Το 2019, η δημοκρατική διαδικασία θα επηρεάσει 3,28 δισεκατομμύρια ανθρώπους, με 1,34 δισεκατομμύρια ή το 40% του δείγματος μόνο στην Ινδία.

Ψηφοφόροι από διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές, οι οποίοι πιστεύουν σε ποικίλες ιδεολογίες και ανήκουν σε πολλές αποχρώσεις ανισότητας, θα επιβλέψουν και θα επηρεαστούν από την πολιτική αλλαγή.

Από το Αφγανιστάν και την Αυστραλία έως την Ταϊλάνδη και την Ουρουγουάη, αυτές οι 62 χώρες θα εκλέξουν νέους ηγέτες, σύμφωνα με το Διεθνές Ίδρυμα Εκλογικών Συστημάτων. Όσο ελαττωματικές ή ατελείς κι αν είναι κάποιες από αυτές τις δημοκρατίες, το 2019 είναι η χρονιά που οι ψηφοφόροι στα δύο πέμπτα του κόσμου – περισσότεροι από τους μισούς, αν αποκλείσουμε την Κίνα – θα εκλέξουν νέους ηγέτες.

Αυτό θα έχει αντίκτυπο σε πολλά θέματα, από τις εξωτερικές υποθέσεις και τις αμυντικές συμφωνίες έως τις εσωτερικές διεργασίες στους κυβερνητικούς συνασπισμούς και την τοπική χάραξη πολιτικής. Αυτό θα φέρει επίσης ένα τεράστιο στοιχείο αβεβαιότητας στον κόσμο.

Οι πιο πολυαναμενόμενες εκλογές

Αν και θα γνωρίζουμε αυτές τις απαντήσεις μόνο αργότερα φέτος, οι πιο επιδραστικές εκφράσεις αυτών των επιλογών θα είναι στην Ινδία, που πηγαίνει σε γενικές εκλογές τον Απρίλιο, και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που θα εκλέξει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον Μάιο.

Η τελευταία θα δώσει μεγαλύτερη αίσθηση κατεύθυνσης ως προς το τι σκέφτεται ο δυτικός κόσμος, παρά στην εκτέλεση αυτού. Αλλά και οι δύο θα είναι οι πιο αξιοπρόσεκτες εκλογές στον κόσμο.

Μαζί, έχουν αντίκτυπο σε 1,85 δισεκατομμύρια ανθρώπους, των οποίων οι προσδοκίες θα διαμορφώσουν την υφή των διεθνών σχέσεων και της παγκόσμιας οικονομίας το 2019.

Αλλά εκτός από αυτές τα δύο, θα υπάρξουν πολλές μεγάλες εκλογές – στην Ταϊλάνδη και τη Νιγηρία, οι οποίες θα επηρεάσουν 255 εκατομμύρια ανθρώπους, τον Φεβρουάριο. Στην Ινδονησία και το Αφγανιστάν (299 εκατ.) τον Απρίλιο. Στις Φιλιππίνες και τη Νότια Αφρική (162 εκατ.) τον Μάιο. Στην Ιαπωνία (127 εκατομμύρια) τον Ιούλιο, στον Καναδά και την Αργεντινή (81 εκατομμύρια) τον Οκτώβριο. Στην Πολωνία και την Αυστραλία (63 εκατ.) το Νοέμβριο. Στη Ρουμανία (19 εκατ.) τον Δεκέμβριο.

Αν και όσοι παρακολουθούν τις μεταβαλλόμενες παγκόσμιες ισορροπίες θα πρέπει να εξετάσουν προσεκτικά αυτές τις 15 εκλογές, δεν μπορείς να αφήσεις έξω τις μικρότερες χώρες – τη Φινλανδία (5,5 εκατομμύρια) τον Απρίλιο. Τη Σλοβακία (5,4 εκατ.) τον Μάιο. Την Ολλανδία, το Βέλγιο και τη Λιθουανία (31,4 εκατ.) τον Μάιο. Τη Λετονία (1,9 εκατομμύρια) τον Ιούνιο. Τη Βολιβία, την Αϊτή και την Ελλάδα (32,9 εκατ.) τον Οκτώβριο. Την Κροατία και την Τυνησία (15,7 εκατ.) τον Δεκέμβριο.

Στην κατώτερη πλευρά του φάσματος, οι μικρότερες εκλογές θα διεξαχθούν στα νησιά Cocos (Keeling, πληθυσμός: 596) για το Συμβούλιο Shire τους, ένα δημοψήφισμα για τους 3.398 κατοίκους στις Νήσους Φώκλαντ, εκλογές στη Μονσεράτ (πληθυσμός: 4.900) και το Τουβαλού (11.192), το Ναούρου (13.649) και το Γιβραλτάρ (34.571) τον Μάρτιο, τον Ιούλιο και τον Δεκέμβριο αντίστοιχα.

Καθώς τα πολιτικά κόμματα μάχονται για την ψήφο των πολιτών και προσαρμόζουν τα μανιφέστα τους για να εκφράσουν την οικονομική κατεύθυνση των εθνών τους, αναμένουμε τεράστιες αβεβαιότητες όσον αφορά στη σταθερότητα των πολιτικών και, ως εκ τούτου, έντονη μεταβλητότητα στις παγκόσμιες αγορές. Από το πετρέλαιο και τα νομίσματα μέχρι το χρέος και τις μετοχές, το 2019 θα προσφέρει πεδίο δόξης λαμπρόν για τους παγκόσμιους κερδοσκόπους.

Με άλλα λόγια, αυτές οι 62 εκλογές το 2019 θα επηρεάσουν τους γεωπολιτικούς και γεωοικονομικούς δείκτες και στις έξι ηπείρους – κανένα δείγμα δεν θα μπορούσε να είναι τόσο διαφοροποιημένο ή ποικίλο όσο αυτό.

Θα είναι ένα εργαστήριο πολιτικής οικονομίας, τα αποτελέσματα των οποίων θα εξαπλωθούν πέρα από τα σύνορα αυτών των εθνών. Αυτό το έτος θα είναι η χρονιά που οι κοινωνικοί επιστήμονες από όλο τον κόσμο θα μπορούν να δοκιμάσουν τις υποθέσεις τους για την πρόβλεψη νέων παγκόσμιων τάσεων.

Μία χώρα τη φορά, οι επιλογές που έχουν μπροστά τους αυτές οι 62 χώρες το 2019 θα είναι στρωματοποιημένες. Θα επαναπροσδιοριστεί ο κόσμος και θα μετατοπιστεί σε μια πραγματικά φιλελεύθερη τάξη, μία που να μην έχει κατακτηθεί από την ελίτ, αλλά φέρει μέσα της περισσότερη ενσωμάτωση – οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική; Θα αλλάξει προς την κατεύθυνση της όλο και πιο συντηρητικής, εσωστρεφούς, “πρώτα εγώ” ή “μόνο εγώ” λογικής, αντί για έναν συλλογικό κόσμο που θα αντιμετωπίζει από κοινού τις παγκόσμιες προκλήσεις του ελεύθερου και δίκαιου εμπορίου ή της αλλαγής του κλίματος;

Ή θα είναι status-quo; Οι απαντήσεις θα αρχίσουν περί τα μέσα του 2019 – και θα εδραιωθούν μέχρι το τέλος του έτους.

Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο world economic forum.org και συγγραφέας είναι ο Gautam Chikermane