Επίθεση στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, αλλά και γενικότερα το δικαστικό σύστημα εξαπολύει ο πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Φίλης, με αφορμή την επισήμανση της κατά τη διάρκεια της ομιλίας της, στην δεξίωση για την επέτειο της Δημοκρατίας, πως η Δικαιοσύνη οφείλει να είναι τυφλή και να απονέμεται με βάση το Σύνταγμα και τους νόμους και όχι με βάση το περί «περί δικαίου αίσθημα».

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί την πρόεδρο της Δημοκρατίας πως «διχάζει τον λαό και δεν υπηρετεί τη Δημοκρατία», αλλά και πως μίλησε ως «συνταξιούχος δικαστικώς που επέλεξε εμμέσως να ταχθεί υπέρ της αποφυλάκισης Λιγνάδη». Υπενθυμίζεται πως η αναστολή εκτέλεσης της ποινής στον Λιγνάδη αποφασίστηκε από το δικαστήριο με βάση τις ρυθμίσεις που ισχύουν πλέον στον ποινικό κώδικα. Μάλιστα, ο δικηγόρος του ηθοποιού, κ. Αλέξης Κούγιας, έχει υποστηρίξει πως ήταν ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος επέβαλε την «υποχρεωτικότητα» της αναστολής, ενώ μέχρι τότε ο νόμος μιλούσε για  «δυνατότητα».

Παράλληλα ο Νίκος Φίλης καλεί τους Δικαστές να αποφασίσουν υπέρ του αιτήματος αποφυλάκισης του «τοξοβόλου του Συντάγματος», Γιάννη Μιχαηλίδη.

Αναλυτικά η δήλωση του Νίκου Φίλη:

Ανήμερα της επετείου για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας, χθες Κυριακή, απαγορεύτηκε συναυλία στα Προπύλαια για τον απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη, ενώ προχθές στα Εξάρχεια απαγορεύτηκε και χτυπήθηκε από την αστυνομία πορεία κατά των βιασμών. Τελικά η Αποκατάσταση της Δημοκρατίας… «εορτάστηκε» με (στιγμιαία…) παλινδρόμηση στην αλήστου μνήμης διαταγή Ζαγοριανάκου «αποφασίζομεν και διατάσσομεν»! Το παραλήρημα Συρίγου για τον «μύθο του Πολυτεχνείου» δεν είναι εξαίρεση. Για την κυβέρνηση, είναι ο κανόνας για το πώς με βάναυσο τρόπο καταπατά δημοκρατικές αξίες και δικαιώματα, αφού πρώτα διαβάλλει τον αγώνα για τη Δημοκρατία ως «μύθο».

Αύριο το Συμβούλιο Εφετών στη Λαμία συζητεί την αίτηση αποφυλάκισης του απεργού πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη, ο οποίος έχει εκτίσει ποινή επτάμισι ετών και με βάση το νόμο δικαιούται την υφ’ όρον απόλυση. Η δικαστική εύνοια για τον Κορκονέα και τον Λιγνάδη επιβεβαιώνει ότι η Δικαιοσύνη δεν είναι και τόσο τυφλή, αλλά μάλλον βλέπει καλά από το δεξιό της μάτι.

Εντύπωση προκάλεσε και η ομιλία της Προέδρου της Δημοκρατίας χθες στην εκδήλωση στο Προεδρικό Μέγαρο για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Δεν μίλησε ως ο θεσμός που επιχειρεί να ενοποιήσει και να εκπροσωπήσει το σύνολο του λαού, αλλά μάλλον ως η συνταξιούχος δικαστικός, που επέλεξε εμμέσως να ταχθεί υπέρ της αποφυλάκισης Λιγνάδη. Σχολιάζοντας κατ’ ουσίαν τη λαϊκή κατακραυγή για πρόσφατες δικαστικές αποφάσεις, ανέφερε ότι «η δικαιοσύνη δεν απονέμεται με βάση το κοινό περί δικαίου αίσθημα […], οι δικαστές απολαμβάνουν τις εγγυήσεις του λειτουργήματός τους […] κρίνονται και δε στοχοποιούνται. Ο διχαστικός λόγος αδικεί τη δημόσια σφαίρα και δεν υπηρετεί τη δημοκρατία μας».

Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας προσδίδει και πάλι στο ρόλο της ιδεολογική χροιά που διχάζει το λαό και δεν υπηρετεί τη Δημοκρατία. Προφανώς αυτή η συμπεριφορά δεν καλύπτεται από το ανεύθυνον του Ανωτάτου Άρχοντος. Θα περιμέναμε από την Πρόεδρο και πρώην δικαστικό να αποφύγει το συστημικό διδακτισμό «περί λαϊκισμού» και να επιμείνει στη δημοκρατική αποστολή της δικαιοσύνης, η οποία αποφασίζει με βάση τους νόμους, τους δίκαιους νόμους, έχει συνταγματική αρμοδιότητα να κρίνει τη συνταγματικότητά τους και εκδίδει αποφάσεις πάντα στο όνομα του ελληνικού λαού. Μήπως είναι και αυτός λαϊκισμός;

Οι «ανεξάρτητοι και αμερόληπτοι δικαστές» καλούνται τώρα να αποφασίσουν για το αίτημα του Μιχαηλίδη. Να εφαρμόσουν το νόμο, όχι με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Αυτή η κριτική συνιστά λαϊκισμό; Οι δικαστές έχουν πάντοτε την ευχέρεια να επιβάλουν ποινές μέσα σε ένα εύρος που καθορίζει ο ποινικός νόμος. Η απόφασή τους κρίνεται όταν μάλιστα αφορά πολιτικό ζήτημα ή υπόθεση που έχει συνταράξει την κοινή γνώμη. Το δικαστήριο δεν ταυτίζεται με το κοινό περί δικαίου αίσθημα, αλλά και δεν είναι δυνατόν η απόφασή του να συγκρούεται με βασικές αξίες του Κράτος Δικαίου. Όχι vox populi, αλλά και όχι κράτος δικαστών. Ελπίζω να μην έχουμε τα μεθεόρτια της Αποκατάστασης με ένα τραγικό συμβάν, με το ενδεχόμενο να πεθάνει ο πρώτος απεργός πείνας μετά την Μεταπολίτευση στη χώρα μας.

Κατά τα άλλα, η χθεσινή δεξίωση στο Προεδρικό διατήρησε και επαύξησε την ιδιάζουσα κοσμικότητά της (αλήθεια δεν μάθαμε, πήγε και ο Συρίγος;). Φέτος επιχειρήθηκε να επικαιροποιηθεί ο εορτασμός με την πρόσκληση νεαρών αριστούχων μαθητών προσφύγων, την ώρα, ωστόσο, που συντελούνται εγκλήματα και εκτυλίσσονται δράματα με τις επαναπροωθήσεις στον Έβρο και το Αιγαίο και η χώρα έχει καταδικαστεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων χωρίς, όμως, να μιλάει η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αν και συνταξιούχος δικαστικός. Και ακόμα το εορταστικό κλίμα στο Προεδρικό δεν επηρεάστηκε από τις φλόγες που έχουν ζώσει τη χώρα. Των οικείων ημών εμπιπραμένων, υμείς άδετε…

Διαβάστε επίσης:

Κατερίνα Σακελλαροπούλου: Καμία υποχώρηση δεν χωρεί στην τουρκική επιθετικότητα και αδιαλλαξία