ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Η «πυρηνική» επιλογή της Κίνας στον οικονομικό της πόλεμο με τις ΗΠΑ θεωρείται εδώ και καιρό ότι είναι η ταχεία ρευστοποίηση των υπερμεγεθών κρατικών ομολόγων που κατέχει, καθώς αυτό θα μπορούσε να συντρίψει το δολάριο, να ανεβάσει τα επιτόκια και να διαταράξει την αμερικανική οικονομία.
Οι ανησυχίες σχετικά με αυτή τη δυνητική απειλή έχουν επανέλθει τις τελευταίες εβδομάδες, καθώς έχει ξεσπάσει ολοκληρωτικός εμπορικός πόλεμος μεταξύ των δύο μεγαλύτερων οικονομιών του κόσμου. Αλλά αυτός ο φόβος της «αμοιβαία εξασφαλισμένης οικονομικής καταστροφής» είναι, και ήταν πάντα, μια ιδέα που βασίζεται περισσότερο σε μύθο παρά στην πραγματικότητα.
Τα περιουσιακά στοιχεία σε δολάρια αποτελούσαν το 55% των επίσημων συναλλαγματικών αποθεμάτων της Κίνας στο τέλος του 2019, την τελευταία επίσημη επιβεβαίωση του αριθμού αυτού από την Κρατική Διοίκηση Συναλλάγματος της Κίνας (SAFE) όπως αναφέρει το Reuters, μειωμένα σημαντικά από το μέγιστο ποσοστό του 79% το 2005. Ήταν επίσης κάτω από τον επικρατούντα παγκόσμιο μέσο όρο το 2019 που ήταν 61%, σύμφωνα με τα στοιχεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Κάποιο από αυτό έχει πιθανώς αντισταθμιστεί από τις αυξημένες τοποθετήσεις σε δολάρια μεταξύ των κρατικών εμπορικών τραπεζών, των οποίων τα χαρτοφυλάκια εξωτερικού πιστεύεται ότι είναι πολύ πιο σταθμισμένα προς τα περιουσιακά στοιχεία σε δολάρια. Αλλά, όπως και άλλες χώρες, η Κίνα μειώνει σταθερά τη σχετική έκθεσή της στο δολάριο τα τελευταία 20 χρόνια.
Η τάση αυτή είναι ακόμη πιο σαφής όσον αφορά τα επίσημα χαρτοφυλάκια της Κίνας σε αμερικανικά κρατικά ομόλογα, τα οποία ανήλθαν σε 784 δισεκατομμύρια δολάρια τον Φεβρουάριο, σύμφωνα με τα στοιχεία του αμερικανικού υπουργείου Οικονομικών. Αυτό είναι μειωμένο από το μέγιστο των 1,32 τρισεκατομμυρίων δολαρίων το 2013 και είναι λιγότερο από το 3% της αγοράς κρατικών ομολόγων ύψους 28 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, πολύ μακριά από το υψηλό 14% που κατείχε η Κίνα το 2011.
Η Κίνα κατέχει κρατικά ομόλογα σε άλλες χώρες όπως το Βέλγιο, αλλά και πάλι, η τάση κινείται σαφώς προς την κατεύθυνση της μικρότερης έκθεσης στις ΗΠΑ.
Τα στοιχεία αυτά υποδηλώνουν ότι η δύναμη της Κίνας να προκαλεί ζημιές στην αγορά ομολόγων των ΗΠΑ έχει αμβλυνθεί σημαντικά την τελευταία δεκαετία.
Θα μπορούσε η Κίνα να πουλήσει μεγάλα κομμάτια των κρατικών ομολόγων της;
Παρ’ όλα αυτά, οι εκροές που θα μπορούσε δυνητικά να προκαλέσει με την πώληση εξακολουθούν να είναι τεράστιες σε ονομαστικούς όρους.
Θα μπορούσε η Κίνα να πουλήσει μεγάλα κομμάτια των κρατικών ομολόγων της; Φυσικά, όλα είναι πιθανά, ειδικά τώρα που οι καθιερωμένοι παγκόσμιοι οικονομικοί, χρηματοπιστωτικοί και πολιτικοί κανόνες των τελευταίων δεκαετιών ξαναγράφονται.
Αλλά σίγουρα δεν θα ήταν προς το συμφέρον της Κίνας να το πράξει. Ο προφανής λόγος είναι ο πιο σχετικός: η απόρριψη των κρατικών ομολόγων θα συνέτριβε την αξία των δικών της χαρτοφυλακίων, προσγειώνοντας ένα κράτος που αποφεύγει τον κίνδυνο με βαριές απώλειες. Άλλο πράγμα είναι να χτυπάς την Ουάσινγκτον στο μάτι και άλλο να πυροβολείς τον εαυτό σου στο πόδι.
