Την ανακούφιση των πρώτων ωρών, όταν το κόμμα της Μαρίν Λεπέν φάνηκε να καταλήγει τρίτο αντί για πρώτο στις γαλλικές εκλογές, όπως έδειχναν οι δημοσκοπήσεις, ακολούθησε ένα διεθνές μούδιασμα.

Ο Εμανουέλ Μακρόν έριξε το ζάρι, κι ενώ εκτόπισε τον φόβο της ακροδεξιάς, καταδίκασε για τουλάχιστον ένα χρόνο την Γαλλία σε στασιμότητα. Οι επόμενες ημέρες θα είναι κρίσιμες για την αναζήτηση του νέου πρωθυπουργού, ο ρόλος του Γάλλου προέδρου υποβαθμίζεται περαιτέρω, για να μην αναφερθούμε στις κατηγορίες που δέχεται ο Μακρόν ότι έχει αποκοπεί πλήρως από τους ψηφοφόρους του.

Οι αγορές αντέδρασαν ήπια δεδομένου του αδιεξόδου, το οποίο φαίνεται ότι θα είναι παρατεταμένο. Στην πλειοψηφία τους οι  αναλυτές θεωρούν ότι μέχρι το 2025, η Γαλλία θα προχωράει σε αχαρτογράφητα νερά στασιμότητας, με μία αριστερή κοινοβουλευτική συμμαχία (χωρίς αυτοδυναμία) να καλείται να συνεργαστεί με τον κεντρώο Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν.

Γιατί ο Μακρόν δεν τα έχασε όλα;

Αν και έχει κατηγορηθεί ότι έχει χάσει την επαφή του με τον κόσμο που τον ψήφισε και του έδωσε την αυτοδυναμία να κυβερνήσει την Γαλλία, o Μακρόν μετά το τέλος των βουλευτικών εκλογών βγήκε ισχυρότερος.

Μπορεί να μην γύρισε το παιχνίδι μόνος του, καθώς το κόμμα του αύξησε τα ποσοστά του χάρη στο αντι-ακροδεξιό μέτωπο, όμως επανέρχεται ως «ρυθμιστής» στα πράγματα, καθώς θα συμμετάσχει στα παζάρια για τον επόμενο πρωθυπουργό αλλά και για τις συμμαχίες που θα δημιουργηθούν.

Θα εγκαταλείψει ο αριστερός Συνασπισμός, που βγήκε πρώτος, τον ακροαριστερό Μελανσόν για να σχηματίσει κυβέρνηση πλειοψηφίας με τον Μακρόν; Είναι ένα σενάριο που υποστηρίζει σθεναρά το Bloomberg, όμως όπως και να εξελιχθούν αυτές οι διαπραγματεύσεις, το μόνο σίγουρο είναι ότι υπάρχει κοινός τόπος σε αντίθεση με το αν στο ίδιο τραπέζι καθόταν η ακροδεξιά της Λεπέν.

Ποιος θα είναι ο ρόλος της Γαλλίας στην ΕΕ

Μία σταθερή κυβέρνηση στη Γαλλία, σημαίνει ότι η χώρα συνεχίζει να παραμένει σταθερός πυλώνας της ΕΕ.

Πρόκειται για μία παράμετρο που η Γαλλία αυτή τη στιγμή δεν πληροί, όμως σύμφωνα με αναλυτές, η χώρα πέτυχε κάτι πιο σημαντικό: να διώξει από πάνω της τη «ρετσινιά» της ακροδεξιάς, παραμένοντας στην πλευρά της Ευρώπης, όπου διαφυλάσσεται η δημοκρατία.

Ακόμα κι αποδυναμωμένη, η Γαλλία δεν θα αποτελεί έναν πόλο ευρωσκεπτικισμού εντός της ΕΕ, κάτι που φόβιζε ιδιαίτερα τα υπόλοιπα κράτη μέλη, σε περίπτωση που κέρδιζε ο Εθνικός Συναγερμός της Λεπέν.

«Η Γαλλία αυτή τη στιγμή εξακολουθεί να είναι ένα από τα βασικά προπύργια στην Ευρώπη απέναντι στην άνοδο της ριζοσπαστικής δεξιάς και απέναντι στην επιρροή της Ρωσίας δήλωσε η Ολίβια Λαζάρ, του think tank Carnegie Europe στο Euronews.

Στην ευρύτερη ανακούφιση στην Ευρώπη περιλαμβάνεται και η στάση της Γαλλίας απέναντι στην Ουκρανία.

Το κόμμα της Μαρίν Λεπέν έχει ιστορικούς δεσμούς με τη Ρωσία και είχε ορκιστεί να περιορίσει τη γαλλική βοήθεια προς την Ουκρανία. Το κόμμα έλαβε αμφιλεγόμενα δάνειο ύψους 9 δισεκατομμυρίων ευρώ από ρωσική τράπεζα το 2014, παρά το γεγονός ότι η Μόσχα είχε υποστεί κυρώσεις για την παράνομη κατοχή της Κριμαίας.

Ο Μελανσόν από την άλλη έχει απλά κατηγορηθεί ότι είναι πιθανόν να έχει φιλική στάση απέναντι στη Ρωσία, σε καμία περίπτωση όμως δεν προκαλεί  ανησυχία στους ευρωπαίους ηγέτες.

Οι πρωταγωνιστές της επόμενης ημέρας

Οι ζυμώσεις ενόψει διαπραγματεύσεων είναι στο κόκκινο στη Γαλλία. Οι ισορροπίες αλλάζουν, σύμμαχοι του Μακρόν κρατάνε αποστάσεις, ο Μελανσόν είναι πιθανόν –παρά την νίκη του- να παραγκωνιστεί στη νέα κυβέρνηση.

Το Νέο Λαϊκό Μέτωπο που βγήκε πρώτο φέρνοντας την ανατροπή είναι πιθανό να κάνει την πρώτη κίνηση τις επόμενες ημέρες και να προτείνει πρωθυπουργό.

«Χρειαζόμαστε έναν πρωθυπουργό που να είναι συναινετικός εντός της ομάδας μας, να φέρνει ηρεμία στη χώρα, που να μπορεί να βρει πλειοψηφίες γύρω από έναν ορισμένο αριθμό μεγάλων μεταρρυθμίσεων που χρειάζεται η χώρα», ανέφεραν οι Πράσινοι.

Μόνο που θα πρέπει να κερδίσει την υποστήριξη της ομάδας του Μακρόν. Μία εξέλιξη που σχεδόν αποκλείει την επιλογή Μελανσόν. Ούτε ο ίδιος ούτε ο Μακρόν έχουν όρεξη για συνεργασίες.

Στο μέτωπο Μακρόν, η ενότητα έχει διαρραγεί. Ο υπουργός Εσωτερικών Ζεράλ Νταρμανέν, φαίνεται έτοιμος να αποσχιστεί από το κόμμα του Μακρόν για να διεκδικήσει την προεδρία το 2027.

Ο –πλέον- υπηρεσιακός πρωθυπουργός Γκαμπριέλ Αττάλ, φρόντισε να διαχωρίσει τη θέση του από τον Μακρόν για τη διάσπαση που έφερε η επιλογή του δεύτερου να πάει σε εκλογές.

Το δύσκολο πάντως μεταξύ των δύο πλευρών είναι να βρεθεί ένας ενωτικός πρωθυπουργός, που να έχει την αποδοχή των συνασπισμών. Για κάποιους αναλυτές, η ενίσχυση των συνεργασιών, πέρα από τα στενά όρια των κομμάτων, δεν είναι καθόλου κακή εξέλιξη για την Γαλλία.

Διαβάστε επίσης:

UBS: Τα τρία σενάρια για την επόμενη ημέρα των γαλλικών εκλογών και οι κίνδυνοι για την οικονομία της χώρας

Μαρίν Λεπέν: Πώς «εκλεψε» την έδρα από τον κληρονόμο της δυναστείας Dassault

Ζαν Λυκ Μελανσόν: Ποιος είναι ο ακροαριστερός αμφιλεγόμενος ηγέτης – Γιος ενός ταχυδρόμου και μιας δασκάλας, οπαδός του Ούγκο Τσάβες