόμματος με δυναμική και ενεργοποίησαν αυτομάτως, για μια ακόμη φορά, τις συγκρίσεις. Γιατί μπορεί τυπικά, η πιο κλειστή διαδικασία που επέλεξε ο ΣΥΡΙΖΑ να μην είναι συγκρίσιμη με τις δύο προηγούμενες κάλπες του ΠΑΣΟΚ που είχαν τεράστια συμμετοχή (270.000 και 206.000), ωστόσο οι δεκάδες χιλιάδες μέλη που ψήφισαν στις τρίτες κάλπες της Κυριακής προκαλούν εντυπώσεις. Και οι εντυπώσεις στην πολιτική είναι και ουσία: πολύ απλά διαμορφώνουν δυναμική.

Τα 180.000 μέλη του ΠΑΣΟΚ είναι κάτι που θα πρέπει να πονοκεφαλιάζει τον Αλέξη Τσίπρα , ο οποίος σε λίγες μέρες θα ψηφιστεί πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ από τη βάση, η οποία τελικά είναι πολύ μικρότερη από αυτή του κόμματος του οποίου ηγείται ο Νίκος Ανδρουλάκης: Με το ζόρι… 60.000 μέλη.

Αν, δε, λάβει κανείς υπόψη ότι τόσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης όσο και ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχουν εκλεγεί από ανοικτές κάλπες με πολλούς συνυποψηφίους, η αντίστιξη με την επανεκλογή του Αλέξη Τσίπρα χωρίς αντίπαλο και μόνο από τα κομματικά μέλη είναι τόσο έντονη που κάνει τον άλλοτε δυναμικό και ανερχόμενο ΣΥΡΙΖΑ να δείχνει, ως προς αυτό το σημείο, εκτός εποχής.

Κι αν από το συνέδριο της ΝΔ μάθαμε πώς θα βαδίσει στις κάλπες και από το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ που θα γίνει το τριήμερο 20 – 22 Μαϊου περιμένουμε να μάθουμε τη στρατηγική του Νίκου Ανδρουλάκη, η σημασία της εκλογικής διαδικασίας του ΣΥΡΙΖΑ έχει διττό χαρακτήρα.

Διότι η επανεκλογή του Αλέξη Τσίπρα στη θέση του αρχηγού του κόμματος, στην οποία βρίσκεται ήδη επί 14 έτη και 3 μήνες, θα σημαίνει πολλά και για την πορεία προς τις εκλογές αλλά και για όσα θα συμβούν στο κόμμα μετά από αυτές.

Ο Μητσοτάκης έχει πει καθαρά πως όταν κάποιος χάνει πρέπει να φεύγει, ενώ ο Ανδρουλάκης μόλις εξελέγη από ανοικτές κάλπες. Ο Τσίπρας, από την άλλη, δεν έχει πει ποτέ ότι όποιος χάνει πρέπει να φεύγει. Αντιθέτως , έχασε το 2019 και όχι μόνο δεν έφυγε αλλά απέφυγε επιμελώς και τη συζήτηση για την εκλογική ήττα. Αν κερδίσει τις επόμενες εκλογές, κάτι που αυτή τη στιγμή φαντάζει απίθανο, όλα θα είναι εντάξει για τον ίδιο. Αν χάσει, θα είναι ήδη 15 χρόνια στην ίδια θέση και θα μετράει δύο ήττες σε εθνικές εκλογές.

Υπό αυτό το πρίσμα, η προσέλευση στη διαδικασία εκλογής του Τσίπρα την ερχόμενη Κυριακή μπορεί και να αποδειχθεί μπούμεραγκ για τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και να μην έχει καν τα αποτελέσματα που ο ίδιος επιδιώκει. Να μην του αρκέσει δηλαδή ως νομιμοποίηση παραμονής στη θέση του μετά την επόμενη ήττα…

Διαβάστε επίσης

Χαριλάου Τρικoύπη: Περίπου 180.000 ψήφισαν για την αλλαγή ονόματος -Το 95% επέλεξε ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