«Προς τι η πρωτοβουλία που πήρε ο Γιώργος Παπανδρέου;», είναι το ερώτημα που κυριαρχεί στους πολιτικούς χώρους και γύρω από αυτό διατυπώνονται διάφορες θεωρίες υπό μορφή υποθέσεων. Οι εκλογές για την ανάδειξη της νέας ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ θα γίνουν κανονικά στις ημερομηνίες που είχαν αποφασισθεί πριν από την απόσυρση για λόγους υγείας της Φώφης Γεννηματά (5 και 12 Δεκεμβρίου), έγιναν δεκτές άλλες τρεις υποψηφιότητες, δόθηκε παράταση μιας εβδομάδας και για όποιον άλλον αποφασίσει ότι θέλει να είναι υποψήφιος για Αρχηγός. 

«Θέλει ο Γιώργος Παπανδρέου να αναβάλει την εκλογική διαδικασία;». Κατηγορηματικά «όχι», απάντησε ο ίδιος στον Ανδρέα Λοβέρδο που τον ρώτησε απορημένος γιατί ζήτησε να τον συναντήσει στο γραφείο του στη βουλή, ως υποψήφιο. «Θέλει να διεκδικήσει την Αρχηγία του ΚΙΝΑΛ;». Μα θα μπορούσε να ανακοινώσει την πρόθεση του και όπως και οι υπόλοιποι έξι υποψήφιοι να συλλέξει τις 5000 υπογραφές που χρειάζονται για να γίνει δεκτή η υποψηφιότητα του- οι διαρροές συνεργατών του, που τον παρουσίασαν αρχικά να «βολιδοσκοπεί» τους υποψήφιους αν θα δεχόταν να αποχωρήσουν από την εκλογική κούρσα καλωσορίζοντας τον, ως «αδιαμφισβήτητο» για την αρχηγική θέση, δεν χρήζουν, βέβαια, σοβαρότητας. Ούτε ταιριάζουν στον ευγενή χαρακτήρα του Γιώργου Παπανδρέου.

Αστείες, φυσικά, είναι και οι πληροφορίες-διευκρινίσεις που ακολούθησαν τα απανωτά «παραμένω υποψήφιος» των πολιτικών συντρόφων του στο ΚΙΝΑΛ, Νίκου Ανδρουλάκη, Παύλου Γερουλάνου, Χάρη Καστανίδη , Ανδρέα Λοβέρδου, αλλά και Παύλου Χρηστίδη κατ’ αλφαβητική σειρά. Σύμφωνα με αυτές, ο πρώην πρωθυπουργός, δέχεται στο γραφείο του, ή συνομιλεί μέσω zoom με τους υποψήφιους και … «θέτει ερωτήματα ευρύτερα πολιτικά, όπως πώς και αν μπορεί να ξαναγίνει μεγάλη η παράταξη, αν απαιτείται η ανασυγκρότησή της και πώς βλέπουν τον ρόλο της στην πορεία της χώρας για το αύριο…».  

Δεν μπορεί κανείς να πιστέψει ότι ο Γιώργος Παπανδρέου ανέλαβε ρόλο … «ανακριτή» των «πραγματικών» προθέσεων των πολιτικών αυτών, ή ότι «θέλει βοήθεια» για να καταλήξει πού θα ρίξει την ψήφο του!

Οι συνεργάτες του, ωστόσο, δίνουν κι εδώ ερμηνεία. Ή, δικαιολογούν την μη κατάθεση τελικά, υποψηφιότητας του και Προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς – τα επόμενα εικοσιτετράωρα θα δείξουν. Λένε λοιπόν (οι συνεργάτες) ότι στόχος της ξαφνικής αυτής πρωτοβουλίας είναι «να υπάρξει μία παράταξη προοδευτική, αποτελεσματική και κυβερνήσιμη που να αποτελεί απάντηση απέναντι στη Δεξιά και στη συντήρηση». Προσθέτουν μάλιστα (οι συνεργάτες) ότι …. «οι απαντήσεις που παίρνει δεν είναι ικανοποιητικές» ! Κοινώς…ο στενός περίγυρος, το επιτελείο (;) του Γιώργου Παπανδρέου κρίνει ως «ακατάλληλους» για Αρχηγούς τους συνομιλητές του και υποψήφιους στις εκλογές. 

