Τα φτηνά τεχνάσματα του ΣΥΡΙΖΑ και οι υποκρισίες του Γιώργου Τσίπρα για τα Rafale

Πρέπει κάποια στιγμή να καταστεί σαφές στον ΣΥΡΙΖΑ που κάνει συγκινητικές παραινέσεις υπέρ της πτωχευμένης κοινωνίας και για παγκόσμια ειρήνη, ότι, πριν από όλα, η ειρήνη κοστίζει, και μάλιστα ακριβά, και οι προηγμένες δημοκρατικές κοινωνίες που σέβονται την ανθρώπινη ζωή, εξοπλίζονται αποτρεπτικά και αγοράζουν Rafale.

Επίσης, αγοράζουν όπλα για να διαφυλάττουν την εθνική ανεξαρτησία και τα σύνορα της χώρας τους. Αυτό,  δεν επιτυγχάνεται δωρεάν και κυρίως δίχως εθνικό σχέδιο.

Υποτίθεται -και ελπίζουμε ειλικρινώς σε αυτό- ότι όλοι ( και ο Γιώργος Τσίπρας του ΣΥΡΙΖΑ) θέλουν να μην ρισκάρουν μια εθνική απώλεια (όπως έχει πει παλιότερα ο Γιάννης Μπαλάφας του ΣΥΡΙΖΑ). Τα όπλα όπως και όλα τα πράγματα, αποκτούν την σημασία τους με τον τρόπο που τα χρησιμοποιείς. Άλλοι τα χρησιμοποιούν για επεκτατικούς σκοπούς και άλλοι για να αποτρέπουν αυτές τις βλέψεις.

Η Ελλάδα, για πολλούς λόγους, δεν έχει επιθετικές βλέψεις εναντίον των γειτόνων της. Αντίθετα, η Τουρκία κατά κύριο λόγο, δηλώνει επίσημα διεθνώς ότι βασική της επιδίωξη είναι η Γαλάζια Πατρίδα, η διχοτόμηση του Αιγαίου και η απόλυτη κυριαρχία στην Ανατολική Μεσόγειο. Αυτό το δηλώνει καθημερινά και καθαρά σε όλους τους τόνους και προς όλες τις κατευθύνσεις. Πέραν της διπλωματίας και των συμμαχιών, κάθε σοβαρό κράτος, πριν από όλα, οφείλει να ενισχύεται οπλικά ώστε να διαθέτει την απαιτουμένη αποτρεπτική ισχύ που αποτελεί και το πιο πειστικό επιχείρημα εναντίον του αντίπαλου.

Η Ελλάδα -ελπίζω να το καταλαβαίνει ακόμα και ο Γιώργος Τσίπρας που θεωρεί ότι η άμυνα δεν είναι αυτοσκοπός- δεν είναι ούτε Ελβετία, ούτε Βέλγιο, ούτε Λουξεμβούργο που δεν ανησυχούν για τα εθνικά τους σύνορα, που δεν απειλεί κανένας την εθνική τους κυριαρχία.

Η Τουρκία πλέον μας απειλεί σε όλους τους τόνους, δίχως προσχήματα, σε καθημερινή βάση και αυτό σίγουρα δεν γίνεται , έτσι απλά για … «εσωτερική κατανάλωση». Για την Τουρκία, η Ελλάδα αποτελεί μια ιστορική εκκρεμότητα και τα επεκτατικά της σχέδια σε βάρος μας συγκροτούν τον βασικό πυρήνα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Η Ελλάδα, λοιπόν, με τα επιπλέον έξι Rafale  στην πολεμική της αεροπορία, ισχυροποιεί την ειρήνη στην περιοχή.

Η «έξυπνη» κοινωνία κι οι … «χαχόλοι»

Τα περίεργα του Γιώργου Τσίπρα στη βουλή ότι «το ζήτημα της εξωτερικής πολιτικής και της πολιτικής ασφάλειας είναι αυτό που πρέπει να υπηρετεί η άμυνα της χώρας» και του Αλέξη Τσίπρα για τα «δισεκατομμύρια του ελληνικού λαού που με δυσκολία δημιουργήθηκαν ως απόθεμα», είναι φτηνά τεχνάσματα σε συνέχεια των όσων έλεγε το Σεπτέμβριο ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ότι πίσω από τις υπογραφές, ενδέχεται να κρύβονται ύποπτες συναλλαγές και διακίνηση μαύρου χρήματος, δηλαδή μίζες στις αγορές των φρεγατών και των μαχητικών.

