Αυτό είναι το μήνυμα που έστειλε στην Ειρήνη Αγαπηδάκη μια φίλη της. Και είναι πραγματικά συγκλονιστικό

Το μήνυμα της μου θύμισε το Tideland. Είναι ένα μυθιστόρημα του Mitch Cultin στο οποίο η ηρωίδα του βιβλίου ζει με τον πεθαμένο πατέρα της στο σαλόνι, επί μήνες.

Ποιο είναι το πτώμα στο σαλόνι που δυσκολευόμαστε να αποχωριστούμε; Το «κοινωνικό συμβόλαιο» της Μεταπολίτευσης.

Το κράτος με τα δανεικά και το λεφτόδεντρο που μας οδήγησε στην πίστη ότι «λεφτά υπάρχουν», η πορεία της ζωής μας θα είναι σταθερά ανοδική, το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να οργανωθούμε καλά για να κερδίσουμε περισσότερα από τον γείτονα.
Και βρεθήκαμε διορισμένοι στο Δημόσιο χωρίς προσόντα, φτάσαμε στα 50 με αυξημένη πιθανότητα να χάσουμε τη δουλειά μας ή να μείνουμε με μισθό πείνας.

Εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, ελεύθεροι επαγγελματίες, επιχειρηματίες χωρίς καμία προοπτική.  “Ευνουχισμένοι” από τη θαλπωρή της Μεταπολίτευσης, χαμένοι ακόμη στο ερώτημα «σώζεται το όνειρο της καλής ζωής χωρίς μόχθο;».

Αυτό κάνει ο Τσίπρας με το βοήθημα των 300 ευρώ. Επικαλείται τη φαντασίωση μας για αυτό το Κράτος, για εκείνη τη συνθήκη. Είναι σαν να λέει «μη, μην ξυπνάτε ακόμη, το κράτος με τα δανεικά είναι εδώ. Πάλι με χρόνια και καιρούς, πάλι δικό σας θα ‘ναι».

Το κράτος της Μεταπολίτευσης πέθανε Αλέξη Τσίπρα, game over. Κανείς δεν αγοράζει παραμύθα για μετά θάνατο ζωή με δραχμή.

Όποιος έχει σκοπό να μας σύρει στον τάφο, θα δοκιμάσει άσχημα την τύχη του.

Η Ειρήνη Αγαπηδάκη είναι ψυχολόγος και αρθρογράφος