Οι εκκλήσεις κορυφαίων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ να παρέμβει ο πρώην πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, είναι περισσότερες από ποτέ. Με το κόμμα να μην είναι απλά υπό διάλυση, αλλά να θυμίζει θίασο, βορά στα media, στη Νέα Δημοκρατία και σε όσους επιθυμούν τον ολοκληρωτικό κατακερματισμό της Κεντροαριστεράς, πολλοί πλέον ζητούν από τον Τσίπρα να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.

Κάποιοι λένε ότι πρέπει να πει τη γνώμη του, κάποιοι άλλοι να αναλάβει πρωτοβουλίες, κι άλλοι να μπει μπροστά για να σταματήσει η κατηφόρα που έχει πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Προς το παρόν ο Αλέξης Τσίπρας σιωπά, δεν δείχνει διατεθειμένος να παρέμβει, όμως, η κατάσταση που επικρατεί στην Κουμουνδούρου είναι χαοτική.

Ενας πρόεδρος που προεδρεύει από τις Ηνωμένες Πολιτείες και που διαγράφει στελέχη με tweets, αλλά και δεν μπορεί να τα διαγράψει γιατί θα αποφασίσουν τα όργανα.

Η εσωκομματική αντιπολίτευση που αμφισβητεί ξεκάθαρα τον Στέφανο Κασσελάκη και που ψάχνει το καταστατικό για να δει αν μπορεί να διώξει έναν πρόεδρο που δεν έχει κλείσει ούτε δύο μήνες.

Στελέχη που σκοτώνονται σε δημόσια θέμα, με ανοίκειους χαρακτηρισμούς που δεν συνάδουν με το ήθος και την ιστορία της Αριστεράς (ή μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν ποτέ αριστερό κόμμα;)

Οι παλιοί «ιδιοκτήτες» να μη θέλουν να αφήσουν το κόμμα στα χέρια του Κασσελάκη και ο τελευταίος να μη δείχνει ικανός να διοικήσει τον ΣΥΡΙΖΑ των πολλών τάσεων, αντιθέσεων και απόψεων.

Κι ένας Αλέξης Τσίπρας που το βράδυ της παραίτησής του στο Ζάππειο, είπε ότι παραμερίζει αλλά τον νοιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Συγκεκριμένα είχε τονίσει: «Αποφάσισα να προτείνω την εκλογή νέας ηγεσίας από τα μέλη του Κόμματος, όπως ορίζει το καταστατικό του. Την άμεση προσφυγή στις σχετικές διαδικασίες. Στις οποίες φυσικά δεν θα είμαι υποψήφιος. Θα είμαι όμως παρών πριν, κατά τη διάρκεια, αλλά και μετά από αυτές».

Εγινε, λοιπόν, αυτό που ήθελε ο κ. Τσίπρας. Εγιναν εκλογές, εξελέγη ένα νέο πρόσωπο, επιχειρείται μια ανανέωση του στελεχιακού δυναμικού (χωρίς αποτέλεσμα), όμως, ο διχασμός είναι τόσο μεγάλος που φαίνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να υπάρχει.

Αν, λοιπόν, κάποιοι εκτιμούν ότι ο Τσίπρας πρέπει να επιστρέψει και να γίνει εγγυητής της ενότητας να το κάνει. Όμως, ματαιοπονούν όσοι το πιστεύουν. Διότι φαίνεται ότι ο κύβος έχει ριχθεί και η διάσπαση είναι δεδομένη.

Δεν είναι μόνο η ανεπάρκεια του κ. Κασσελάκη η αιτία του εμφυλίου. Ενδεχομένως ένα άλλο πρόσωπο, με τις ικανότητες του Τσίπρα να μπορούσε να ελέγξει το εσωκομματικό παιχνίδι, να κρατούσε τις ισορροπίες, να οδηγούσε το κόμμα σε πιο ήρεμες θάλασσες.

Αυτό το πρόσωπο, όμως, δεν υπάρχει, κι ούτε ο Τσίπρας μπορεί πλέον να κάνει μαγικά. Ακόμη κι αν επιστρέψει, ακόμη κι αν τον ξαναψηφίσουν για πρόεδρο, φαίνεται ότι ο ιστορικός κύκλος του ΣΥΡΙΖΑ έχει κλείσει.