Οπότε; Θα είναι υποψήφιος ο πρώην πρωθυπουργός; Θα ανταγωνισθεί τους «κατώτερους των πολιτικών περιστάσεων», ή όχι; Θα μας το ανακοινώσει, κατά πως μας ενημερώνουν, στο παρα τσακ της λήξης της ημερομηνίας για νέες υποψηφιότητες και συλλογή υπογραφών. Πέμπτη 21 Οκτωβρίου είναι η τελευταία μέρα, Τετάρτη θα γυρίσει από την Κωνσταντινούπολη όπου θα μεταβεί την Τρίτη, προσωπικός προσκεκλημένος του Ζουλφί Λιβανελί για τη συναυλία προς τιμήν του Μίκη Θεοδωράκη, ενώ θα συναντηθεί και με τον δήμαρχο της πόλης, Εκρέμ Ιμάμογλου. Έτσι όπως εξελίχθηκε η πρωτοβουλία του Γιώργου Παπανδρέου, θα περιμένουμε όλοι απάντηση στο ερώτημα, «προς τι», αλλά σίγουρα όχι με την «αγωνία», που κάποιοι θέλουν να επικοινωνήσουν ότι επικρατεί …στην κοινωνία.

Ποιοι «πιέζουν» τον πρώην πρωθυπουργό

«Αγωνία», υπάρχει, αλλά μόνο εντός της Χαριλάου Τρικούπη και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΙΝΑΛ. Πρόκειται για μία σειρά στελεχών που για διαφορετικούς λόγους το καθένα, ήταν δεσμευμένα να υπηρετήσουν την υποψηφιότητα της Φώφης Γεννηματά και τα οποία μετά την απόσυρση της από την εκλογική διαδικασία, αισθάνονται «μετέωρα», ή ότι βρίσκονται αντιμέτωπα με τον κίνδυνο να μην επανεκλεγούν στην βουλή, ή να διορισθούν σε κομματικές θέσεις. 

Αρκετοί συνεργάτες της (Μανώλης Όθωνας, Χρήστος Πρωτόπαπας για παράδειγμα) και μεσαία στελέχη του ΚΙΝΑΛ, άρχισαν συζητήσεις με τους άλλους υποψηφίους —κυρίως το Νίκο Ανδρουλάκη, του οποίου η υποψηφιότητα είχε ισχυρή δυναμική επιτυχίας, δυναμική που έγινε ακόμη περισσότερο ισχυρή μετά την απόσυρση της υποψηφιότητας της Φώφης Γεννηματά. Κάποιοι, νεότεροι ηλικιακά, αισθάνθηκαν ταραχή, καθώς είχαν στο παρελθόν μεγάλη αντιπαλότητα είτε με το Νίκο Ανδρουλάκη είτε με τον Ανδρέα Λοβέρδο (ο έτερος πόλος, με ισχυρή μάλιστα δύναμη στην ΚΟ και εκλεξιμότητα), και αποφάσισαν να θέσουν υποψηφιότητα ( Παύλος Χρηστίδης) ή να ακολουθήσουν διαφορετική πολιτική επιλογή, (θεσμική ως γραμματέας, ο Μανώλης Χριστοδουλάκης). 

