Γράφοντας πριν από ένα χρόνο (συγκεκριμένα στις 29/4/2021) με αφορμή την υλοποίηση του προγράμματος του Ταμείου Ανάκαμψης είχα θέσει το ερώτημα «αν η δημόσια διοίκηση είναι σε θέση να ανταποκριθεί στις τεράστιες απαιτήσεις που προκύπτουν».

Λίγο πριν, στις 15/3, είχα παρατηρήσει ότι: «Στην περίπτωση της (καθ’ υπερβολήν) κοσμογονίας που αναμένουμε με το Ταμείο Ανάκαμψης, τρεις είναι οι Μαύροι Ελέφαντες: η δημόσια διοίκηση, το τραπεζικό σύστημα και οι ανισότητες. Αν δεν αντιμετωπιστούν είναι σίγουρο πως θα εκτροχιάσουν το εγχείρημα της αναδιάρθρωσης και του εκσυγχρονισμού της οικονομίας μας.»

Σήμερα, η πραγματικότητα της Ελλάδας αρχίζει να πλησιάζει ανατριχιαστικά την φαντασία και την ευφορία της εποχής.

Είναι βέβαιο ότι το σχετικό ρεπορτάζ έχει ήδη περάσει στα…ψιλά και μέχρι αύριο θα έχει χαθεί από την επικαιρότητα. Οι καθ’ ύλην αρμόδιοι έχουν σπεύσει να προσφέρουν τις ανούσιες δικαιολογίες του με πομπώδεις εκφράσεις και διαβεβαιώσεις για την πιστή τήρηση των αναγκαίων χρονοδιαγραμμάτων που μόνο ως πολφώδεις μπορούν να χαρακτηριστούν.

Ποιο είναι το ρεπορτάζ; Απλά, ότι είναι ελάχιστες οι προκηρύξεις μελετών για τοπικά πολεοδομικά σχέδια. Σιγά τα αυγά, θα πεις αγαπητέ αναγνώστη. Είναι, όμως, η κεφαλή ενός κύματος που θα μετατραπεί σε τσουνάμι αν το Μαξίμου δεν το αναγνωρίσει ως κίνδυνο και δεν πράξει ανάλογα.

Ποιο είναι το πρόβλημα; Πρώτο, σύμφωνα με τον σχεδιασμό όφειλαν να είχαν κατατεθεί όχι τα 15 αλλά 130 τέτοια σχέδια σε σύνολο 230, με καταλυτική ημερομηνία το καλοκαίρι του 2022.

Το ρεπορτάζ αναφέρεται και σε άλλα σχέδια-μελέτες πολεοδομικού χαρακτήρα που ενώ έχουν προκηρυχθεί εδώ και ένα χρόνο δεν έχουν ανατεθεί διότι λειτουργεί το γνωστό γαϊτανάκι των κατασκευαστών με τις εκπτώσεις και τις προσφυγές.

Πάλι θα ρωτήσει ο αναγνώστης «Τι το νέο συμβαίνει; Προς τι η …ιερά αγανάκτηση;»

Η απάντηση είναι πως τα έργα αυτά είναι ενταγμένα στο πρόγραμμα Ελλάδα 2.0, του Ταμείου Ανάκαμψης και οι ημερομηνίες είναι αυτές που έχουμε δεσμευτεί να ακολουθήσουμε.

Ας σημειωθεί, για όσους τείνουν βολικά να το ξεχάσουν, ότι ως προς την τήρηση των χρονοδιαγραμμάτων το Ταμείο είναι ιδιαίτερα αυστηρό. Το κόστος φτάνει μέχρι την απώλεια πόρων.

Τα καμπανάκια χτυπούν. Στην κυβέρνηση εναπόκειται να μην ακουστούν καμπάνες. Διότι η δημόσια διοίκηση και, δυστυχώς, αρκετά στελέχη της κυβέρνησης λειτουργούν με τη ράθυμη νοοτροπία της μεταπολίτευσης, έχοντας κατά νου πρωταρχικά το πολιτικό κόστος – δηλαδή την επανεκλογή τους—και αδιαφορούν για τις συνέπειες που θα υποστεί η χώρα αν δεν τηρήσει όλα όσα έχει γραπτώς δεσμευτεί για τα έργα του Ταμείου Ανάκαμψης.

Είχα επίσης επισημάνει ότι σε πρόβλημα για το NGEU-Ελλάδα μπορεί να αναδειχθεί και ο τραπεζικός τομέας (15/3/2021). Πέρα από την έλλειψη κεφαλαίων υπάρχει θέμα νοοτροπίας – στελεχών και τραπεζικής κουλτούρας. Οι επιχειρήσεις ήδη συνωστίζονται στα τραπεζικά γραφεία για την χρηματοδότηση σχεδίων του Ταμείου Ανάκαμψης αλλά και δικών τους επενδύσεων που εντάσσονται με βάση το αντικείμενο τους στο Ταμείο.

Θα είναι  ενδιαφέρον να δούμε αν νέες επιχειρήσεις και νέες ιδέες θα αντιμετωπιστούν θετικά από τις τράπεζες ή αν τα κεφάλαια θα κατευθυνθούν κυρίως σε …ασφαλείς προορισμούς.

Στους δυο πόλους της δημόσιας διοίκησης και του τραπεζικού συστήματος θα παιχτεί η αποτελεσματικότητα του σχεδίου Ελλάδα 2.0. Για να ξεπεραστούν οι σκόπελοι, η κυβέρνηση θα πρέπει να ξεφύγει από το πλαίσιο της μεταπολίτευσης. Η αντιστοιχία με τους Ολυμπιακούς Αγώνες και το πώς τα καταφέραμε τότε αναπόφευκτα έρχεται στο νου.

«Υπέρβαση» είναι το όνομα του παιγνιδιού.

Διαβάστε επίσης