Γέννημα της οργής των πλατειών και των αγανακτισμένων, τράφηκε από τον ακραίο λαϊκισμό και το ψέμα, φέρει την ευθύνη για τη διάψευση των ελπίδων του κόσμου, έκανε το εγκληματικό λάθος να συμμαχήσει με τον (ακροδεξιό) διάβολο για να αποδείξει ότι μπορεί να υπάρχει κυβερνώσα Αριστερά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν «παιδί» μιας άλλης εποχής η οποία σημαδεύτηκε από τη φωτιά της οικονομικής κατάρρευσης και της πολιτικής, κοινωνικής και αξιακής διάλυσης.

Όμως, ο κόσμος έχει αλλάξει κι όποιοι πολιτικοί αντιλήφθηκαν την αλλαγή και προσαρμόστηκαν, μπορούν να ελπίζουν.

Στον ΣΥΡΙΖΑ έχουμε μια ομάδα στελεχών με βαριά ιστορία, αλλά ξεπερασμένοι από τη ζωή και την πολιτική πραγματικότητα. Σκουρλέτης, Φίλης, Βίτσας, Τσακαλώτος, Βούτσης κ.λπ., αυτοί οι συνταξιούχοι της Αριστεράς οφείλουν να καταλάβουν πως πρέπει να πάνε σπίτι τους.

Εχουμε επίσης μια ομάδα φιλόδοξων στελεχών που είδαν τον… νεοφιλελεύθερο Κασσελάκη ως την «αριστερή εκδοχή» του Μητσοτάκη και στηρίζουν μέχρι…αηδίας έναν πρόεδρο που έχει σχέση με την Αριστερά όσο το νερό με το ξύδι.

Υπάρχει μια ομάδα στελεχών, «βαμμένοι» Τσιπρικοί μέχρι το μεδούλι, που έγιναν αίφνης Κασσελακικοί, δημιουργώντας υπόνοιες ότι πίσω από το νέο πρόεδρο είναι ο παλιός.

Και υπάρχει και ο Τσίπρας που δε μιλάει, ίσως περιμένοντας ότι θα ξαναγυρίσει έχοντας το ρόλο του Μεσσία της Κεντροαριστεράς. Αλλωστε, ούτε 50 ετών δεν είναι, έχει κάθε δικαίωμα να ελπίζει ότι με ένα νέο κόμμα, χωρίς «βαρίδια», θα μπορούσε να διεκδικήσει την εξουσία ξανά.

Πώς όμως, να επιστρέψει ένα πρόσωπο που έχει ηττηθεί τόσες φορές κι έκανε στην άκρη γιατί ακριβώς δεν είχε πλέον πέραση; Τι μπορεί να έχει αλλάξει ώστε μια παρέμβασή του θα έφερνε τη γαλήνη στα ταραγμένα νερά της Κεντροαριστεράς;

Κατά τη γνώμη μου τίποτε. Ο κ. Τσίπρας έκανε πολλά καλά στον ευρύτερο χώρο, πήρε ένα κόμμα του 3% με πλείστες αντιθέσεις και το έκανε κυβέρνηση. Κι αυτό χρειάζεται μαεστρία.

Αλλά ως εκεί. Αν το σχέδιο είναι να διαλυθεί ο ΣΥΡΙΖΑ για να ξαναγυρίσει στο ρόλο του σωτήρα ο κ. Τσίπρας, κάπου μπάζει το όλο σενάριο.

Διότι η απαξίωση της Αριστεράς είναι μεγάλη, όσο μεγάλη είναι και η ντροπή που νιώθουν σήμερα χιλιάδες άνθρωποι που πιστεύουν ακόμη σε μια Αριστερά με ιδέες, προτάσεις, καθαρές κουβέντες, κοινωνική όσμωση.

Θέλουν, λοιπόν, στον ΣΥΡΙΖΑ να προσφέρουν κάτι καλό στον τόπο; Ας αναζητήσουν πραγματικό ηγέτη.

Ούτε γιαλατζί αριστερό, δημιούργημα των social media όπως ο Κασσελάκης, αλλά ούτε κι έναν Τσίπρα που εζυγίσθη, εμετρήθη και ευρέθη ελλιπής στο τέλος.

 

Διαβάστε επίσης:

 

Ανοιχτή σύγκρουση «Ομπρέλας» με Κασσελάκη: «Διαπιστώνουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι σε αποδρομή» – Πυρά και κατά Τσίπρα
Ο ΣΥΡΙΖΑ διαλύεται και Κασσελάκης μιλά για τις βέρες του γάμου και τον Τάιλερ που θέλει να βοηθήσει το ΕΣΥ