Σαν σήμερα, 28 Αυγούστου 2011 έφυγε από τη ζωή ο Λεωνίδας Κύρκος, ένα ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς. Ενας άνθρωπος που τίμησε την Αριστερά, ένας πολιτικός που τίμησε την πολιτική.
Πράος, προσηνής, πολυδιαβασμένος, με σεβασμό στους πολιτικούς αντιπάλους και στους… συντρόφους του.
Ανθρωπος που έκανε λάθη και τα αναγνώρισε, όπως το «βρόμικο 1988», αλλά κι ένας συγκλονιστικός αφηγητής, με ευγένεια και ήθος που σπάνια συναντά κανείς στην πολιτική.
Αλλά δεν χρειάζονται αγιογραφίες για κανέναν, ούτε ο Κύρκος τις έχει ανάγκη. Η Ιστορία είναι αυτή που κρίνει τους σοβαρούς από τους γελοίους.
Γιατί τα λέω αυτά; Μα γιατί αν σήμερα ζούσε ο Λεωνίδας Κύρκος κι έβλεπε το «τσίρκο ΣΥΡΙΖΑ», όχι απλά θα μελαγχολούσε, αλλά θα έβαζε τα κλάματα με την κατάντια της ανανεωτικής Αριστεράς που πίστεψε και υπηρέτησε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί άραγε να εκφράσει τις αγωνίες των αριστερών ανθρώπων; Αυτών που δεν ταυτίζονται με τον νεοσταλινισμό του ΚΚΕ, που δεν θέλουν να έχουν καμιά σχέση με το «απολίθωμα» της σοσιαλδημοκρατίας του ΠΑΣΟΚ και που φυσικά δεν μπορούν παρά να είναι απέναντι στη Νέα Δημοκρατία;
Σε καμία περίπτωση, το είδαμε ακόμη κι όταν στη κορυφή του κόμματος ήταν ο πανίσχυρος Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος πλασαρίστηκε ως ο νέος σωτήρας της Αριστεράς. Και τα έκανε… θάλασσα.
Αλλά δεν είναι της παρούσης η κριτική για τον Αλέξη Τσίπρα που και πάλι «πλασάρεται» από συγκεκριμένα συμφέροντα και παράκεντρα σαν τον «Αγιο Γεώργιο» που έρχεται καβάλα στο άλογο για να σώσει την Αριστερά και τη χώρα.
Της παρούσης είναι οι πρωταγωνιστές του τσίρκου που έχει στηθεί γύρω από τον Στέφανο Κασσελάκη, τους «Κασσελίστας» και τους αντιπάλους του που θέλουν να κυριαρχήσουν στον ΣΥΡΙΖΑ.
Ενας τουρίστας από την Αμερική, ένας γιδοβοσκός από την Κρήτη και ο… 13 – 0 καταδικασμένος από το Ειδικό Δικαστήριο να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του ενδιαφέροντος στο χώρο της Αριστεράς;
Μας πώς είναι δυνατόν; Πού κατάντησε ο χώρος που με τόση συνέπεια υπηρέτησαν πολιτικοί όπως ο Κύρκος, ο Ηλιού, ο Παπαγιαννάκης, ο Γιάνναρος και τόσοι άλλοι;
Τα όσα διαδραματίζονται τους τελευταίους μήνες στον ΣΥΡΙΖΑ είναι η απόλυτη παρακμή ενός χώρου που γέννησε σπουδαίες προσωπικότητες, εκπληκτικά μυαλά, αλλά κυρίως ευγενείς ανθρώπους.
Πολιτικούς που παρήγαγαν πολιτική και δεν ήταν influencers, δεν ξημεροβραδιάζονταν στα social media, δεν επεδείκνυαν την προσωπική τους ζωή, δεν ήταν «αρρωστάκια» των αναρτήσεων στο facebook και το twitter, συχνά σε κατάσταση … μη νηφάλια.
Δείτε τι έχουμε σήμερα. Ο Κασσελάκης, ένα κλασσικό παράδειγμα της μεταπολιτικής, που είδε φως και μπήκε σε ένα κόμμα που μέχρι πριν από 5 χρόνια κρατούσε τις τύχες της Ελλάδας στα χέρια του.
Ενας πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ που θα είχε καλύτερη τύχη ως πρόεδρος επιτροπής καλλιστείων ή ως τηλεπανελίστας, μια καριέρα που πιθανότατα θα κάνει μόλις αποβληθεί από το ίδιο το σύστημα που τον εξέθρεψε.
Εχουμε έναν Παύλο Πολάκη, έναν ακραίο λαϊκιστή πολιτικό, στα όρια της… ακροδεξιάς συμπεριφοράς, που το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η δολοφονία χαρακτήρων.
Ενας πολιτικός με παντελή έλλειψη πολιτικής παιδείας κι ευγένειας, ασεβής στους αντιπάλους του, που παίζει με τα πιο ταπεινά ένστικτα των πολιτών.
Και ο Νίκος Παππάς. Πολιτικός χαμαιλέοντας, άνθρωπος όλων των προέδρων, δολοπλόκος, διαδρομιστής και φορτωμένος με μια ντροπιαστική καταδίκη που σε άλλη χώρα θα σήμαινε το πολιτικό του τέλος.
Από όλους αυτούς χίλιες φορές καλύτερος ο Φάμελλος, ένας αξιοπρεπής πολιτικός, στρατιώτης της παράταξής του, που κράτησε όρθιο τον ΣΥΡΙΖΑ, σεβαστός ακόμη και στους αντιπάλους του, ευγενής και χαμηλών τόνων.
Ναι, μπορεί ο Φάμελλος να μην έχει τη στόφα του ηγέτη, να μην μπορεί να ηγηθεί ενός κόμματος. Αλλά είναι κάποιος που θα τον ακούσεις διότι έχει σοβαρό πολιτικό λόγο και δεν είναι «τσαρλατάνος» της πολιτικής.
Θλίψη, λοιπόν, για την κατάντια ενός χώρου που υπηρέτησε ο Κύρκος. Και αυτή η ημέρα είναι υπενθύμιση ότι μεγάλοι πολιτικοί άνδρες, ανιδιοτελείς και αξιοπρεπείς δεν γεννιούνται εύκολα.
Αλλά… τέτοια γίδια έχει το μαντρί, τέτοιο γάλα βγάζουν. Μια κοινωνία σε παρακμή, παρακμιακούς πολιτικούς σαλτιμπάγκους θα βγάζει.
Διαβάστε επίσης:
Οσμή σκανδάλου στις Σπέτσες: Η δήμαρχος, ο… θείος εφοπλιστής Μπούφης, οι απειλές και μια «καρατόμηση»
Νίκος Ανδρουλάκης: Ο ατάλαντος αρχηγός χωρίς τα 3 Π- Άρθρο παρέμβαση
Ταμειακές μηχανές: Σαφάρι ελέγχων σε εστιατόρια, μπαρ και καφετέριες από την ΑΑΔΕ