Όχι πως δεν ήταν αναμενόμενο, αλλά είναι πλέον σαφές ότι η υπόθεση των υποκλοπών θα ταλαιπωρήσει την χώρα για καιρό ακόμη. Μην έχοντας μέχρι τώρα βρει τρόπο ο μεν ΣΥΡΙΖΑ να πλήξει τον Μητσοτάκη, το δε ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ να βγει από την αφάνεια, θεωρούν ότι από το πουθενά προέκυψε η Θεία ευκαιρία. Σαν τον πνιγόμενο που πιάνεται από τον σωτήρα του και κινδυνεύει έτσι να πνίξει και τους δύο, τα δύο κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν δαγκώσει το θέμα της παρακολούθησης Ανδρουλάκη όπως ένας πεινασμένος σκύλος την μπριζόλα που αναπάντεχα βρίσκει μπροστά του.

Επειδή καμία κυβέρνηση δεν είναι …παρθένα – κι ας διαμαρτύρεται με ιερή αγανάκτηση ο Τσίπρας ότι αυτός δεν έκανε τέτοια πράγματα –είναι επίσης σαφές ότι στον λάκκο θα πέσουν όλοι. Ο αλληλοκατασπαραγμός θα είναι καθημερινός. Από την πλευρά της η αντιπολίτευση ουδόλως υπολογίζει την ζημιά που μπορεί να γίνει στα εθνικά συμφέροντα.

Ναι, αναγνωρίζω ότι τουλάχιστον στην χώρα μας οι μυστικές υπηρεσίες και συγκεκριμένα η ΕΥΠ δεν χαίρουν εκτίμησης. Θεωρούνται ανίκανες, διάτρητες και κομματικοποιημένες. Αλλά, τι στο καλό. Κάποια καλή δουλειά πρέπει να καταφέρνουν να κάνουν. Έτσι όπως εξελίσσεται η ιστορία Ανδρουλάκη, κινδυνεύει και το καλό να πάει στον …γιαλό.

Είναι σαφές, τέλος, ότι τούτη την στιγμή οι καρχαρίες έχουν μυρίσει αίμα και όλοι γυροφέρνουν το θύμα. Μάλλον βιάζονται. Αίμα μπορεί να χύθηκε και σίγουρα θα χυθεί κι άλλο. Θα ανήκει, όμως, σε όλους. Διότι, ουδείς πολιτικός αναμάρτητος – και αναφέρομαι στην πρακτική της πολιτικής, όχι στην θρησκεία.

Με έπαρση ο Τσίπας έχει επενδυθεί την λεοντή του αρχηγού. Είναι μάλλον βέβαιο ότι ο Ανδρουλάκης δεν θα του χάνει την χάρη να εγκαταλείψει την αρένα. Η σύγκρουση μεταξύ των δυο τους είναι νομοτελειακή. Κι αυτό θα ανοίξει πληγές μέσα και στα δύο κόμματα.

Τούτη την στιγμή τους ενώνει η επίθεση κατά του Μητσοτάκη. Είναι, όμως, υπαρκτές  οι βαθιές ρωγμές που υπάρχουν και στα δύο κόμματα. Στον ΣΥΡΙΖΑ οι «σκληροί», που είχαν υποχρεωθεί από την ηγεμονία Τσίπρα και το άνοιγμα προς το κέντρο να σιωπήσουν, αναθάρρησαν και βγήκαν πρώτο τραπέζι πίστα. Το ροκ θα είναι σκληρό, ο Πολλακισμός θα δοξαστεί και πάλι.

Στο ΠΑΣΟΚ ο διαχωρισμός είναι ανάμεσα στους προ-ΣΥΡΙΖΑ και τους αντί-ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί ο Λοβέρδος που με κατάφορη αδικία κατηγορήθηκε στην υπόθεση Novartis να δεχτεί την άποψη και έμμεσο άνοιγμα προς τον ΣΥΡΙΖΑ  του Καστανίδη ή του Παπανδρέου; Και το θέμα, βέβαια, δεν είναι το τώρα αλλά το αύριο.

Από το 2019 η χώρα αντιμετωπίζει αλλεπάλληλες παγκόσμιες και περιφερειακές κρίσεις. Καμία κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης δεν έχει κληθεί να διαχειριστεί τόσες κρίσεις, τόσων μορφών. Οι σώφρονες ευχαριστούν τον Θεό (τρόπος του λέγειν) που δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.

Το άμεσο μέλλον, όμως, φαντάζει σκοτεινό, επικίνδυνα αβέβαιο. Επειδή η αντιπολίτευση ενδιαφέρεται μόνο για την εξουσία (κι ας είναι ερείπια αυτά που θα μπορούσε να κληθεί να κυβερνήσει) στην κυβέρνηση εναπόκειται να στοχεύσει προσεκτικά και με θανάσιμη ακρίβεια σε δύο θέματα: την επαρκή διαχείριση της οικονομίας και της ενέργειας και την ψύχραιμη αντιμετώπιση της κρίσης των υποκλοπών.

Το πρώτο μπορεί να αποδειχθεί πιο δύσκολο από το δεύτερο. Η αντιπολίτευση και ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν μάθει στην καταστροφολογία, ασκώντας την και πρακτικά. Πιο εύκολα και μάλιστα μέσα στο νέο ευρωπαϊκό πλαίσιο που δείχνει πως διαμορφώνεται, μπορεί ο Πρωθυπουργός να καλύψει τους φόβους του πολίτη για την καθημερινότητα του, παρά να αντιμετωπίσει τις ακρότητες του ΣΥΡΙΖΑ.

Το ερώτημα είναι αν ένας θεσμικός παίχτης όπως ο Μητσοτάκης μπορεί και πρέπει να βγάλει τα γάντια για να αντιμετωπίσει τον αμοραλιστή Τσίπρα; Κι αν η ελληνική κοινωνία έχει αποκτήσει αρκετή ωριμότητα ώστε να κατανοεί τα παιγνίδια που παίζονται – τελικά και σε βάρος της—και να τα απορρίπτει, επικεντρωμένη στην ουσία των πραγματικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα και αναγνωρίζοντας την τεράστια συνεισφορά της σημερινής κυβέρνησης στην ομαλή διαχείρισή τους.

Προς το παρόν, αυτό που θα είχε ενδιαφέρον είναι μία νέα δημοσκόπηση. Όχι τίποτα άλλο, αλλά ίσως θα έκοβε τον βήχα όσων μιλούν για «δυναμική και μη ανατρέψιμη άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ».

Διαβάστε επίσης

Άρθρο παρέμβαση: Κυριάκο, η κρίση είναι βαθιά. Μην περιμένεις, άλλαξε τα Όλα