Είναι πολλά τα μέτωπα. Κάπως δύσκολο να ανοίξει ένα ακόμη. Το τέρας της ελληνικής γραφειοκρατίας, όμως, σήκωσε και πάλι το άσχημο κεφάλι του. Αν η κυβέρνηση εξακολουθήσει να το αγνοεί θα θέσει σε κίνδυνο το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμά της.

Ο Κωστής Χατζηδάκης θέλησε να λύσει ένα μεγάλο και χρόνιο πρόβλημα που ταλαιπωρεί χιλιάδες πολίτες –και μάλιστα μάλλον προχωρημένης ηλικίας: Tην συσσώρευση χιλιάδων αιτήσεων συνταξιοδότησης. Μαζί, θα διευκόλυνε την ταχύτερη απονομή των νέων συντάξεων.

Αναγνωρίζοντας το πρόβλημα έλλειψης πόρων -και ιδιαίτερα σε επίπεδο ανθρώπων – μεθόδευσε την έξωθεν βοήθεια. Όχι φέροντας τον…όποιον, όποιο αλλά με δικηγόρους, λογιστές, συνταξιοδοτημένους δημόσιους υπαλλήλους με γνώση μάλιστα του αντικειμένου. Και για να μην υπάρξει νομικό πρόβλημα, οι βοηθοί δεν θα βεβαίωναν το ποσό της οριστικής σύνταξης αλλά θα υπολόγιζαν την ελάχιστη προκαταβολή που μπορούσε θα πάρει ο ενδιαφερόμενος.

Σε σύγχρονο κράτος το πρόβλημα δεν θα είχε καν προκύψει. Κι αν είχε προκύψει θα φρόντιζε να το λύσει. Στο πλαίσιο αυτό, η βοήθεια από τον ιδιωτικό τομέα θα μπορούσε να θεωρηθεί εκ των ουκ άνευ.

Στην Ελλάδα της γραφειοκρατίας οι αρμόδιοι δημόσιοι υπάλληλοι απαντούν με 48ωρη απεργία!

Το θέμα κοντεύει να περάσει στα ψιλά. Τόσο πολύ έχει εθιστεί η κοινωνία στον παραλογισμό της ελληνικής γραφειοκρατίας που το θέμα θεωρείται ανάξιο προσοχής.

Θα μπορούσε να είναι. Αλλά δεν είναι. Διότι, η αντίδραση δεν έχει καμία σχέση με τα θέματα που για τα μάτια του κόσμου έθεσαν με πλήρη υποκρισία οι απεργούντες: δεν έχουν, λένε, ικανό προσωπικό, σύγχρονους υπολογιστές, καλά γραφεία.

Πάλι καλά που δεν έθεσαν απαίτησαν να έχουν μασέρ να τους χαλαρώνει την πλάτη από την κούραση…της τεμπελιάς.

Τα προβλήματα υπάρχουν. Τέσσερα χρόνια κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ο ΕΦΚΑ δημιουργήθηκε απλά με την ονομαστική συγχώνευση ταμείων – χωρίς να έχει προηγηθεί η υποδομή που θα απορροφήσει τα επιμέρους κομμάτια. Ο Γιάννης Βούρτσης αντιμετώπισε το πρόβλημα αγνοώντας το. Δουλειά του Κωστή Χατζηδάκη είναι να κρίνει το δίκαιο των αιτημάτων και να τα επιλύσει.

Οι απεργοί, όμως, δεν ενδιαφέρονται γι’ αυτά. Τους ενοχλεί η εμπλοκή των ιδιωτών. Οι λόγοι είναι πολλοί: καλύπτουν όλο το φάσμα από την τυφλή ιδεολογική αντίδραση που δεν επιτρέπει την είσοδο του ιδιωτικού τομέα στον δημόσιο μέχρι τον φόβο ότι οι «ξένοι» θα αναδείξουν την ανικανότητα και της διαφθορά που ενδημεί στην ελληνική γραφειοκρατία.

