Αν οι εκλογές στις ΗΠΑ αποφασίζονταν προχθές Τρίτη με βάση το ντεμπέιτ, το αποτέλεσμα θα ήταν καθαρά υπέρ της Κάμαλα Χάρις.
Το φόβητρο του Τράμπ θα είχε εξαϋλωθεί και ο κόσμος θα κοιμόταν λίγο πιο ήσυχος. Δυστυχώς η πραγματικότητα είναι διαφορετική και θα πρέπει όλοι να ζήσουμε με την αγωνία της χειρότερης έκβασης μέχρι το πρωί της 8ης Νοεμβρίου. Ανατροπές μπορεί να υπάρξουν, βέβαια, αλλά ειδικά στις ΗΠΑ και στην πολιτική της σκηνή, τίποτα δεν τελειώνει μέχρι να τελειώσει.
Η Χάρις δεν αρκέστηκε να παρασύρει τον Τράμπ στην επανάληψη των γελοιοτήτων που με συνέπεια εκστομίζει. Ταυτόχρονα φρόντισε με επιμέλεια να απευθυνθεί σε συγκεκριμένα ακροατήρια: τους μαύρους (όπου η οικονομική και κοινωνική άνοδος έχει κάνει μερικούς συντηρητικούς), τους Ισπανόφωνες (που κυριαρχούν στο ευρύτερο θέμα της μετανάστευσης) τους Πολωνούς (κοντά στο 1 εκατομμύριο στην κρίσιμη πολιτεία της Pennsylvaniaμ όπου η λόγω του Καθολικισμού τους τείνουν των αμβλώσεων, αλλά είναι υπέρ της Ουκρανίας), ξεκαθάρισε, για τους φτωχούς ότι το σύστημα κοινωνικής ασφάλειας Obamacare δεν θα αλλάξει, υποσχέθηκε στους μικρομεσαίους γενναίες φορολογικές απαλλαγές.
Η θέση της «να αλλάξουμε σελίδα», «να μην γυρίσουμε πίσω» στοχεύει ακριβώς στους πολίτες που δεν έχουν αμετακίνητες απόψεις—κι αυτοί είναι που τελικά αποφασίζουν το νικητή – φτάνει οι ψήφοι τους να είναι σωστά κατανεμημένοι στις κρίσιμες πολιτείες.
Το πρόβλημα με τις ΗΠΑ είναι ότι πολίτες και πολιτείες έχουν τσιμενταριστεί – στηρίζουν τυφλά την τυφλή τους πίστη, οπότε εναπομένει σ’ ένα περίπου 10% να αποφασίσει, εφόσον βέβαια το ποσοστό αυτό διαχέεται γεωγραφικά. Η αναφορά είναι, βέβαια, στο Κολέγιο των Εκλεκτόρων, μία στρέβλωση της δημοκρατίας που επιτρέπει σε υποψήφιο με λιγότερους συνολικά ψήφους να εκλεγεί πρόεδρος – όπως ο Τράμπ το 2016.
Αποτελεσματικό σύνθημα που πιστεύω πως θα αναδειχθεί στις επόμενες εβδομάδες ήταν η φράση Tramp abortion ban, που αποδίδει στον πρώην πρόεδρο ακέραια την ευθύνη για την καθολική απαγόρευση των αμβλώσεων σε τουλάχιστον 20 πολιτείες και το γενικό μπάχαλο που έχει προκύψει μετά την πολιτική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Ως ένα βαθμό, το συγκεκριμένο θέμα μπορεί να αποφασίσει την εκλογή του Νοεμβρίου.
Τι να περιμένουμε από εδώ και πέρα; Μία βελτίωση στην οικονομία (μείωση επιτοκίων, ανεργίας, πληθωρισμού) θα παίξει θετικό αλλά οριακό ρόλο. Μία ανακωχή στην Γάζα θα είναι πολύ θετική για την Χάρις, εφόσον ο Biden την μοιραστεί μαζί της. Οι επιπτώσεις εξελίξεων στην Ουκρανία είναι δύσκολο να προ-εκτιμηθούν – διότι διαφορετικά θα αντιδράσουν τα διαφορετικά ακροατήρια. Για παράδειγμα, μία πετυχημένη επέλαση των Ρώσων μπορεί να ξεσηκώσει τους δημοκρατικούς αλλά ταυτόχρονα να ενισχύσει τις φωνές των ρεπουμπλικάνων για αποδέσμευση.
Μεγάλο πρόβλημα θα προκύψει αν ο Τράμπ χάσει. Αν η διαφορά είναι μεγάλη και σαφής οι αντιδράσεις του εκ των πραγμάτων θα πέσουν στο κενό. Αλλά θα υπάρξουν και θα φέρουν αναστάτωση. Αν είναι μικρή, η ιστορία θα καταλήξει σε ατέρμονες δικαστικές διαμάχες – όπου υποχρεωτικά θα εμπλακεί το Ανώτατο Δικαστήριο. Αν η πλειοψηφία των συντηρητικών στηρίξει τον Τράμπ, να μην εκπλαγούμε αν προκύψουν ακόμη και σημάδια εμφυλίου—με συγκρούσεις πολιτών και πολιτείες που θα θελήσουν την απόσχιση.
Για τις ΗΠΑ, για την Ευρώπη, για την δημοκρατία μόνο μία καθαρή νίκη της Χάρις θα επιτρέψει ομαλή μετάβαση εξουσίας και ασφάλεια για την Δύση. Η θέση του Τράμπ, ακόμη και σήμερα, ότι του έκλεψαν την εκλογή, έχει υπονομεύσει ήδη βασικό πυλώνα της φιλελεύθερης δημοκρατίας και έχει θέσει τα θεμέλια για την διαιώνιση του αμερικανικού διχασμού. Μία τέτοια εξέλιξη θα είναι ανάθεμα για μία Ευρώπη που βρίσκεται η ίδια σε κρίση.
Διαβάστε επίσης