Στη δημόσια τοποθέτησή του για την υπόθεση με το κινητό του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ κ. Νίκου Ανδρουλάκη, ο Πρωθυπουργός, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στην προσφορά της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών απέναντι σε ασύμμετρες και υβριδικές απειλές, όπως οι προκλήσεις στον Έβρο, με την εργαλειοποίηση του Μεταναστευτικού από τον Ερντογάν, αλλά και στο Αιγαίο. Και παρά το γεγονός ότι υπογράμμισε την ανάγκη η Εξεταστική Επιτροπή που θα εξετάσει το θέμα να μην «μετατραπεί σε κατασκοπευτικό σήριαλ προς κομματική κατανάλωση», δεν δίστασε να υποστηρίξει πως «υπάρχουν πολλοί εχθροί της πατρίδας που καραδοκούν και θα ήθελαν μία αδύναμη Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών». Διαμηνύοντας παράλληλα, πως « αν κάποιες σκοτεινές δυνάμεις εκτός Ελλάδας απεργάζονται οποιοδήποτε σχέδιο αποσταθεροποίησης της χώρας, να ξέρουν ότι η Ελλάδα είναι και ισχυρή και θεσμικά θωρακισμένη».

Στις αντιδράσεις τους τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τόσο με αφορμή τη δήλωση του Πρωθυπουργού, όσο και χθες, εξαιτίας της δήλωσης του Αντιπροέδρου της Βουλής Χ. Αθανασίου (θέλοντας να τονίσει ότι δεν υπάρχει απόρρητο βουλευτή για λόγους εθνικής ασφαλείας, αναρωτήθηκε αν θα έπρεπε να ελεγχθεί ένας μουσουλμάνος βουλευτής στην υποθετική περίπτωση που έδινε μια πληροφορία στην Τουρκία), καυτηρίασαν τα κυβερνητικά επιχειρήματα, εστιάζοντας ακριβώς στον «έξωθεν δάκτυλο».

1

Συγκεκριμένα, η Κουμουνδούρου εκτιμά πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναφέρεται στις «σκοτεινές δυνάμεις, επιχειρώντας να καλύψει τις επικίνδυνες ενέργειες της Κυβέρνησής του». Πως «στη Νέα Δημοκρατία η παραζάλη από τις αποκαλύψεις για το σκάνδαλο των υποκλοπών οδηγεί στα όρια της πολιτικής παραφροσύνης και στην κατασκευή «εσωτερικού εχθρού» εκ του μηδενός». Σε ακόμα υψηλότερους τόνους δε, υποστηρίζουν ότι στην Κυβέρνηση, στην προσπάθεια τους να δικαιολογήσουν την εκτροπή την οποία έχουν μεθοδεύσει, επαναφέρουν θεωρίες «εσωτερικών εχθρών» από τις πιο σκοτεινές εποχές της Ελληνικής Ιστορίας».

Σε ταυτόσημη αναφορά και τόνους, από τη Χαριλάου Τρικούπη ισχυρίζονται ότι «η Κυβέρνηση έχει βαλθεί να στείλει τη χώρα στα τάρταρα», και πως ο αντιπρόεδρος της Βουλής «αναβιώνει την θεωρία του «εσωτερικού εχθρού» στο πρόσωπο των Ελλήνων μουσουλμάνων βουλευτών».

Κι αν ο Μητσοτάκης έχει δίκαιο;

Έμπειρα κοινοβουλευτικά στελέχη, χωρίς να αποσιωπούν τις πρόδηλες πολιτικές ευθύνες του ίδιου του Πρωθυπουργού (τις οποίες και ο ίδιος αναγνώρισε), αλλά και πιθανές άγνωστες πτυχές της πολυδαίδαλης αυτής υπόθεσης, καλούν τους συνομιλητές τους να ξαναδούν πότε και από ποια κέντρα ξεκίνησε ο χορός των αποκαλύψεων, υπενθυμίζουν δημοσιεύματα που, από το πουθενά, έθεσαν ζήτημα πιέσεων της Κομισιόν για τεχνοκρατική κυβέρνηση στην Ελλάδα, προκειμένου να διαχειριστεί τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης, στο πρότυπο του μοντέλου της Ιταλίας και του Μ. Ντράγκι.

Με το επιχείρημα των …ευρωπαϊκών κύκλων να είναι το άκρως δημοκρατικό «το υφιστάμενο προσωπικό του ελληνικού πολιτικού συστήματος δεν είναι σε θέση να φέρει εις πέρας τις βαθιές τομές που απαιτείται προκειμένου η χώρα να αλλάξει σελίδα». Παρακάμπτοντας εκλογικές διαδικασίες, πλειοψηφίες και λαϊκές εντολές, ισχυρές μάλιστα, όπως αυτή που έλαβε ο Κυριάκος Μητσοτάκης το 2019.

Τα ίδια στελέχη προχωρούν περαιτέρω τη συλλογιστική τους, συνδυάζοντας τις μετέπειτα εξελίξεις στην Ελλάδα με την άρνηση της κυβέρνησης να αποδεχθεί τη μείωση της κατανάλωσης φυσικού αερίου, σύμφωνα με την «ντιρεκτίβα» της Κομισιόν.

Στο ίδιο μήκος κύματος οι υποστηρικτές της … αλήθειας για την ύπαρξη ξένων κέντρων που απεργάζονται σενάρια αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης, άρα, στη δεδομένη συγκυρία, και της χώρας, υπενθυμίζουν το ρόλο του Γρ. Δημητριάδη στην κρίση του Έβρου, όταν απετράπη η εισβολή χιλιάδων μεταναστών, που είχαν μετατραπεί σε «πολιορκητικό κριό» του Ερντογάν.

Ενώ, με κοινό παρονομαστή τις εξελίξεις στα εθνικά μας θέματα, πρωτίστως στα ελληνοτουρκικά, η ίδια σχολή σκέψης, ισχυρίζεται πως «η πολιτική ενίσχυσης της χώρας διεθνώς, οι συμμαχίες και η αποτρεπτική ισχύς, που προδήλως εξασφαλίστηκαν τα τελευταία χρόνια, μέσα από το υστέρημα του ελληνικού λαού, δεν βρίσκει σύμφωνους όλους του «παίκτες» στη διεθνή και ευρωπαϊκή σκακιέρα. Κάποιοι, δεν θέλουν μια τόσο ισχυρή Ελλάδα που να θέλει και να μπορεί να υπερασπίζεται την κυριαρχία και τα κυριαρχικά της δικαιώματα»

Οι υποκλοπές, ο εκλογικός νόμος και «καφετζούδες»

Στελέχη της ευρύτερης φιλελεύθερης παράταξης συσχετίζουν τις εξελίξεις στο θέμα των υποκλοπών τόσο με τον ισχύοντα εκλογικό νόμο, την απλή αναλογική, όσο και με πιθανά σενάρια συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ, τα οποία, αντικειμενικά, ενισχύονται μετά την διαφαινόμενη ρήξη στις σχέσεις Ανδρουλάκη- Μητσοτάκη. Το «προοδευτικό, αντιδεξιό μέτωπο» για κάποιους, ίσως αποτελεί μονόδρομο, λένε, ακόμα και με το πολιτικό «υπομόχλιο» κάποιων επιπλέον «ανεξάρτητων» βουλευτών που θα ήθελαν να μην βρεθεί η χώρα στη δίνη της ακυβερνησίας.

Προς επίρρωση των ισχυρισμών τους, και στην ίδια γραμμή που ξεκινά από τις Βρυξέλλες, διαβαίνει το Βερολίνο  και μέσα από τη Ρώμη του Ντράγκι φτάνει στην Αθήνα των παρακολουθήσεων, οι ίδιοι παράγοντες της «Μητσοτακικής πολυκατοικίας» αναδεικνύουν και τις αναλύσεις, «καφενειακού τύπου», όπως τις χαρακτηρίζουν, που είδαν και όλο και μεγαλύτερη συχνότητα βλέπουν το φως της δημοσιότητας, σύμφωνα με τις οποίες «κορυφαία στελέχη ετοιμάζονται να ρίξουν τον Κυριάκο για να προστατεύσουν την Παράταξη που έχει τρωθεί ανεπανόρθωτα». Και πως «ακόμα και ανάμεσα στα μέλη της οικογένειάς του, υπάρχουν φωνές που του λένε να εγκαταλείψει την εξουσία». Ότι « ο Κυριάκος δεν στέκεται πια, μπορεί να φύγει και … εν πτήσει ή να δώσει το «δαχτυλίδι» όπως ο Σημίτης».

Σε κάθε περίπτωση, το αδιαμφισβήτητο αποτέλεσμα των όσων βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη είναι πως ο μεγάλος «νικητής» είναι η τοξικότητα, η απλοποίηση απέναντι στα προβλήματα και τις απειλές ελλοχεύουν, ο κίνδυνος να εκτροχιαστεί η πολιτική ζωή από τη ράγα των θεσμών  και τους όρους συνύπαρξης των πολιτικών δυνάμεων. Η «παρηγορητική προσφυγή στη συνωμοσιολογία»  μπορεί, τελικά, να αποδειχθεί καταστροφική.

Διαβάστε επίσης

Αποκλειστικό: Διερεύνηση από την Εξεταστική και των καταγγελιών για υποκλοπές στις περιόδους ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ εξετάζει η Κυβέρνηση