Λίγο ακόμη, που λένε, και θα είχαμε ανεστραμμένη καμπύλη αποδόσεων (inverted yield curve): στο 4,241% η απόδοση του ελληνικού τριακονταετούς ομολόγου, στο 3,69 το εξάμηνο έντοκο του δημοσίου. Για το πρώτο ακούστηκαν και θριαμβευτικά σχόλια, καθώς ήταν 20 μονάδες βάσης (δεκαδικό ποσοστιαίας μονάδας) κάτω από το αντίστοιχο Ιταλικό κρατικό και μόλις 20 μονάδες βάσης πάνω από αντίστοιχο Ισπανικό. 

Σε πρώτη ανάγνωση, η εξέλιξη κρίνεται ως θετική, καθώς αντιμετωπίζεται σε μνημονιακή βάση – δηλαδή, επικεντρώνεται στο χαμηλό κόστος δανεισμού, κάτι που πάντα έκαιγε την χώρα μας. Να, λοιπόν, που τώρα δανειζόμαστε όπως οι άλλοι.

Αυτή, όμως, η τόσο μικρή διαφορά, ιδιαίτερα αν καλυφθεί, μπορεί να θεωρηθεί πως δίνει και άλλα μηνύματα.

Ένα θα ήταν η έκφραση επιφύλαξης για τις άμεσες προοπτικές της οικονομίες. Φοβούμενος ο επενδυτής ότι η οικονομία θα χειροτερέψει στο άμεσο μέλλον, στρέφεται στην αγορά μακρόχρονων τίτλων. Η αυξημένη ζήτηση ανεβάζει την τιμή και αντίστοιχα μειώνει την απόδοση.

Βέβαια, η σύγκριση δύο μόνο τίτλων, σε μία μόνο δεδομένη στιγμή και χωρίς να είναι απόλυτα συγκρίσιμοι από πλευράς προφίλ ρίσκου, δεν επαρκεί για την εξαγωγή βάσιμων συμπερασμάτων. Εξάλλου, δεν έχουμε ακόμη ανεστραμμένη καμπύλη. Απλά την παρατήρηση ότι η διαφορά είναι αρκετά μικρή. Και, πάντως, εντύπωση προξενεί η κάλυψη της προσφοράς κατά 11 φορές καθώς και η κύρια πηγή ζήτησης που κατά το 70% προήλθε από τους λεγόμενους real money επενδυτές και μόνο το 1/10 πήγε στα πάντα ύποπτα για τις προθέσεις τους hedge funds.

Πολλοί αναλυτές μπορεί να θεωρήσουν υπερβολική την επισήμανση ότι κοντέψαμε να έχουμε ανεστραμμένη καμπύλη. Με τα συγκεκριμένα δεδομένα μπορεί να έχουν δίκαιο. Για την συγκεκριμένη χρονική στιγμή, όμως, η επισήμανση δεν είναι αδόκιμη.

Πιστεύω ότι, ως ένα βαθμό, οι επενδυτές διατηρούν επιφυλάξεις για την άμεση πορεία της οικονομίας – ιδιαίτερα διότι επικρατεί μεγάλη αβεβαιότητα λόγω των γεωπολιτικών συγκρούσεων και της πληθώρας των εκλογών που διενεργούνται φέτος, με κορυφαίες αυτής της Ινδίας και των ΗΠΑ. Μακρόχρονα, συνδέουν την απόδοση περισσότερο με την πορεία του πληθωρισμού και της ανάπτυξης – οπότε εκεί δείχνουν περισσότερο αισιόδοξοι.

Επίσης ως ένα βαθμό, οι επενδυτές μπορεί να επηρεάστηκαν από την αναβάθμιση της οικονομίας κι ας διατηρεί ο ένας οίκος τις επιφυλάξεις του. Παρά ταύτα, η πίστη στην ελληνική οικονομία σε βάθος 30 ετών είναι εντυπωσιακή: με την πληθώρα και ταχύτητα των εξελίξεων, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα συμβεί στην επόμενη τριετία – πολύ περισσότερο στην τριακονταετία.

Η αναζήτηση προσωρινού καταφυγίου δεν μπορεί έτσι να αποκλειστεί για τους μάλλον συντηρητικούς επενδυτές που ψώνισαν το ελληνικό ομόλογο.

Διαβάστε επίσης

Γέμισε ο ουρανός με τους χαρταετούς της αντιπολίτευσης