Ορισμένες αποφάσεις έχουν σαφή πολιτικό χαρακτήρα – με την έννοια ότι επιχειρήθηκε μία νέα γεωγραφική ισορροπία, δίνοντας έμφαση στην Θεσσαλία και στην Μακεδονία – στην πρώτη λόγω της θεομηνίας Daniel στην δεύτερη λόγω Σκοπίων και, ταυτόχρονα, ως μία χειρονομία καλής θέλησης ενάντια στους πολέμιους του γάμου των ομοφυλοφίλων.
Σημασία, όπως πάντα όμως έχουν οι λεπτομέρειες – η αναφορά είναι ειδικά στο θέμα των υπουργικών θώκων.
Η αναβάθμιση Λιβάνιου και η μετατόπιση Κεραμέως δείχνουν ότι το Μαξίμου θέλει στο υπουργείο εσωτερικών πολιτικά στιβαρό χέρι με ερείσματα στην κοινοβουλευτική ομάδα και άριστη γνώση της πολυπλοκότητας της εκλογικής διαδικασίας. Ταυτόχρονα, φαίνεται πως επιδιώκεται μία στενότερη συνεργασία με τον Χρυσοχοΐδη — σε επίπεδο ταυτότητας χαρακτήρων, νοοτροπίας και ευρύτερα αντιμετώπισης του θέματος της ασφάλειας του πολίτη.
Η επαναφορά Παναγιωτόπουλου δεν φαίνεται να δείχνει δυσαρέσκεια με τον Καιρίδη αλλά μάλλον εκτίμηση του Μητσοτάκη πως το θέμα είναι δυνητικά πολύ σοβαρό, με προεκτάσεις πολιτικές και πολιτισμικές που δεν είναι ακόμη εμφανείς – οπότε η ακαδημαϊκή κατά μία έννοια προσέγγιση του πρώην υπουργού ίσως να μην επαρκούσε την στιγμή όπου στον συγκεκριμένο τομέα πιθανώς να χρειαστεί στο άμεσο μέλλον μία πιο στρατιωτική (ήτοι αυταρχική) προσέγγιση.
Ο Τάκης Θεοδωρικάκος γνωρίζει – όπως δήλωσε ο ίδιος—την αγορά με δράση επιχειρηματική ετών — άσε που βοηθούν και οι αριστερές καταβολές του. Είναι σαφές ότι ο Πρωθυπουργός πήρε το μήνυμα για την ακρίβεια και έβαλε στην θέση Σκρέκα έναν άνθρωπο της πιάτσας. Δεν είναι μόνο θέμα φυσιογνωμίας (ο Σκρέκας έχει την εμφάνιση και το ύφος…ευπατρίδη) αλλά και γλώσσας και εκφοράς λόγου. Ο νέος υπουργός άνετα «κατεβάζει» Χριστοπαναγίες, τα πρόστιμα θα είναι τσουχτερά, οι συγκρούσεις βέβαιες. Για την λύση, βλέπουμε. Ας συγκρατήσουμε την αισιοδοξία μας.
Αν ο Πρωθυπουργός πήρε το μήνυμα για την Μακεδονία και την ακρίβεια, δεν το πήρε για την Θεσσαλία. Ως υπουργός δικαιοσύνης ο Κώστας Τσιάρας ήταν μία τραγική αποτυχία. Για τέσσερα χρόνια δεν έκανε τίποτα. Και η κυβέρνηση πλήρωσε ακριβά τα προβλήματα που δημιούργησε η αδυναμία του να διορθώσει – ή έστω να προσπαθήσει να διορθώσει—όλα τα στραβά δεκαετιών αλλά και των χαρισματικών διατάξεων που κληροδότησε η κυβέρνηση Τσίπρα. Χρειάστηκε η προσφυγή στον Φλωρίδη για να δείξει η κυβέρνηση ότι ασχολείται σοβαρά με τον τομέα της δικαιοσύνης και δεν διστάζει να κάνει τομές.
Ο Κάμπος βράζει. Τα προβλήματα είναι τεράστια. Η σύγκρουση ανάμεσα στο παλιό και στο σύγχρονο έχει ήδη ξεσπάσει, με την τοπική αυτοδιοίκηση – όπως σχεδόν πάντα—στο πλευρά της συντήρησης. Μπορεί η τηλεόραση να μην δείχνει πλέον κουφάρια ζώων να επιπλέουν, ούτε σπίτια πλημμυρισμένα μέχρι την σκεπή, αλλά η Θεσσαλία είναι σε οικτρή κατάσταση, τα μέτρα που έχουν ανακοινωθεί είναι ανεπαρκή και, πάντως, καθυστερούν, το δέον γενέσθαι άδηλο, το μέλλον σκοτεινό. Κι αυτά την χρονική στιγμή όπου ο πρωτογενής τομέας θα όφειλε να αποτελεί απόλυτη κυβερνητική προτεραιότητα— ιδιαίτερα με την κλιματική κρίση που έχει ξεσπάσει.
Στον κυκεώνα αυτό αναλαμβάνει τεράστιες ευθύνες ένας γιατρός με αποτυχημένο κυβερνητικό παρελθόν. Ο κ. Τσιάρας μπορεί να είναι κορυφαίος στον κλάδο του αλλά στην δικαιοσύνη δεν άφησε αποτύπωμα, στο υπουργείο αγροτικής ανάπτυξης είναι βέβαιο πως δεν θα προσφέρει λύσεις. Δεν γνωρίζω το νέο υπουργό, δεν έχω αμφιβολία ότι είναι ένας λαμπρός επιστήμων και καλός χαρακτήρας. Όλα αυτά δεν θα μετρήσουν, όμως. Στο μπάχαλο που θα δούμε να εξελίσσεται στην Θεσσαλία, χρειαζόταν ένας υπουργός τύπου Χαρδαλιά.
Κατά τα άλλα, καλή τύχη σε όλους. Μπορεί η κυβέρνηση να έχει μπροστά της τρία χρόνια χωρίς εκλογές, μπορεί να αντιμετωπίζει μία ασόβαρη, διασπασμένη, εσωστρεφή, ουσιαστικά ακέφαλη αντιπολίτευση, σίγουρα πάντως έχει μπροστά της τρία πολύ, πολύ δύσκολα χρόνια.
Διαβάστε επίσης
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ
Ακολουθήστε το mononews.gr στο Google News και ενημερωθείτε πρώτοι.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