Από πρακτική άποψη, θα ήταν επίσης εξαιρετικά δύσκολο. Η αγορά σχεδόν σίγουρα θα αντιλαμβανόταν ότι κάτι συμβαίνει και θα πωλούσε για να προλάβει το παιχνίδι, αφήνοντας και πάλι το Πεκίνο με σημαντικές απώλειες κεφαλαίου.
Επιπλέον, οποιαδήποτε δυσλειτουργία της αγοράς θα αντιμετωπιζόταν επίσης γρήγορα με αγορές μεγάλης κλίμακας από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ για να διασφαλιστεί η χρηματοπιστωτική σταθερότητα.
Και το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται η Κίνα μπροστά στην αδύναμη ανάπτυξη, τον αποπληθωρισμό και έναν ακρωτηριαστικό εμπορικό πόλεμο με τις ΗΠΑ είναι ένα ισχυρότερο νόμισμα. Το Πεκίνο δεν θα πρέπει απαραίτητα να αγοράσει γουάν με τα έσοδα από τυχόν πωλήσεις του Δημοσίου. Αλλά στην τρέχουσα κατάστασή του, θα ήταν αντιπαραγωγικό για το Πεκίνο να προσπαθήσει να υπονομεύσει τις ΗΠΑ αποδυναμώνοντας το δολάριο, έστω και προσωρινά.
100ετής ορίζοντας
Αντ’ αυτού, η Κίνα θα μπορούσε να «ανεβεί την καμπύλη» αφήνοντας τα έντοκα γραμμάτια του Δημοσίου που κατέχει να λήξουν, επανεπενδύοντας τα έσοδα σε έντοκα γραμμάτια ή άλλα μέσα μετρητών. Αυτή είναι μια πολιτική ουδέτερη για το δολάριο, αλλά θα μπορούσε να ωθήσει τις μακροπρόθεσμες αποδόσεις των ΗΠΑ υψηλότερα.
«Ξέρουμε ότι οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα με την πώληση ομολόγων – η Κίνα θα μπορούσε να το κάνει ακόμη πιο δύσκολο», λέει ο Brad Setser, ανώτερος συνεργάτης στο Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων.
Το Πεκίνο θα μπορούσε επίσης να προβεί σε ισχυρότερες διορθώσεις στις μη αμερικανικές καταθέσεις ομολόγων, ή οι κινεζικές κρατικές εμπορικές τράπεζες θα μπορούσαν να μειώσουν τις τοποθετήσεις τους, καθώς κανένα από τα δύο δεν θα εμφανιζόταν στα επίσημα στοιχεία για τα συναλλαγματικά αποθέματα.
Αλλά τελικά, η Κίνα πιθανότατα έχει κολλήσει με τα κρατικά ομόλογα που έχει, και η διαδρομή για τη μείωση της έκθεσης αυτής θα είναι η ίδια όπως ήταν για χρόνια: παθητική και σταδιακή.
Σε εκδήλωση που διοργάνωσε το Ινστιτούτο Διεθνών Οικονομικών στην Ουάσιγκτον την περασμένη εβδομάδα, ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Σκοτ Μπέσεντ δήλωσε ότι θέλει να δει γρήγορα «αποτελέσματα» στον καθορισμό των παγκόσμιων εμπορικών, οικονομικών και χρηματοπιστωτικών ανισορροπιών.
«Ορισμένες χώρες μπορεί να έχουν προοπτική 100 ετών. Εμείς δεν έχουμε», αστειεύτηκε, γνέφοντας σαφώς στην Κίνα.
Ο οικονομικός ορίζοντας της Κίνας μπορεί να μην είναι τόσο μακρύς, αλλά είναι μακρύτερος από αυτόν της Ουάσινγκτον. Και καθώς η Κίνα σκέφτεται τι θα κάνει με το αμερικανικό χρέος ή τα δολάρια που κατέχει, πιθανότατα θα αφήσει τη βιαστική χάραξη πολιτικής στην Ουάσινγκτον και θα συνεχίσει να παίζει το μακροπρόθεσμο παιχνίδι.
Διαβάστε επίσης:
Ντόναλντ Τραμπ: Γιατί βάζει την «όπισθεν» στο θέμα των δασμών στα αυτοκίνητα
Μπέσεντ: Μη βιώσιμοι οι κινεζικοί δασμοί – Στόχος η επιστροφή βιομηχανικών θέσεων στις ΗΠΑ
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ
