Τον… γνώριμο πια ρόλο του πειραματόζωου φαίνεται πως θα παίξει μετά την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος η Ελλάδα, καθώς όλα δείχνουν πως οι διαφωνίες μεταξύ των δανειστών και η επιμονή της κυβέρνησης σε ένα αφήγημα περί “καθαρής” εξόδου οδηγούν σε μία ερμαφρόδιτη κατάσταση με κυρίαρχο στοιχείο την αβεβαιότητα και την αστάθεια.

Ως γνωστόν, το τρέχον πρόγραμμα ολοκληρώνεται τον ερχόμενο Αύγουστο, και οι απόψεις διίστανται για το τι πρέπει να γίνει από εκεί και μετά. Αν δηλαδή θα πρέπει η Ελλάδα να βαδίσει μόνη της (υπό αυστηρή βέβαια εποπτεία, η οποία θα μας ακολουθεί για πολλές δεκαετίες), ρισκάροντας να κυλήσει πίσω στις χειρότερες μέρες της κρίσης, ή αν θα πρέπει να συνεχίσει με μία προληπτική γραμμή στήριξης, η οποία θα ισοδυναμεί με νέο μνημόνιο, που όμως θα διασφαλίζει την ομαλή μετάβαση της χώρας σε μία “κανονικότητα”.

Για το Μαξίμου, είναι ξεκάθαρο ότι η επιθυμητή επιλογή είναι η πρώτη, ώστε να στηρίξει το αφήγημα της “καθαρής” εξόδου από τα μνημόνια, ένα αφήγημα που έχει περισσότερο επικοινωνιακό χαρακτήρα (να πειστούν δηλαδή οι ψηφοφόροι ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τους χειρισμούς της μας έβγαλε από τα μνημόνια), παρά ουσιαστικό, αφού η Ελλάδα θα έχει κληρονομήσει από την εποχή των μνημονίων μία μακρά και αυστηρή επιτήρηση. Όμως σε Ευρώπη και ΔΝΤ είναι πολλοί αυτοί που δεν εμπιστεύονται την κυβέρνηση και φοβούνται πως χωρίς ένα πρόγραμμα, έστω και υποτυπώδες, είναι ορατός ο κίνδυνος να γίνουν τα ίδια λάθη που μας οδήγησαν στην κρίση, υπογραμμίζοντας την ανάγκη να υπάρξει μία προληπτική γραμμή στήριξης, η οποία αφενός θα δεσμεύσει την Ελλάδα με συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις, αφετέρου θα παρέχει μία ασφάλεια στους επενδυτές ότι ακόμα κι αν κάτι πάει στραβά, υπάρχει ένα “μαξιλάρι” από πίσω.

Την άποψη της κυβέρνησης φαίνεται πως συμμερίζονται οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις στην πλειοψηφία τους, καθώς θέλουν να απαλλαγούν από το… βάσανο του να ψηφίζουν κάθε τόσο για νέα πακέτα βοήθειας προς την Ελλάδα, όμως οι πιέσεις για προληπτική γραμμή στήριξης είναι σημαντικές από το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, που δεν έχουν πειστεί για την ικανότητα της Ελλάδας να προχωρήσει μόνη της.

Ειδικά η θέση του ΔΝΤ έχει μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς το Ταμείο σε κάθε ευκαιρία πιέζει αφενός για ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, αφετέρου για περαιτέρω κεφαλαιακή ενίσχυση των τραπεζών. Όσον αφορά στο πρώτο, έχει φυσικά σύμμαχο την Αθήνα, αλλά συναντά τη σθεναρή αντίσταση της Ευρώπης, Στο δεύτερο, το Ταμείο περιμένει τα stress tests των τραπεζών, που θα δείξουν αν έχει δίκιο να μιλά για ενίσχυση ύψους 10 δισ. ευρώ (ποσό το οποίο τόσο η Αθήνα όσο και οι Ευρωπαίοι εταίροι θεωρούν εξωφρενικό) και για βελτίωση της ποιότητας του ενεργητικού των τραπεζών.

Οι ισορροπίες είναι εύθραυστες, και όλα δείχνουν πως, με τη συναίνεση και του ΔΝΤ, οδηγούμαστε σε ένα “πειραματικό” πρόγραμμα που θα μοιάζει, θα μυρίζει και θα έχει γεύση σαν μνημόνιο, αλλά δεν θα λέγεται μνημόνιο, για να είναι όλοι ευχαριστημένοι. Ένα πρόγραμμα που δεν θα είναι δοκιμασμένο, αλλά θα δοκιμαστεί στην πράξη στο γνωστό, πρόθυμο ελληνικό πειραματόζωο…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:  Απρόσμενη εξέλιξη στο παρά πέντε: Φεύγουν οι Ολλανδοί από την διεκδίκηση του ΔΕΣΦΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: «Κληρώνει» σήμερα για την Εγνατία Οδό: Οι «μνηστήρες» και η έκπληξη της τελευταίας στιγμής

ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ: Capital controls: Έρχεται νέα «χαλάρωση»–Ποιο θα είναι το νέο μηνιαίο όριο αναλήψεων