Στην Κοινοβουλευτική Ομάδα όμως, και στον αθέατο, αλλά ισχυρό μέχρι χθες, κύκλο υποστηρικτών της Φώφης Γεννηματά, εντός του οποίου βρίσκονται πολύ παλαιά στελέχη του ΠΑΣΟΚ (πχ Θανάσης Τσούρας), το θέμα εμφανίζεται ως πολύ πιο σοβαρό. Οι Γιώργος Καμίνης, Γιώργος Αρβανιτίδης, και άλλοι λιγότερο προβεβλημένοι «Γεννηματικοί» βουλευτές, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, δεν συγκεντρώνουν σοβαρές πιθανότητες να εκλεγούν βουλευτές στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, ενώ έχουν έρθει σε ρήξη πολλές φορές με τον Ανδρέα Λοβέρδο, ή άλλους συναδέλφους τους για θέματα ψηφοφοριών σε νομοσχέδια και τη μορφή της αντιπολιτευτικής τακτικής του ΚΙΝΑΛ. Αυτές οι δύο εσωκομματικές κατηγορίες λοιπόν, έχουν στραφεί στον Γιώργο Παπανδρέου, ώστε να … «διασωθούν» στην παράταξη. 

Βασικό επιχείρημά τους  είναι ότι το πολιτικό σκηνικό που έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια δικαιώνει τον πρώην πρωθυπουργό  για όσα υποστήριζε από το 2009. Εν όψει, δε, των δύσκολων πολιτικών αποφάσεων που θα απαιτηθούν κατά τις επόμενες εκλογές, θεωρούν ότι είναι ο μόνος που μπορεί να τις διαχειριστεί. Τι εννοούν; Ό,τι και οι συνεργάτες  του κ. Παπανδρέου με τις διαρροές τους, που αναφέραμε παραπάνω: Εάν και εφόσον χρειασθεί, να συμβάλλουν στο περίφημο «αντιδεξιό μέτωπο», που αποτελεί και το μοναδικό αφήγημα του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι σήμερα.  

Έτσι και ακούστηκε και το …απίστευτο, να αποσυρθούν όλοι οι υποψήφιοι πλην του Ανδρέα Λοβέρδου για να υπάρξει «καθαρή» πολιτική μάχη στην πορεία προς την ανάδειξη νέου Αρχηγού του ΚΙΝΑΛ.

Όλα αυτά όμως, αποδεικνύουν ότι οι εκλογές του Δεκεμβρίου έχουν πάρει περισσότερο τον χαρακτήρα μιας εσωκομματικής προσωπικής αναμέτρησης παρά τον αναγκαίο, για ένα κόμμα καθηλωμένο δημοσκοπικά, χαρακτήρα πολιτικού ανοίγματος στην κοινωνία. 

Μια τέτοια αναμέτρηση διόλου ενδιαφέρει τους πολίτες που φιλοδοξεί να εκπροσωπήσει το ΚΙΝΑΛ, οι οποίοι, και λογικά, δεν έχουν κανένα λόγο να ισχυροποιήσουν τα εκλογικά του ποσοστά αν δεν συμφωνήσουν με το πολιτικό του σχέδιο κι αν δεν σιγουρευτούν ότι τη δύναμη που θα του δώσουν θα την χρησιμοποιήσει για να συμβάλλει στην κυβερνησιμότητα της χώρας και στη χάραξη της αναπτυξιακής της πορείας μέσα στις προκλήσεις της νέας εποχής. 

Υπό αυτό το πρίσμα και για τους λόγους που δεν χρειάζεται να υπενθυμίσουμε, δεν υπάρχουν … «μάζες», που βλέπουν τον Γιώργο Παπανδρέου ως «σωτήρα» και «πιέζουν» για την επιστροφή του. Περισσότερο ενδιαφέρον για τις αποφάσεις του έχουν στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς μέσω της υποψηφιότητας του θα μπορέσουν να κρατήσουν ζωντανό το αντιδεξιό αφήγημα τους, παρά οι ψηφοφόροι (πιθανοί ή πάγιοι) του ΚΙΝΑΛ… 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

ΚΙΝΑΛ – Γερουλάνος σε Παπανδρέου: Θα ακολουθηθούν οι σωστές διαδικασίες

ΚΙΝΑΛ: Τους υποψήφιους προέδρους συναντά ο Παπανδρέου