Είναι λάθος να πιστέψουμε ότι το φαινόμενο του υπουργείου εργασίας είναι μοναδικό. Στο σύνολο της η ελληνική δημόσια διοίκηση έχει τα χάλια της. Ο πολιτικός κόσμος φέρει την βασική ευθύνη διότι επέλεξε να την κομματικοποιήσει. Το ΠΑΣΟΚ του 1981/2 έφερε την αρχή της καταστροφής καταργώντας τους γενικούς διευθυντές και την εσωτερική αξιολόγηση. Στην συνέχεια όλα τα κόμματα και όλες οι κυβερνήσεις φρόντισαν να χειροτερέψει η κατάσταση. Με τον ΣΥΡΙΖΑ το ξεχαρβάλιασμα ολοκληρώθηκε.

Σήμερα, με αφορμή τον κορωνοϊό η κατάσταση έχει ξεφύγει. Παράδειγμα: όπως και άλλες υπηρεσίες ,στην Περιφέρεια Νότιου Τομέα Πειραιά και Νήσων τα αιτήματα πηγαίνουν με το ταχυδρομείο. Θεωρητικά πρωτοκολλώνται και ειδοποιείται σχετικά ο ενδιαφερόμενος. Τώρα, λόγω πανδημίας τα αιτήματα των πολιτών κάθονται για 2 και 3 μήνες στο …πρωτόκολλο, δεν παίρνουν αριθμό, ο πολίτης δεν ειδοποιείται, τα χαρτιά μαζεύονται και στην συνέχεια θα …χαθούν!

Μπορεί η κυβέρνηση να μην θέλει να δυσαρεστήσει εν δυνάμει δημόσιους υπαλλήλους ψηφοφόρους. Είναι σίγουρο, όμως, ότι  δυσαρεστεί πολίτες που αντιμετωπίζουν μία αδιάφορη, ψυχρή γραφειοκρατία, οχυρωμένη πίσω από την δικαιολογία της πανδημίας να τεμπελιάζει και να γράφει τους πολίτες στα παλαιότερα των υποδημάτων της.

Αυτή, μάλιστα, είναι η γραφειοκρατία που δεν πλήρωσε φράγκο για τα μνημόνια και δεν πληρώνει φράγκο για την πανδημία.

Είναι η ελίτ, Οι πολίτες πρώτης κατηγορίας. Όλοι οι άλλοι είμαστε πολίτες δεύτερης κατηγορίας:  και δουλεύουμε και πληρώνουμε. Οι δημόσιοι υπάλληλοι και δεν δουλεύουν και πληρώνονται.

Ως πότε πιά;

Πριν από πολλά χρόνια ο Γάλλος υπουργός για τον προϋπολογισμό, επισκέφτηκε τον τότε υπουργό οικονομικών, τον αείμνηστο Θανάση Κανελλόπουλο — στο Γενικό Λογιστήριο. Ήταν απόγευμα και βλέποντας τα άδεια γραφεία ο Papen αναφώνησε: «μάλιστα, το απόγευμα δεν δουλεύουν», για να απαντήσει άμεσα με το πηγαίο καυτό χιούμορ του ο Κανελλόπουλος– σε άπταιστα γαλλικά βέβαια: «το απόγευμα δεν έρχονται, το πρωί δεν δουλεύουν».

Αν η κυβέρνηση δεν αντιμετωπίσει το πρόβλημα της ελληνικής γραφειοκρατίας, ας αποχαιρετίσει τις προσδοκίες της για την μεταρρύθμιση της χώρας. Μόνος ο Κυριάκος Πιερρακάκης τι να κάνει περισσότερο; Απαιτείται βαθιά τομή με την ενεργή συμμετοχή όλων των υπουργών, αναπληρωτών,, υφυπουργών,  για να ξαναβρεθεί το ήθος εργασίας που χάθηκε με την μεταπολίτευση