Τα πρώτα σημάδια για τις ριζικές ανατροπές που φαίνεται ότι θα ακολουθήσουν την ανάληψη της προεδρίας από τον Τραμπ φάνηκαν ήδη.

Ως συνήθως η οικονομία είναι αυτή που αντιδρά πρώτη, αν και η εξέλιξη πέρασε μάλλον απαρατήρητη. Η αναφορά είναι στο γεγονός ότι την Τρίτη 9/11, οι αμερικανικές τράπεζες «σήκωσαν» από την αγορά $23,5 δισ., την μεγαλύτερη έκδοση ομολόγων από χρηματοπιστωτικά ιδρύματα μετά το 2016. Ως ποσοστό στο σύνολο των εκδόσεων εκείνης της ημέρας, το ποσό φτάνει το 78%. Είναι σαφές ότι ο χρηματοπιστωτικός τομέας αναμένει ότι η κεντρική τράπεζα θα σταματήσει την μείωση του επιτοκίου και το 2025 θα υποχρεωθεί να επιστρέψει σε αυξήσεις. Ας σημειωθεί ότι το σύνολο των εκδόσεων στις 9/11 ήταν το 6^ο ημερήσιο μεγαλύτερο από το 2014.

Άγνωστο είναι, έτσι,  από που αντλεί την αισιοδοξία του για μία «νέα χρυσή εποχή» στην οικονομία ο Scott Bessent, που μάλλον προορίζεται για το υπουργείο οικονομικών.

Μπορεί να θεωρηθεί ακραίο αλλά δεν θα αποδέσμευα την ξαφνική επιστροφή των Τουρκικών παραβιάσεων στο FIR Αθηνών με την ανεπίσημη μεν αλλά απροκάλυπτη δε θετική ελληνική αντίδραση στην προοπτική ότι άτομα που έχουν εκδηλωθεί ανοιχτά και με σκληρά λόγια κατά της Τουρκίας  (π.χ. Μ. Rubio ως υπουργός εξωτερικών, η Tulsi Gabbard ως επικεφαλής όλων των μυστικών υπηρεσιών)) προορίζονται να αναλάβουν τα ηνία της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ.

Δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία ότι, ως παραδοσιακός αυταρχικός, ο Τραμπ θα εφαρμόσει αυτά που έχει πει. Αυτή είναι η ψυχολογία του αυταρχισμού, και οι υποψήφιοι να αναλάβουν το υπουργείο δικαιοσύνης (Matt Gaetz) και την φύλαξη των συνόρων (Tom Homan)  δείχνουν ότι ο Τραμπ θα κυνηγήσει αυτούς που θεωρεί εχθρούς του και θα είναι ανελέητος στο θέμα της μετανάστευσης. Η σκληρή στάση του Τραμπ, ενδεχομένως να διευκολύνει την Ε.Ε. στην υιοθέτηση πιο σκληρών πολιτικών στο θέμα της μετανάστευσης — οπότε και τις χώρες της Μεσογείου, καθώς οι ροές θα αυξάνονται διαρκώς και η πολιτισμική σύγκρουση θα διευρύνεται.

Λιγότερο σαφής είναι η σημασία του Peter Hegseth που προορίζεται για υπουργός άμυνας. Αν θεωρηθεί ότι ο Τραμπ όντως αποβλέπει στην εκπαραθύρωση της ανώτερης στρατιωτικής ηγεσίας, τότε αναπόφευκτο είναι το συμπέρασμα πως αυτό θα επηρεάσει την πολεμική ικανότητα των ΗΠΑ. Ο Τραμπ προφανώς το γνωρίζει, οπότε η κίνηση του ενισχύει την προοπτική πως θα επιδιώξει να αποσύρει αμερικανικά στρατεύματα από τα διάφορα μέτωπα πολέμου.

Τι σημαίνει αυτό σε πρακτικούς όρους; Για την Τουρκία το θέμα των S-400 θα παραμείνει επίκαιρο, ο πρόεδρος της θα αντιμετωπίζεται εχθρικά αλλά με την απόσυρση αμερικανικών στρατευμάτων θα ελευθερωθούν τα χέρια του Ερντογκάν κατά των Κούρδων της Συρίας. Όσο για την Ελλάδα, η συμμετοχή της στο πρόγραμμα των F-35 διασφαλίζεται, μαζί της η συμμετοχή στο σχεδιασμό των φρεγάδων  Constellation, ενώ αυξάνεται η στρατηγική σημασία της.

Στο μέτωπο της Μέσης Ανατολής ο Τραμπ θα αφήσει μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων στο Νετανιάχου – δεν θα είχε καμία αντίρρηση αν το Ισραήλ κάνει την δουλειά των ΗΠΑ με αναφορά στα πυρηνικά του Ιράν. Θα είναι μία δύσκολη εξίσωση, καθώς η μη εμπλοκή των ΗΠΑ σε ξένους πολέμους που είναι η μάντρα του Τραμπ θα έρθει σε αντίθεση με την ανάγκη στήριξης του Ισραήλ και την σοβαρή πιθανότητα να εξαπλωθεί ο πόλεμος. Η επιδιώξει να «κοντύνει» το Ιράν είναι σαφής.

Στο πλαίσιο αυτό, μια πιθανή εξέλιξη θα είναι η σκλήρυνση της στάσης της Τουρκίας απέναντι μας, ως αντιστάθμισμα της απώλειας ουσιαστικών Τουρκικών ερεισμάτων στην Αμερική. Όσο και να θαυμάζει ο Τραμπ τον Ερντογάν, η εξωτερική πολιτική της Αμερικής απέναντι στην Τουρκία δεν είναι πιθανό πως θα αλλάξει – ενώ απέναντι στην Ελλάδα μπορεί να γίνει ακόμη πιο φιλελληνική. Οπότε η Τουρκία ενδέχεται να αντιδράσει με την λογική ότι εφόσον δεν μπορεί να μαλώσει με την Αμερική μαλώνει με τον φίλο της Αμερικής.

Λέμε τώρα, αν και οι ανέφελες ημέρες μπορεί σύντομα να αποτελούν παρελθόν. Καθώς η εκλογή Τραμπ σαφώς δεν ευνοεί τελικά την Τουρκία, ο Ερντογάν μπορεί να αισθανθεί στρυμωγμένος και απομονωμένος.  Εξάλλου, ο Τραμπ διάκειται πολύ φιλικά απέναντι στα Αραβικά κράτη και η Τουρκία δεν είναι ιδιαίτερα καλοδεχούμενη από αυτά—οι αυταρχικοί ηγέτες τους δεν συμφωνούν με τον Τουρκικό μεσσιανισμό. Στις περιπτώσεις αυτές οι αντιδράσεις αυτού που βρίσκεται στην γωνία δεν είναι προβλέψιμες.

Διαβάστε επίσης

Η κυβέρνηση βρίσκει τον βηματισμό της και η αντιπολίτευση τον ψάχνει