Είναι επίσης ενδεικτικά της σύγχυσης που επικρατεί στο εσωτερικό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και του προσωπικού προβλήματος του Αλέξη Τσίπρα ενόψει Συνεδρίου – ψήφισαν παρών επί της αρχής στους αμυντικούς εξοπλισμούς, «όχι» στα Rafale και «ναι» σε τορπίλες και υποβρύχια για να ισορροπήσει ο ίδιος ανάμεσα στις παραδόσεις της αριστεράς (βλ. Φίλη, Τσακαλώτο κ.α) και στο βαθύ ΠΑΣΟΚ που έχει μετακομίσει στο κόμμα του.

Οι εξάρσεις ωστόσο του Γιώργου Τσίπρα και όσα είπε περί «μονταζιέρας» και … «κοινωνίας που δεν απαρτίζεται από χαχόλους»,  δημιουργούν συνειρμούς… Ξαφνικά και ενώ όλα αναπαύονται στο υποσυνείδητο, ακούς τις απίστευτες δηλώσεις και αμέσως ένα τσουνάμι γεγονότων ξεχύνεται αυθόρμητα…

Αν θυμόμαστε καλά, ιδεολογικά συγγενείς του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι οι εμπνευστές -ή τουλάχιστον αυτοί που το εκτιμούν ως χιούμορ- του πατριωτικού συνθήματος «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του»; Του πρόεδρου του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι η δήλωση ότι δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα;  «Δεν έχει σύνορα η θάλασσα», του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι η πολιτική των ανοικτών συνόρων και του «λιάζονται στις πλατείες»;

Του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι η απαίτηση να γκρεμιστεί το «επαίσχυντο τείχος του Έβρου» που προστατεύει τα σύνορα; Ξεχνιέται ο σύντροφος Πούτιν με τις ανοιχτές συντροφικές αγκάλες του που θα μας ξεχρέωνε γιατί αγαπά το σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο και συγκινείται από τα οράματα του Λαφαζάνη;

Ξεχνιέται ο ( ξάδελφος) Γιώργος Τσίπρας που πήγε στο Ιράν για να μας ξεχρεώσει και να γλυτώσουμε από τα επαχθή μνημόνια; Μπορούμε να μην μνημονεύσουμε την μεγαλοφυή ιδέα να κατάσχουμε το κτίριο του Ινστιτούτου Γκαίτε στην Ομήρου έναντι …των γερμανικών οφειλών;

Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά δείγματα υπερήφανης εθνικής πολιτικής με στόχο «την ασφάλεια της χώρας, την προάσπιση της εθνικής κυριαρχίας, την υποστήριξη της εξωτερικής μας πολιτικής», δεν ξεχνιούνται.

Είναι προφανές πως όσα είπαν οι Αλέξης και Γιώργος Τσίπρας την Τρίτη στη βουλή για να δικαιολογήσουν το υποκριτικό «όχι» του ΣΥΡΙΖΑ στη σύμβαση προμήθειας των επιπλέον έξι Rafale για την Πολεμική Αεροπορία, δεν είναι διόλου σοβαρά!

Διαβάστε επίσης

Οι τρεις λόγοι που ο Μητσοτάκης δεν αλλάζει τον εκλογικό νόμο – Ο Γεραπετρίτης, οι άσπονδοι φίλοι του κι η αυτοδυναμία

ΝΔ κατά Γιώργου Τσίπρα: Αντί να ζητήσει συγγνώμη επαναλαμβάνει πως η άμυνα δεν είναι αυτοσκοπός

Δεν ψήφισε τα επιπλέον Rafale o ΣΥΡΙΖΑ γιατί είναι … «οut of the blue»