Μπορεί η Silicon Valley Bank να μην είναι η νέα Lehman Bro. δεν παύει, όμως, να αποτελεί ένα ακόμη σημάδι-μήνυμα για την ανισορροπία του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Η κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ έσπευσε να δηλώσει ότι έχει τα όπλα για να αντιμετωπίσει την κρίση, αλλά η πτώση της SVB είναι όπως μία πέτρα που πέφτει στην λίμνη και δημιουργεί αλλεπάλληλες «ρυτίδες» στην επιφάνεια. Ήδη, οι επιπτώσεις φάνηκαν με την μετοχή της First Republic Bank του San Francisco να χάνει πάνω από το 1/3 της αξίας την Παρασκευή. Όταν, όμως, τα ημερήσια συμβόλαια για options (ΟDTE) φτάνουν τα 70 εκατομμύρια καθημερινά – με τάση αύξησης—και καλύπτουν περίπου το 50% του συνόλου των συναλλαγών σε options, όταν τα κρυπτονομίσματα καταρρέουν με άγνωστες εν πολλοίς ζημιές που φαίνεται ότι ξεπερνούν τις εκατοντάδες δισεκατομμυρίων, όταν ο πόλεμος στην Ουκρανία μαίνεται χωρίς ορατό τέλος και όταν η συζήτηση για πολεμική σύγκρουση ΗΠΑ- Κίνας είναι σε όλα τα χείλη, τότε θα όφειλε να σταματήσει η αποκλειστική με τον ΟΣΕ ελληνική ομφαλοσκόπηση.
Δεν θεωρώ ότι η φρίκη των Τεμπών δεν οφείλει να μας απασχολεί—σοβαρά και σε βάθος. Ούτε, βεβαίως, ότι δεν πρέπει να αποδοθούν προσωπικές, εταιρικές, θεσμικές και πολιτικές ευθύνες. Με την συνεχή και σε σημαντικό βαθμό άκριτη προβολή του θέματος, όμως, βάσιμα κινδυνεύουμε να πέσουμε σε ανεξέλεγκτες παγίδες. Συνοπτικά και πάντως όχι περιεκτικά:
- Την μάχη των εντυπώσεων, οπότε κινδυνεύουμε να μην έχουμε ουσιαστική λύση
- Την ανθρωποφαγία, που εμπεριέχει την πιθανότητα να χαθεί η ουσία
- Την επικέντρωση στις διαδικασίες, ενώ αυτές οφείλουν να ακολουθούν το επιθυμητό οργανωτικό σχήμα και όχι το αντίθετο.
- Το σύρσιμο στην υιοθέτηση ακραίων θέσεων όταν, ειδικά στην χώρα μας, μόνο ο ομόνοια και η νηφαλιότητα μπορούν να δείξουν την έξοδο από την κρίση.
- Την καταδίκη των ενόχων και αθώων κάτω από την πίεση που δημιουργεί ο συλλογικός θυμός, καθώς, στην ουσία, η κοινωνία θα προσπαθεί να εκτονωθεί μεταφέροντας την συλλογική της ευθύνη.
- Την επικέντρωση στο δυστύχημα που περίμενε να συμβεί και την αγνόηση των άλλων μεγάλων προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε.
- Την σταδιακή ολίσθηση σε καταστάσεις συλλογικής άρνησης και ισοπέδωσης, οπότε θα κινδυνεύουν τα επιτεύγματα που με τόσο κόπο καταφέραμε μετά από 10 χρόνια βαθιάς ταλαιπωρίας.
Συζητάμε τα προβλήματα του ΟΣΕ και ευρύτερα της κατάρτισης, επάρκειας, αποτελεσματικότητας του δημόσιου τομέα, λες και τώρα τα ανακαλύψαμε. Χιλιάδες σελίδες και τόνοι μελάνι έχουν χρησιμοποιηθεί στο διάστημα του συνόλου της μεταπολίτευσης επισημαίνοντάς τα, αναλύοντας τα, προτείνοντας λύσεις. Η συνείδηση μας, όμως, εφησυχάζει μόλις περάσει η όποια κρίση, μόλις ξεσπαθώσουν τα ΜΜΕ, μόλις βγουν οι ειδικοί, μόλις γράψουμε, μιλήσουμε (από καθέδρας), μαλώσουμε. Στο βάθος είμαστε κοινωνία των υποκριτών. Όποιος πει ότι δεν γνώριζε τα προβλήματα των δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών, του δημοσίου ευρύτερα, εδώ και χρόνια λέει ψέματα.
Ούτε στέκει η απάντηση «εμείς ψηφίσαμε με βάση τις υποσχέσεις αλλά οι πολιτικοί δεν τις τήρησαν». Η δημοκρατία δεν ασκείται κάθε τέσσερα χρόνια, είναι μία δυναμική, διαρκής διαδικασία που από την φύση της προσφέρει πολλές ευκαιρίες στους ενδιαφερόμενους πολίτες να εγκαλέσουν στην τάξη τους πολιτικούς που παραστρατούν. Εμείς, όμως, αφήσαμε αυτήν την λειτουργία στα χέρια ενός μικρού, γνωστού, γκρουπούσκουλου φωνασκούντων άναρχων, εξωθεσμικών. Οπότε η ουσία της διαμαρτυρίας χάθηκε.
Ο πρωθυπουργός – δεν λέω πλέον για την κυβέρνηση—και μία μικρή ομάδα υπουργών φαίνεται πως είναι οι μόνοι που κατανοούν τις παγίδες και τους κινδύνους που αυτές συνεπάγονται. Φυσικά, οι αντιφρονούντες τους αποδίδουν ιδιοτελή κίνητρα – άσχετα αν το όποιο πολιτικό όφελος που μπορεί να αποκομίσουν είναι πολύ μικρότερο από αυτό που θα αποδοθεί τελικά στην κοινωνία. Η μικροπολιτική συμβαδίζει έτσι με την ομφαλοσκόπηση – ότι το χειρότερο για την χώρα, για την κοινωνία, τούτη τη στιγμή που σείεται το παγκόσμιο σύστημα.
Αλήθεια και τόλμη είναι τα όπλα που διαθέτει ο πρωθυπουργός. Κι ας φτάσει μέχρι να κλείσει τον ΟΣΕ, να αρχίσουν όλα από την αρχή. Όπως έγινε με την Ολυμπιακή, ένα μεγάλο καρκίνωμα στον κόρφο μας από το οποίο απαλλαχτήκαμε και σήμερα υπερηφανευόμαστε για την Aegean. Επανεκκίνηση, εξάλλου, κήρυξε ο Χ. Σταϊκούρας για τους οφειλέτες του δημοσίου με τις ευλογίες του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Η επανεκκίνηση του ΟΣΕ είναι ίσως η μόνη λύση – τόλμης και αλήθειας. Κι ας χρησιμεύσει ως μήνυμα για το πώς σκέφτεται και πως θα πράττει η επόμενη ανανεωμένη κυβέρνηση της Ν.Δ.
Διαβάστε επίσης
Η αποκοπή του πολιτικού κόσμου από την κοινωνία