Πριν από 1,5 μήνα ο υπουργός Άμυνας, Νίκος Δένδιας, είχε μιλήσει για την Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία (ΕΑΒ) με τα πιο μελανά χρώματα.

Είχε πει ότι δεν εκτελούνται συμφωνίες επισκευής και συντήρησης εκατοντάδων εκατομμυρίων για δεκαετίες.

Είχε πει ότι πάνω από 350 εκατ. ευρώ απαίτηση στον ισολογισμό της εταιρείας δεν θα εισπραχθεί ποτέ.

Είχε μεταφέρει τη δραματική εικόνα πάνω από 100 εκατ. ευρώ να εμφανίζονται στις αποθήκες σαν υλικά που έχουν… χαθεί.

Τόνισε ότι δεν έχει γίνει απογραφή αποθήκης από το 2014 και πάνω από 120 εκατ. ευρώ της Πολεμικής Αεροπορίας έχουν δοθεί και καταβληθεί για προγράμματα που δεν υλοποιήθηκαν ποτέ.

Για τους ισολογισμούς της ΕΑΒ, ο Ν. Δένδιας τόνισε: «Δεν υπάρχει εταιρεία η οποία να εμφανίζει ισολογισμούς που να συνιστούν τέτοιο ευχολόγιο και δεν υπάρχει εταιρεία που οι ελεγκτές της να μην μπορούν να επιβεβαιώσουν κανέναν από τους αριθμούς που περιλαμβάνονται στον ισολογισμό της. Μόνο το 2023, 20 εκατομμύρια δεν μπόρεσαν καν να απορροφηθούν για επισκευές αεροσκαφών και επιστρέφονται στο υπουργείο Οικονομικών».

Αυτά τα δραματικά στοιχεία συνιστούν ομολογία αποτυχίας όλων των κυβερνήσεων και όλων των αρμόδιων φορέων που είχαν υπό την εποπτεία τους την ΕΑΒ. Συνιστούν βεβαίως και αντικείμενο εισαγγελικής έρευνας για όλα αυτά τα χρόνια που – σύμφωνα με τον υπουργό βεβαίως – στην ΕΑΒ γίνονταν «πάρτι».

Τι μπορεί να σημαίνει άραγε ότι δεν γίνονται επί χρόνια απογραφές ή ότι έχει «χαθεί» υλικά αξίας 100 εκατ. ευρώ.

Δεν είναι διαχρονική ανικανότητα το γεγονός ότι ποτέ δεν πρόκειται να εισπραχθούν 350 εκατ. ευρώ; Ή ότι δεν εκτελούνται συμφωνίες ή ότι δεν απορροφώνται κονδύλια;

Γιατί τα θυμηθήκαμε όλα αυτά; Ο λόγος είναι ότι ο Νίκος Δένδιας άλλαξε όλο το διοικητικό συμβούλιο της ΕΑΒ και τους ζήτησε να εξυγιάνουν τα οικονομικά, να ανατάξουν την επιχείρηση, να εφαρμόσουν ένα σύγχρονο μοντέλο λειτουργίας.

Να εικάσουμε ότι όλα όσα ζήτησε ο υπουργός δεν εφαρμόζονταν τα προηγούμενα χρόνια και γι’ αυτό και το χάλι που είχε η ΕΑΒ;

Κι αν συνέβαινε αυτό γιατί έμεναν στη θέση τους όλοι οι υπεύθυνοι για τη λειτουργία της ΕΑΒ; Και γιατί δεν έγινε ποτέ ένας διαχειριστικός έλεγχος ή ακόμη – αν χρειάζεται- και παρέμβαση της δικαιοσύνης;

Όπως μαθαίνουμε, είναι παράδοση η διοίκηση της ΕΑΒ να είναι μια μείξη πρώην στρατιωτικών με ανθρώπους της αγοράς, κυρίως μηχανικούς. Η προηγούμενη διοίκηση είχε πρόεδρο έναν απόστρατο της Αεροπορίας ενώ με τις αλλαγές που έκανε ο κ. Δένδιας, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος ορίστηκε ο αντιναύαρχος εν αποστρατεία, Αλέξανδρος Διακόπουλος.

