Το συλλαλητήριο του Πάθους

Μέγα πλήθος, μέγα πάθος. Όποιος πήγε στο συλλαλητήριο ή είδε εικόνες στην τηλεόραση δεν μπορεί να μην ένιωσε δέος μπροστά στη λαοθάλασσα κόσμου που συγκεντρώθηκε στην πλατεία Συντάγματος για να διαδηλώσει για την ονομασία της ΠΓΔΜ. Τόσο η συμμετοχή του κόσμου, όσο και ο παλμός του συλλαλητηρίου, ήταν τέτοια που δε σηκώνει αντίρρηση: πρόκειται για ένα γεγονός ιστορικό, ένα από αυτά τα γεγονότα που σημαδεύουν ανεξίτηλα την εκάστοτε κυβέρνηση, όταν συμβαίνουν. Βέβαια, στο Μαξίμου φαίνεται πως έχουν άλλη άποψη – ή τουλάχιστον έτσι λένε…

Ίσως για κάποιους ο κόσμος να μην έφτασε τις τεράστιες προσδοκίες που είχαν γεννηθεί, αν και δεν υπάρχει μία σαφής εκτίμηση για το πόσοι βρέθηκαν χθες στο Σύνταγμα – πάντως, η “επίσημη” εκτίμηση της ΕΛΑΣ για 140.000 συγκεντρωμένους προκαλεί γέλια… Ο κόσμος που συγκεντρώθηκε ήταν πολύς, πάρα πολύς για να τον αγνοήσει κανείς. Και όχι μόνο αυτό, αλλά το γεγονός ότι έλειψαν οι γραφικότητες και τα έκτροπα, και αντίθετα κυριάρχησε το πάθος και η συγκίνηση, ειδικά όταν ανέβηκε στο βήμα του ομιλητή ο Μίκης Θεοδωράκης, ήταν ένα ακόμα κακό νέο για την κυβέρνηση, αφού καταρρίφθηκε το επιχείρημα περί “ακραίων”, που στο Μαξίμου είχαν επικαλεστεί για να απαξιώσουν το συλλαλητήριο της Μακεδονίας. Και πώς να μιλήσει κανείς για “ακραίους”, όταν σε αυτούς θα έπρεπε να συμπεριλάβει και μία προσωπικότητα διεθνούς βεληνεκούς, όπως είναι ο Μίκης Θεοδωράκης;

Όχι πως δεν υπήρχαν, βέβαια, και ακραίοι – όμως το σημαντικό είναι ότι οι ακραίοι δεν κυριάρχησαν στο συλλαλητήριο. Κυριάρχησαν οι απλοί πολίτες, οι πατριώτες εκείνοι που απλώς ήθελαν να διαδηλώσουν για τη Μακεδονία, και όχι να περάσουν κάποια πολιτική ατζέντα ή να προκαλέσουν έκτροπα.

Όλα αυτά τα είδαν στο Μαξίμου, και αυτή τη φορά η “γραμμή” της κυβέρνησης για να απαξιώσει το συλλαλητήριο είναι ότι δεν ήταν και τόσος πολύς τελικά ο κόσμος – ένα επιχείρημα τουλάχιστον προσβλητικό για τους εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που παρέστησαν, αλλά για το Μαξίμου φαίνεται πως δεν ήταν αρκετοί. Όμως τα φαινόμενα απατούν: στην πραγματικότητα, το μήνυμα ελήφθη. Και το μήνυμα είναι ότι όλος αυτός ο κόσμος δεν μπορεί να αγνοηθεί. Και αν στον ΣΥΡΙΖΑ δεν το καταλαβαίνουν αυτό, οι… σύντροφοί τους των ΑΝΕΛ, που ήταν και παρόντες στο συλλαλητήριο, μπορούν να τους το εξηγήσουν. Και είναι σίγουρο πως θα τους το εξηγήσουν, και αυτό θα πυροδοτήσει ζυμώσεις στο κυβερνητικό στρατόπεδο, που ήδη ταλανίζεται από έναν πρωτοφανή διχασμό σε ένα εθνικό ζήτημα.

Στην πραγματικότητα, η απαξίωση της κυβέρνησης απέναντι στο συλλαλητήριο είναι απλά μία πρώτη γραμμή άμυνας. Άτσαλη και ανώριμη, θα έλεγε κανείς. Έτσι έχουν μάθει να αντιδρούν. Η συνέχεια όμως θα είναι διαφορετική. Η φωνή του λαού δεν μπορεί παρά να ακουστεί σε μία δημοκρατία που θέλει να σέβεται τον εαυτό της. Και η φωνή αυτή μίλησε χθες και είπε: “δεν μπορείτε να αποφασίζετε χωρίς εμάς”. Ποιος θα τολμήσει να πάει κόντρα;