Όλοι οι χαρτοπαίκτες το ξέρουν: η ρέντα δεν κρατάει για πάντα, και κάποια στιγμή το χαρτί “γυρίζει” ανάποδα. Από αυτόν τον κανόνα δεν εξαιρείται και ο Αλέξης Τσίπρας, που κατά το παρελθόν στάθηκε τυχερός, αφού οι συγκυρίες τον ευνόησαν και κατάφερε να πλασάρει στην κοινωνία τα αφηγήματα που κατασκεύαζε με σχετική ευκολία, χωρίς βέβαια αυτό να αποτρέψει τη ραγδαία φθορά της κυβέρνησής του. Όμως τώρα αυτή η ρέντα φαίνεται πως έχει στερέψει.
Τα κεντρικά πολιτικά θέματα στα οποία έχει επενδύσει αυτό το διάστημα η κυβέρνηση δεν πηγαίνουν όπως θα τα ήθελαν στο Μαξίμου. Ένα-ένα τα αφηγήματα του πρωθυπουργού και των υπουργών του καταρρέουν με πάταγο, και όλα αυτά που παρουσιάζονταν ως “σίγουρα” και “εύκολα”, αποδεικνύονται αβέβαια και δύσκολα.
Το πιο τρανταχτό παράδειγμα είναι αυτό της “καθαρής” εξόδου από τα μνημόνια, που τελικά φαίνεται ότι δεν θα είναι και τόσο… καθαρή. Οι δηλώσεις από ξένους αξιωματούχους καθημερινά επιβεβαιώνουν πως η Ελλάδα θα μείνει και μετά τον Αύγουστο υπό κηδεμονία, είτε με τη μορφή μίας αυστηρής εποπτείας, είτε και με ένα προληπτικό πρόγραμμα που θα ισοδυναμεί με “μίνι μνημόνιο”, και δεν είναι τυχαίο ότι τη φράση “καθαρή έξοδος” έχουμε καιρό να την ακούσουμε – ο πρωθυπουργός απέφυγε μάλιστα να τη χρησιμοποιήσει στην πρόσφατη συνεδρίαση στη Βουλή για το πολυνομοσχέδιο, στοιχείο ενδεικτικό του προβληματισμού που προκαλεί στο Μαξίμου η αρνητική εξέλιξη στο θέμα αυτό.
Ένα άλλο ζήτημα στο οποίο ο πρωθυπουργός έχει σταθεί μέχρι τώρα άτυχος είναι αυτό της ελάφρυνσης του χρέους. Στο Μαξίμου έχουν ποντάρει πολλά σε μία συμφωνία για το χρέος μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2018, την οποία θα μπορούσαν να πλασάρουν ως επιτυχία και να βελτιώσουν την εικόνα της κυβέρνησης, όμως κάτι τέτοιο φαίνεται πια πολύ δύσκολο. Κι αυτό γιατί η Γερμανία παραμένει “ακέφαλη”, με τις διαπραγματεύσεις για τον σχηματισμό κυβέρνησης να κινούνται με αργό ρυθμό και το ενδεχόμενο επαναληπτικών εκλογών να είναι ορατό. Και όσο η Γερμανία παραμένει χωρίς κυβέρνηση, συμφωνία για το χρέος δεν μπορεί να υπάρξει εκ των πραγμάτων. Όμως ακόμα κι αν σχηματιστεί τελικά κυβέρνηση, υπάρχει ο φόβος ότι αυτή δεν θα είναι αρκετά ισχυρή για να επιβάλει καταστάσεις, όπως γινόταν στο παρελθόν, σε μία περίοδο όπου ο Αλέξης Τσίπρας θα χρειαζόταν πραγματικά μία ισχυρή Άνγκελα Μέρκελ, αλλά δεν μπορεί να την έχει…
Επίσης, “στραβά” φαίνονται να πηγαίνουν και οι διαπραγματεύσεις για το Σκοπιανό, όπου όλο και περισσότερο φαίνεται πως η ανακίνηση του θέματος έχει να κάνει περισσότερο με την πρόκληση εσωτερικής “τρικυμίας” στη ΝΔ, παρά για την ουσιαστική επίλυσή του. Ωστόσο, η αντίδραση από την πλευρά της ΝΔ ήταν συγκροτημένη και ψύχραιμη, με αποτέλεσμα και σε αυτήν την περίπτωση το σχέδιο του Μαξίμου να πηγαίνει… κουβά.
Και σε αυτά θα πρέπει να προσθέσουμε και τη διαφαινόμενη αποφασιστικότητα του ΔΝΤ να πιέσει για την επίσπευση της μείωσης του αφορολογήτου κατά ένα χρόνο, ώστε αυτή να ισχύσει από την 1η Ιανουαρίου του 2019 – αν αυτό επιβεβαιωθεί, η κυβέρνηση θα έρθει προφανώς σε πολύ δύσκολη θέση.
Το θέμα τώρα είναι αν το… χαρτί θα γυρίσει για τον Αλέξη Τσίπρα ή θα συνεχιστεί η γκίνια. Γιατί αν συνεχιστεί η γκίνια, τότε δεν θα πρέπει να αποκλείεται και το σενάριο της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες…