Ευκλείδης Τσακαλώτος, υπουργός Οικονομικών
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Οι ψίθυροι στην ΔΕΗ, τα 2 εκατ. ευρώ του Μίνωα, o Παπασταύρου στον Αρχιεπίσκοπο, η ενίσχυση του Κουτνατζή, γιατί πάει καλά η Λατινοπούλου, το επιδραστικό συνέδριο και το dinner της Χριστιάννας Βαρδινογιάννη
Τσακαλώτος: Η έξοδος της Ελλάδας στις αγορές έχει γίνει πιο δύσκολη
Η Ελλάδα χορεύει ξανά στους ρυθμούς των αγορών – Πώς η «καθαρή έξοδος» κατάντησε η νέα «αυταπάτη» του Τσίπρα
Καθώς πλησιάζουμε στην ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος καθίσταται όλο και πιο σαφές ότι την 21η Αυγούστου η Ελλάδα θα έχει ξεμπερδέψει από το τρίτο πρόγραμμα, όμως όχι και από τα προγράμματα γενικά. Η “καθαρή έξοδος” που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση δε θα είναι και τόσο καθαρή. Ή μάλλον δεν θα είναι ούτε καθαρή, ούτε καν έξοδος.
Τρεις μήνες πριν την 20ή Αυγούστου, οι πιέσεις που δέχεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να ζητήσει προληπτική γραμμή στήριξης είναι ισχυρές από τους θεσμούς. Βέβαια, θεωρητικά κανείς δεν μπορεί να επιβάλει στην Ελλάδα προληπτική γραμμή στήριξης, και για να δοθεί στη χώρα μας θα πρέπει πρώτα η ίδια να τη ζητήσει. Κάτι που ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και το επιτελείο του έχουν ξεκαθαρίσει πως δεν έχουν καμία πρόθεση να κάνουν. Βέβαια, ίσως το ξανασκεφτούν αν η ΕΚΤ επιμείνει στην κατάργηση του waiver για τα ελληνικά ομόλογα μετά τις 20 Αυγούστου, και ίσως να παίξει κάποιο ρόλο και η “υπόσχεση” της ΕΚΤ για ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, εφόσον η Ελλάδα ζητήσει προληπτική γραμμή.
Όμως ακόμα κι αν η κυβέρνηση καταφέρει κάπως να αποκρούσει τις πιέσεις των δανειστών και να μη ζητήσει προληπτική γραμμή στήριξης, η διάδοχη κατάσταση είναι λίγο-πολύ προαποφασισμένη: η Ελλάδα θα βρίσκεται υπό αυστηρή εποπτεία, με τακτικούς ελέγχους από τους θεσμούς, οι οποίοι θα “τσεκάρουν” αν η Ελλάδα συνεχίζει στο μονοπάτι των μεταρρυθμίσεων ή παρεκκλίνει πάλι στις… παλιές κακές συνήθειες, και παράλληλα θα διασφαλίζουν ότι οι στόχοι για τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα ύψους 3,5% θα επιτευχθούν.
Αυτό που απασχολεί κυρίως τους πιστωτές της χώρας είναι ότι, όπως έχει αποδειχθεί, για να παραμείνει μία κυβέρνηση συνεπής στις δημοσιονομικές δεσμεύσεις της πρέπει να έχει ένα “καρότο” επιβράβευσης όταν τα πηγαίνει καλά, αλλά και ένα “μαστίγιο”, σε περίπτωση που παρεκκλίνει από το δρόμο της. Σήμερα, το “καρότο” αυτό είναι τα δάνεια του ESM και το “μαστίγιο” είναι η παρακράτησή τους μέχρι να υλοποιηθούν όλα τα προαπαιτούμενα. Μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος, το ρόλο αυτό θα τον παίξει πιθανότατα η ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Δηλαδή, όταν η Ελλάδα τα πηγαίνει καλά θα ενεργοποιούνται μέτρα ελάφρυνσης του χρέους, ενώ όταν παρεκκλίνει θα τα χάνει.
Άρα, όποιος νομίζει ότι μετά τον Αύγουστο η Ελλάδα θα είναι ελεύθερη να κάνει ό,τι θέλει, είναι βαθιά νυχτωμένος. Αυτό θα ήταν όντως μία “καθαρή” έξοδος. Όμως στην ελληνική περίπτωση αυτό που έχουμε δεν είναι καν έξοδος. Είναι απλώς μετάβαση σε ένα νέο σύστημα παρακολούθησης. Από τα προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής στην ενισχυμένη εποπτεία των θεσμών…