Αντιπρόεδρος ορίστηκε η πρώην πρόεδρος ε.τ. του Αρείου Πάγου, Μαρία Γεωργίου και τα υπόλοιπα μέλη είναι αντιπτέραρχοι, αντιναύαρχοι, οικονομολόγοι, μηχανικοί κ.λπ.

Ο κ. Διακόπουλος ήταν σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας και είχε εξαναγκαστεί σε παραίτηση το 2020 όταν είχε παραδεχθεί ότι το τουρκικό πλοίο Ορουτς Ρέις έκανε έρευνες στο Αιγαίο.

Δεν αμφισβητούμε τις ικανότητες της προηγούμενης ή της νέας διοίκησης. Ολοι άλλωστε κρίνονται εκ του αποτελέσματος.

Όμως, μια χρεοκοπημένη εταιρεία του Δημοσίου, η οποία δεν έχει βάλει λουκέτο μόνο και μόνο επειδή συνδέεται με την αμυντική βιομηχανία και γενικότερα την Αμυνα της χώρας, δεν θα έπρεπε να λειτουργεί εντελώς διαφορετικά;

Δεν θα έπρεπε να εφαρμόσει ένα σύγχρονο μοντέλο διοίκησης, ένα εξωστρεφές management που και τα οικονομικά θα εξυγιάνει και θα φέρει νέες δουλειές, προς όφελος και της ΕΑΒ και της Ελλάδας;

Μαθαίνουμε ότι η προηγούμενη διοίκηση είχε έτοιμο σχέδιο για τη δημιουργία πανεπιστημίου Αεροναυπηγικής και μάλιστα έχει και έτοιμες εγκαταστάσεις ώστε με την ψήφιση του νόμου για τα κρατικά ΑΕΙ, να κάνει πράξη αυτή το σχέδιο.

Το ερώτημα είναι αν η εξυγίανση της επιχείρησης και το πέρασμά της σε άλλη… πίστα μπορεί να γίνει με αποφάσεις που «μυρίζουν» ναφθαλίνη.

Γιατί σύγχρονη επιχείρηση σημαίνει ότι δεν διατηρείς την παράδοση να διορίζεις στο διοικητικό συμβούλιο πρώην στρατιωτικούς.

Σύγχρονη ΕΑΒ σημαίνει κριτήρια επιλογής των ανθρώπων που θα διοικήσουν, σημαίνει αξιολόγηση, σημαίνει ότι χρειάζονται νέοι, ικανοί άνθρωποι που θα λειτουργήσουν την επιχείρηση με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια κι όχι με τα «βαρίδια» του δημοσίου.

Εκτός κι αν θέλουμε σε δύο χρόνια να ξαναλέμε τα ίδια, να ξαναμιλάμε για την θλιβερή εικόνα των οικονομικών της, να αλλάζουμε ξανά διοίκηση, να είναι η ΕΑΒ έτοιμη να βάλει λουκέτο και να μην μπορεί να εκπληρώσει το εθνικό της καθήκον.

Η κυβέρνηση έχει αποδείξει σε άλλες περιπτώσεις ότι μπορεί να σπάσει αυγά. Μήπως ήρθε η ώρα να το πράξει και με τις εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην αμυντική βιομηχανία με πρώτη και καλύτερη την ΕΑΒ;

Διαβάστε επίσης:

Ο εκσυγχρονισμός του 21ου αιώνα απαιτεί μεταρρυθμίσεις χωρίς προηγούμενο για την Ελλάδα

Δένδιας για αμυντική βιομηχανία: Μπορούμε να φτιάξουμε δικά μας drones, πυραύλους και ραντάρ

Δένδιας: Υπό την εποπτεία του ΥΕΘΑ και πάλι η ΕΑΒ – Οφείλει να εξυγιανθεί