Είναι σαφές ότι ήττα χωρίς γκρίνια δεν υπάρχει. Και μπορεί, μεν, η θέση του Αλέξη Τσίπρα να μην αμφισβητείται, αλλά η μάχη της παλιάς φρουράς με τα νέα φιντανάκια είναι αναπόφευκτη. Στον δρόμο προς τις εκλογές της 25ης Ιουνίου, ο ΣΥΡΙΖΑ θα πασχίζει με τρία μέτωπα ανοιχτά.

Το ένα είναι το καθαρά εσωκομματικό και έχει δύο διαστάσεις. Η μία αφορά τα πρόσωπα, καθώς όσοι πέτυχαν να εκλεγούν θα θέλουν να δουν την επιρροή όσων απέτυχαν να μειώνεται. Κατά …όχι διαβολική σύμπτωση, πολλοί από τους αποτυχόντες ανήκουν στην παραδοσιακή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ.

Η δεύτερη διάσταση αφορά την ιδεολογική κατεύθυνση. Στους εκλεγέντας ανήκει, π.χ., ο Ευκλείδης Τσακαλώτος και έχει κάνει ξεκάθαρα γνωστές τις θέσεις του: είναι εναντίον του σοσιαλισμού ευρωπαϊκού τύπου. Αντίθετα, πρόσωπα όπως, π.χ.,  η Έφη Αχτσιόγλου, μάλλον θα στήριζαν μία τέτοια στροφή του ΣΥΡΙΖΑ– προς την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία.

Η μάχη αυτή ήδη παίχτηκε και κατέληξε σε συμβιβασμό με οριακή μετακίνηση του ΣΥΡΙΖΑ προς την Ευρώπη, η οποία όμως χάθηκε στη ζέση της εκλογικής καμπάνιας, όπου υπερίσχυσε το DNA της οξύτητας, της εμπάθειας, της ακρότητας, της υπερβολής.

Η σύγκρουση, λοιπόν, είναι μεταξύ ρεαλισμού και ιδεολογίας.

Μπορεί, στο επόμενο μήνα, η διαμάχη να διατηρηθεί σε χαμηλά επίπεδα. Δεν θα είναι σιωπηλή, όμως, Ήδη, τα πρώτα βόλια έπεσαν. Η συνεδρίαση των οργάνων μπορεί να επιβάλει ίσως την ειρήνη, αλλά ότι και να γίνει το κόμμα έχει εξαντλήσει τα πυρομαχικά του. Στη νέα εκλογική καμπάνια είναι υποχρεωμένο να κατέβει εμμένοντας, με άλλα λόγια και με άλλα θέματα, στην καταστροφολογία.

Το δεύτερο μέτωπο είναι εναντίον του ΠΑΣΟΚ. Η πρόθεση του τρίτου της αντιπολίτευσης να υποσκελίσει τον δεύτερο είναι δεδηλωμένη. Το πάλε ποτέ κραταιό κόμμα βλέπει στη σημερινή συγκυρία μοναδική ευκαιρία ανάκαμψης. Θεωρεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ουσιαστικά σε περίπου ελεύθερη πτώση και φυσικά επιδιώκει να ξαναβρεί τον παλιό καλό εαυτό του.

Το ερώτημα είναι αν το ΠΑΣΟΚ έχει να προτάξει άλλα επιχειρήματα πέρα από τη σύγκριση με τον ΣΥΡΙΖΑ; Σύγκριση που ουσιαστικά περιορίζεται σε θέματα ιστορικών καταβολών, συγκινησιακών αναμνήσεων, του ύφους του ανερχόμενου νικητή και της ψυχολογίας του ηττημένου σε πτωτική πορεία. Επαρκούν αυτά για να ανατραπεί η δομή της αντιπολίτευσης; Ή, ο ΣΥΡΙΖΑ  θα υποχρεώσει το ΠΑΣΟΚ να μιλήσει στους πολίτες επί του προγράμματος; Τις ομοιότητες (για τον ΣΥΡΙΖΑ), τις διαφορές για το ΠΑΣΟΚ.

Το μέτωπο, πάντως, θα είναι ζωντανό.

Το τρίτο μέτωπο είναι εναντίον της Ν.Δ. και έχει ως στόχο να αποτρέψει την αυτοδυναμία. Παρά την ενισχυμένη αναλογική, το 38% με 5 κόμματα εντός Βουλής είναι το ελάχιστο που οφείλει να πάρει το κυβερνών κόμμα. Παίζοντας με το φόβητρο της αλαζονείας και ελπίζοντας ότι μερικοί που εγκατέλειψαν το κόμμα μπορεί τώρα να επαναπατριστούν προκειμένου να αποφευχθεί ο υποβιβασμός, ο ΣΥΡΙΖΑ θα δώσει ένα νέο υπέρ πάντων αγώνα.

Από την πλευρά της η Ν.. έχει ήδη διαβλέψει με ακρίβεια τις προθέσεις των αντιπάλων και κάθε άλλο παρά εφησυχάζει. Δεν είναι τυχαία η ανακοίνωση Μητσοτάκη πως θα κρίνει αυστηρά την συμπεριφορά των υποψηφίων στη διάρκεια της νέας εκλογικής περιόδου. Αναγνωρίζει ότι οι αντίπαλοι θα παίξουν το χαρτί της αλαζονείας και είναι σαφές ότι θα κάνει ότι μπορεί για να τους το αρνηθεί.

Τα μεγέθη, εξάλλου, δεν δίνουν την άνεση που θεωρητικά προσφέρει η διαφορά των 20 ποσοστιαίων μονάδων. Αυτή δεν έχει, στο τέλος-τέλος, τόση σημασία όση έχει η διατήρηση του σχεδόν 41% που πέτυχε η Ν.Δ. στην πρώτη εκλογική αναμέτρηση.

Η καμπάνια της Ν.Δ. δεν θα αλλάξει ως προς το περιεχόμενο, αλλά η ένταση δεν θα μειωθεί, η έκταση δεν θα περιοριστεί. Η πρόθεση Μητσοτάκη είναι να προχωρήσει σε ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις κι αυτές αναπόφευκτα θα αγγίξουν το βαθύ κράτος. Με μία ισχυρή κυβέρνηση και μία αδύναμη αντιπολίτευση υπάρχουν ελπίδες ότι το εγχείρημα μπορεί να έχει αίσιο τέλος.

Διαβάστε επίσης

Αλέξης Τσίπρας: Τραγική ένδεια επιχειρημάτων