Σωτήρης Σόρογκας: «Μέγα το μάθημα εναντίον της έπαρσης και της ψευδαίσθησης για την παντοδυναμία μας»

Μπροστά στην «Επόμενη μέρα», που ήδη διανύουμε η ανθρωπότητα, γυμνή και απροετοίμαστη όπως βρέθηκε, προσπαθεί να επιβιώσει. Και όχι σωματικά μόνον ή οικονομικά αλλά και ψυχικά και ιδεολογικά, καθώς ο πολυμέτωπος εχθρός έχει ανατρέψει πεποιθήσεις, έχει δοκιμάσει βεβαιότητες, έχει συνταράξει τις ανθρώπινες σχέσεις δημιουργώντας νέα μοντέλα κοινωνικών συμπεριφορών και προσωπικών αναζητήσεων. Ο άνθρωπος αναστοχάζεται αναζητώντας την δική του αλήθεια. Θα τα καταφέρει;

 Ο ζωγράφος Σωτήρης Σόρογκας γράφει σήμερα για το Mononews

«Πιστεύω ότι η σύγχρονη απειλή της πανδημίας επιδρά στον καθένα μας με ξεχωριστό  τρόπο παρά το ό,τι είναι διάχυτος και κοινός για όλους μας ο φόβος του θανάτου. Το απρόσμενο όσο και ανεξέλεγκτο αυτό γεγονός στη ζωή μας, που μας συνετάραξε φανέρωσε πρωτίστως πόσο απροστάτευτοι είμαστε ενός τυχαίου, απροσδόκητου και αινιγματικού γεγονότος καταστροφικής δράσεως και μυστηριώδους αφετηρίας. Μέσα σε ελάχιστες μέρες ακύρωσε ως καταλύτης τη λογική, τα προγράμματα τον προσανατολισμό μας. Το θεωρώ ωστόσο μέγα μάθημα εναντίον της επάρσεως, της επιδειξιομανούς ευζωίας και της ψευδαίσθησης στην παντοδυναμία των επιτεύξεών μας.

  Πολλοί πιστεύουν, ότι αυτή η αποκάλυψη της ματαιότητας των πάντων μπροστά στη βεβαιότητα ενός θανάτου θα κάνει τους ανθρώπους καλύτερους, γενναιόδωρους, αλληλέγγυους και στοχαστικούς, επειδή θα ξαναδούμε τη ζωή με άλλα μάτια. ΄Ομως κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Ο πανικός στα σούπερ μάρκετ όπως είδαμε, μαζί με την αναβίωση του μαυραγοριτισμού ζούνε και βασιλεύουν, μαζί βέβαια και με τους άγιους των ημερών μας, της συμπόνιας, της προσφοράς και της αλληλεγγύης. Η γενιά η δική μου θυμάται αχνά την κτηνώδη συμπεριφορά των ανθρώπων εν πολέμω σαν ακραία περίπτωση παρόμοιων καταστάσεων εν κινδύνω. Πόσοι όμως άλλαξαν;

  Νομίζω ότι στις σημερινές συνθήκες οι όροι της ζωής μας είναι απείρως πιο ανεκτικοί και πρόσφοροι για αναστοχασμούς περί της ματαιότητος ή της αγιοσύνης. Θέλω να πω, ότι ίσως σε μερικούς να διαχέεται και η μυρίπνοη σημασία του βυζαντινού ύμνου «ω, γλυκύ μου έαρ», που ποτέ δεν αναζήτησαν την αξία του. Βλέπετε, ότι η ορθοδοξία της ελληνικής παραδόσεως μας έχει διδάξει δια της Αναστάσεως του Χριστού έναν μοναδικό τρόπο για την νίκη της ζωής επί του θανάτου, ο οποίος γίνεται σωτήριος για τους πιστεύοντες. Τους ζηλεύω. Διότι μέσα από την ταπεινοφροσύνη ενός ανθρώπου, που συνειδητοποιεί το ασήμαντο της υποστάσεώς του (στο βαθμό βέβαια που το κατορθώνει) βρίσκει τη μυστική οδό για ουράνιες διαδρομές υπερβάσεων ψυχής και συνειδήσεως.

Τέλος ο υπάρχων κίνδυνος και η διάρκεια του ψυχολογικού αποπροσανατολισμού έχει μετατοπίσει τη σκέψη όλων μας αλλά πιστεύω, ότι δεν πρόκειται να διαρκέσει πολύ. Αντίθετα νομίζω, ότι όλα θα ξεχαστούν αμέσως μετά και ελάχιστα στοιχεία από αυτήν την πραγματική εμπειρία θα γίνουν οδηγός για μιαν άλλη ζωή. Η εμπειρία αυτή απλώς θα τροφοδοτήσει σχεδόν σε όλους μόνον το υποσυνείδητό μας. Αυτό δηλαδή που γνωρίζει να κρατάει τα μυστικά εκείνα που θέλουμε να ξεχνάμε, έτσι ώστε να μπορούμε να χαιρόμαστε το σήμερα ανεμπόδιστα και χωρίς σκιές».

Σωτήρης  Σόρογκας, ζωγράφος, ομ. καθηγητής ΕΜΠ