Καλά όλα αυτά με τον Trump και τον Musk, εξάλλου η νέα ηγεσία της Αμερικής θα αποτελέσει από εδώ και μπρος αστείρευτη πηγή νέων, ανεκδότων, ευκαιριών γελοιοποίησης, ανατροπών, παραπληροφόρησης και ψεύδους. Ας περιμένουμε, λοιπόν. Έχουμε καιρό.

Κι αν δεν ήταν τα πράγματα μεταξύ του πολύ σοβαρού και του απλά αστείου, δεν θα ανησυχούσαμε κι’ όλας. Σήμερα, λοιπόν, θέλω σύντομα να ασχοληθώ με δικό μας θέμα: την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας και ειδικά την διαδικασία που απαιτείται.

Σημείο πρώτο, σαφέστατα, το θέμα απέκτησε ισχυρή κομματική χροιά – σκόπιμα δεν λέω «πολιτική». Το πως και το γιατί δεν έχει πλέον σημασία. Ότι έγινε, έγινε, καλώς ή κακώς.

Σημείο δεύτερο, τα κόμματα της αντιπολίτευσης ξεκαθάρισαν την αντιδραστική θέση τους προτείνοντας τους δικούς τους υποψήφιους – και καλά έκαναν, έτσι το εκτίμησαν, δικαίωμά τους.

Σημείο τρίτο, η πρώτη ψηφοφορία έγινε με αναμενόμενα αποτελέσματα. Ο τύπος του Συντάγματος κρατήθηκε».

Σημείο τέταρτο, θα ακολουθήσουν κι άλλες τρεις ψηφοφορίες – τα αποτελέσματα είναι από τώρα γνωστά.

Ερώτημα: τι νόημα, πολιτικό, κομματικό, ή και συνταγματικό έχει πλέον τούτη την στιγμή η συνέχισε ενός θεατρικού έργου το φινάλε του οποίου είναι σε όλους γνωστό, σίγουρο, αναπόφευκτο.

Τι νόημα έχουν οι ψηφοφορίες που θα ακολουθήσουν, δηλαδή; Πιστεύει κανείς ότι τα αποστατήσουν βουλευτές της Ν.Δ.; Νομίζει κανείς ότι ο Πρωθυπουργός θα αλλάξει γνώμη και υποψήφιο; Αναλογίζεται κανείς σενάρια εκτροπής;

Στο πλαίσιο αυτό, καταθέτω μία πρόταση. Τώρα, που τα κόμματα έκαναν τον κομματικό τους καθήκον, τώρα που όλοι γνωρίζουμε την κατάληξη, τώρα που όλοι παραδέχονται (πίσω από το παραβάν) ότι ο Κώστας Τασούλας είναι αρεστός και αποδεκτός, γιατί δεν τελειώνουμε με το θέατρο των επόμενων εκλογικών διαδικασιών  και δεν ψηφίζουν τα κόμματα τον Κώστα Τασούλα, ώστε να πάρει και πάνω από 250 ψήφους και να εκλεγεί επίσημα Πρόεδρος.

Το Σύνταγμα δεν το απαγορεύει.

Οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες επίσης.

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα έχουν καταθέσει τις αντιδράσεις τους και θα έχουν ήσυχη την κομματική τους συνείδηση.

Ψηφίζοντας τώρα Κώστα Τασούλα, δείχνουν μεγαλοσύνη, βαθιά  κατανόηση της έννοιας της δημοκρατίας, στέκονται πάνω από την στενή κομματική προσέγγιση. Προσδίδουν στην Προεδρία πρόσθετη αίγλη και δείχνουν ότι στην Ελλάδα η δημοκρατία ζει, προσαρμόζεται και έτσι ισχυροποιείται.

Τελειώνετε, λοιπόν, κύριοι. Η χώρα δεν έχει ανάγκη από θέατρα – ιδιαίτερα όταν το τέλος τους είναι ήδη γνωστό. Και ιδιαίτερα όταν με την στάση σας ευτελίζετε τον θεσμό.