Το ΠΑΣΟΚ δεν κινδυνεύει να διαλυθεί, κινδυνεύει όμως να καθηλωθεί

Μία παρατήρηση, για μερικούς μία υπόδειξη, για άλλους μία απαίτηση για τρίτους, του Παύλου Γερουλάνου αναδεικνύει το βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τα δύο βασικά κόμματα της αντιπολίτευσης.

Αν διαβάζω καλά τις εξελίξεις, ο υποψήφιος που διεξήγαγε την πιο ουσιαστική καμπάνια πολύ ορθά ζήτησε μετά τις εκλογές να γίνουν δύο συνέδρια—ένα καταστατικό και ένα προγραμματικό. Με απλότητα και σαφήνεια ο Γερουλάνος επισημαίνει ότι το πρόβλημα της αντιπολίτευσης δεν είναι τα πρόσωπα αλλά η ιδεολογία και το πρόγραμμα που θα την εκφράσει. Θεωρητικά, τουλάχιστον, στην συνέχεια ακολουθεί η εκλογή του ατόμου που θεωρείται ικανό να μετουσιώσει την ιδεολογία σε πρόγραμμα και πράξη και αποφασίζεται η οργανωτική δομή που θα βοηθήσει στην υλοποίηση.

Η παρατήρηση ότι και τα δύο κόμματα βάζουν το κάρο μπροστά από το άλογο έχει γίνει από αυτήν την στήλη πολλές φορές. Το απερίγραπτο χάλι που επικρατεί στον ΣΥΡΙΖΑ δεν οφείλεται μόνο στο τρίδυμο Κασσελάκη-Πολάκη- Παππά αλλά κυρίως στο γεγονός ότι ήδη από την ήττα του 2019, ο ΣΥΡΙΖΑ παρέμεινε προσκολλημένος σε μία αντικαθεστωτική νοοτροπία και εγκλωβισμένος σε μία απέραντη παροχολογία – σε αντίθεση μ’ ένα κοινωνικό σύνολο που ήθελε ρεαλισμό και διαχειριστική επάρκεια στην λύση των προβλημάτων του. Δεν ήταν διόλου τυχαίο το γεγονός ότι ένας περαστικός είδε την πόρτα ανοιχτή, μπήκε και στρογγυλοκάθισε. Διάδοχο προσώπου έψαχναν και νόμιζαν ότι τον βρήκαν. Προσώπου – όχι ιδεολογίας και προγράμματος.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ διαλύεται οριστικά, το ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει να μείνει καθηλωμένο σε επίπεδα που δεν θα του επιτρέψουν να διεκδικήσει με αξιώσεις την εξουσία. Ήδη, η πρόταση για αντιπροεδρίες δείχνει ότι ο δρόμος της…καρεκλομανίας δεν έκλεισε. Εξάλλου, η βιασύνη με την οποία αμφισβητήθηκε η ηγεσία Ανδρουλάκη και η εμμονή σε εκλογές χωρίς να έχουν εξεταστεί σε βάθος τα αίτια της ήττας στις ευρωεκλογές (ήττα ήταν κι ας μην επιχειρείται η συγκάλυψη της με αβάσιμες συγκρίσεις) αποτελεί ήδη ένα σημαντικό λάθος που το κόμμα θα πληρώσει στους επόμενους μήνες.

Βέβαια, η κατάκτηση της δεύτερης θέσης επειδή η εναλλακτική λύση-αντίπαλος αυτοκτονεί, δεν είναι και κάτι για είναι κανείς υπερήφανος. Επιπλέον, η έπαρση που χαρακτηρίζει τις ανακοινώσεις μερικών πρωταγωνιστών είναι άκαιρη και επικίνδυνη. Όπως δεν είναι δα και μαζικότητα η αύξηση του ακροατηρίου κατά 30.000 άτομα από τα 270.000 που είχαν ψηφίσει στις ευρωεκλογές. Με αμετροέπεια και χωρίς πρόγραμμα, το ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει να είναι μία ακίνδυνη για τη Ν.Δ, αντιπολίτευση και ένα κόμμα που θα παραπαίει ανάμεσα στο ένδοξο παρελθόν του και το φτωχό του παρόν, ανάμεσα στην επαρχία και το κέντρο, ανάμεσα στους ακτιβιστές του 1980 και τους δήθεν εκσυγχρονιστές του 2020. Εκτός κι αν το μάζωμα των φυγάδων από τον ΣΥΡΙΖΑ θεωρείται πολιτική επιτυχία και βάση εκκίνησης για την εξουσία.

Όπως και άλλοι παρατηρητές των γεγονότων, θεωρώ ότι ο Γερουλάνος αντιπροσωπεύει το αύριο του ΠΑΣΟΚ. Δυστυχώς, για την Άννα Διαμαντοπούλου η αποστασιοποίηση ετών της κόστισε ακριβά – και στέρησε τη Ν.Δ. από τον πιο επικίνδυνο αντίπαλο της. Εκτός κι αν συμβούν αναπάντεχα γεγονότα, θα είναι πολύ δύσκολο για τους Ανδρουλάκη και Δούκα να πάρουν την εξουσία από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Τότε θα ανοίξει ίσως ο δρόμος για τον Παύλο Γερουλάνο που έχει ήδη βάλει υποθήκες για την επόμενη φάση της Πασοκικής μετεξέλιξης.

Διαβάστε επίσης

Είναι πολλά τα ρίσκα Άρη: H παγκόσμια οικονομία σε ολισθηρή τροχιά