Θα επαναλάβω ότι ουδείς μπορεί να πει ποια θα είναι η εξέλιξη της παρούσας κρίσης. Οι επενδυτές δεν φαίνεται να καθησυχάζονται με τα «μέτρα» που έχουν ληφθεί και με τις ανακοινώσεις για πιστωτικές γραμμές δισεκατομμυρίων. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, η υποβόσκουσα ερώτηση μάλλον είναι «τι να θα κάνουν τα δισεκατομμύρια όταν οι αγορές κινούνται στα τρισεκατομμύρια;».

Μπορούμε, όμως, ίσως, να μιλήσουμε για μερικές επιπτώσεις που μάλλον διαφαίνονται.

Πρώτο θέμα, η πραγματικά μπερδεμένη συγχώνευση της Credit Suisse με την UBS. Για εξαγορά μόνο τυπικά μπορούμε να μιλήσουμε, γιατί ήταν γάμο όπου ο γαμπρός έχει πάει στην εκκλησία με την… απειλή του ντουφεκιού.  Η κεντρική τράπεζα της Ελβετίας (SNB) το απαίτησε και οι δύο τράπεζες έσκυψαν το κεφάλι.

Πέρα από την ζημιά στην φήμη των ελβετικών τραπεζών, η ιστορία με τα ομόλογα ΑΤ1 εγείρει θέματα ηθικής τάξης και νομικής ερμηνείας. Η απόφαση να βρεθούν οι κάτοχοι τους σε δεύτερα μοίρα μετά τους μετόχους επιφέρει ζημιά της τάξης τουλάχιστον των $17δισ., γιατί να γνωρίζουμε σε ποιο βαθμό αυτά τα ομόλογα έχουν χρησιμοποιηθεί ως βάση για άλλες επενδύσεις, θα οδηγήσει σε δικαστικές διενέξεις, απώλεια εμπιστοσύνης σε χρηματοπιστωτικά εργαλεία, την κατάργηση της συγκεκριμένης μορφής επένδυσης και θα αποτελέσει πηγή βεβαιότητας και αστάθειας στο άμεσο μέλλον.

Η κακή κατάσταση της Credit Suisse αναπόφευκτα θα επηρεάσει την θέση της UBS. Δεν είναι διόλου απίθανο να δούμε την μετοχή της να υποχωρεί. Μοναδική καλή εξέλιξη μπορεί να είναι η πλήρης κατάργηση – με ότι ζημιές κι αν συνεπάγεται—της πολύπαθους επενδυτικής δραστηριότητας της Credit Suisse. Οι εξελίξεις θα δείξουν.

Δεύτερο βασικό θέμα είναι το αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει οι κεντρικοί τραπεζίτες. Η ΕΚΤ πήρε την γενναία απόφαση να αυξήσει τα επιτόκια προκειμένου να στείλει το μήνυμα πως δεν ανησυχεί. Το ερώτημα είναι αν σήμερα, Τρίτη 21/3, η FED θα ακολουθήσει στα αχνάρια της ΕΚΤ. Ότι και να γίνει, όμως, τώρα, το θεμελιώδες δίλημμα θα παραμείνει: ποια είναι η προτεραιότητα—η χρηματοπιστωτική σταθερότητα ή ο έλεγχος του πληθωρισμού;

Όποια κι αν είναι η απάντηση, το πρόβλημα δεν λύνεται. Έτσι όπως έχει λειτουργήσει το σύστημα μέχρι τώρα, αν προταχθεί η χρηματοπιστωτική σταθερότητα, ο πληθωρισμός δεν θα ανακοπεί ενώ ταυτόχρονα οι τραπεζικοί και μη τραπεζικού χρηματοπιστωτικοί επενδυτές και διαμεσολαβητές θα γνωρίζουν πλέον πέρα από κάθε αμφιβολία ότι οι κεντρικές τράπεζες και οι κυβερνήσεις θα σπεύσουν να τις σώσουν από όποια ζημιά, αστοχία, κακοτοπιά.

Αν προταχθεί η μάχη κατά του πληθωρισμού, τότε η χρηματοπιστωτική αστάθεια θα συνεχιστεί και, σύντομα, θα ξεσπάσει με νέα κρίση –αν, βέβαια, έχει τώρα κοπάσει, που είναι αμφίβολο. H First Republic είναι στο μεταίχμιο ζωής ή θανάτου. Όπως τα 30 δισ. ελβετικά φράγκα δεν έσωσαν την Credit Suisse, έτσι και τα $30 δισ. πολύ πιθανό να μην σώσουν την FR, που ήδη την Δευτέρα (20/3) είδε την μετοχή της να χάνει άλλο ένα 40%.

Δεν κομίζω γλαύκας εις Αθήνας υπενθυμίζοντας ότι η κατάρρευση μίας μεσαίου μεγέθους τράπεζας στις ΗΠΑ έριξε στον γκρεμό μία μεγάλη ελβετική τράπεζα 167 ετών. Παράλληλα, ακολουθώντας την γνωστή τους τακτική, οι οργανισμοί εκτίμησης του ρίσκου, οι περίφημες rating agencies, σπεύδουν ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ να μειώσουν την αξιοπιστία τόσο της First Republic όσο και του Group UBS. Λες και δεν ήξεραν.

Διαβάστε επίσης

Πώς διαφέρει επικίνδυνα το 2023 από το 2008