Προκοπή σημαίνει σύγκρουση: Η κοινωνία θα ανταμείψει όποιον επιλέξει να την φέρει σε πέρας

Δημοσκοπήσεις θα γίνονται, φοβάμαι χωρίς νόημα. Το πιο πρόσφατο αποτέλεσμα δεν εξέπληξε κανένα. Απόλυτα αναμενόμενο.

Η εικόνα ίσως να αλλάξει οριακά μετά τις εκλογές του ΠΑΣΟΚ, επίσης ελάχιστα αφού ολοκληρωθούν οι καντρίλιες του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η βασική εικόνα δεν πρόκειται να αλλάξει.

Η Νέα Δημοκρατία παραμένει κυρίαρχη του παιγνιδιού, φυσιολογικά με μειωμένη υποστήριξη σε σχέση με τις εθνικές εκλογές, φυσιολογικά με συσπειρωμένη βάση διότι δεν υπάρχει αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση, φυσιολογικά με πολλές διαρροές καθώς η απόδοση της δεν ικανοποιεί.

Ως ένα βαθμό η κυβέρνηση είναι θύμα της δικής της επιτυχίας στην πρώτη τετραετία, όπου πράγματι έθεσε τον πήχη ψηλά. Από την άλλη μεριά, μετά την τραγικότητα της πρώτης φορά αριστερά, η διαφορά στο υψόμετρο της επιτυχίας θα ήταν μεγάλη έτσι κι αλλιώς. Η βάση της αφετηρίας ήταν εξαιρετικά χαμηλή, βλέπετε.

Το κρίσιμο ερώτημα, σήμερα, δεν είναι ιδεολογικό αλλά πρακτικό. Ο πολίτης θέλει μία καλύτερη ζωή—τόσο απλά. Καλύτερη ζωή σημαίνει λιγότερο άγχος για την καθημερινή επιβίωση και ψήγματα αισιοδοξίας για το αύριο. Είναι μία κατάσταση πολιτικά επικίνδυνη – διότι η απουσία ιδεολογίας, η απουσία του ερωτήματος «πως ακριβώς, με ποια μέσα και με ποιες επιπτώσεις θα υλοποιηθούν αυτές οι προσδοκίες» οδηγεί σε απολίτικο οπορτουνισμό.

Παράδειγμα οι «πολιτειακές» εκλογές στην Γερμανία: οι πολίτες διαφωνούν με την σφιχτή οικονομική πολιτική και με την μετανάστευση, οπότε αδιαφορούν αν στην αναζήτηση τους ξυπνούν τα φαντάσματα τρόμου από το παρελθόν.

Τρόμαξα διαβάζοντας θέση πρώην υπουργού της Ν.Δ. που δήλωσε ότι ο πολίτης θα είναι ευχαριστημένος όταν θα κόψει εισιτήριο για το μετρό της Θεσσαλονίκης, κι όταν ταξιδέψει στο νέο αυτοκινητόδρομο από την Πάτρα στον Πύργο». Πρόκειται για αντίληψη της δεκαετίας του 1950-1960. Δεν γνωρίζω αν τα κυβερνητικά στελέχη βλέπουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως υπουργό δημοσίων έργων circa Κωνσταντίνο Καραμανλή εκείνων των δεκαετιών, αλλά το λάθος είναι τραγικό.

Και βέβαια τα μεγάλα έργα χρειάζονται. Και βέβαια η κυβέρνηση πέτυχε πάμπολλα μέχρι σήμερα. Τα κρίσιμα θέματα, όμως, από εδώ και πέρα αφορούν τις βαθιές ανατροπές που πρέπει να έρθουν σε τρία κρίσιμα θέματα – αφήνοντας κατά μέρος την μεγάλη μεταρρύθμιση Φλωρίδη στην δικαιοσύνη και την επερχόμενη του Χρυσοχοϊδη στην ασφάλεια (ελπίζοντας ότι δεν θα υπάρξουν καθυστερήσεις με τις υπογραφές, τα διατάγματα, τις εγκυκλίους και τα αποτελέσματα γρήγορα θα φανούν.

Πρώτο θέμα η ριζική αντιμετώπιση των μονοπωλιακών και ολιγοπωλιακών συγκεντρώσεων που ελέγχουν όλες τις αγορές με αποκλειστικό στόχο την μεγιστοποίηση των βραχυχρόνιων κερδών. Αν η κυβέρνηση δεν συγκρουστεί θεσμικά και διοικητικά η ακρίβεια δεν θα αντιμετωπιστεί. Αντίθετα θα περάσουμε στον φαύλο κύκλο όπου τα εισοδήματα διαρκώς να κυνηγούν τις τιμές που διαρκώς θα είναι άπιαστες.

Δεύτερο θέμα, η ριζική βελτίωση των μεθόδων αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης, όπου διαρκώς ανακοινώνουμε νέα μέτρα και διαρκώς μας βρίσκει απροετοίμαστους. Εμμένουμε στις ξεπερασμένες πλέον λύσεις του παρελθόντος, όταν θα οφείλαμε να προετοιμαζόμαστε για φαινόμενα όπως οι παρατεταμένοι καύσωνες, η μερική ερημοποίηση της χώρας, πλημμύρα από πλημμύρες, κύκλους πυρκαγιών, βουνά από χιόνια, υποδομές κατεστραμμένες, ανθρώπους απελπισμένους.

Θέμα τρίτο, την επανασύσταση ενός ισχυρού συστήματος υγείας με έμφαση στην πρόληψη (ώστε να υπάρχει το περιθώριο αντιμετώπισης των σοβαρών υποθέσεων)  και στην αντιμετώπιση επειγόντων περιστατικών  –και δεν μιλάμε για την αερομεταφορά εγκύου αλλά για την απάλυνση των επιπτώσεων τύπου Daniel.

Πίσω απ’ όλα αυτά βρίσκεται, βέβαια, το ξεπερασμένο, στρεβλό μοντέλο ανάπτυξης της χώρας. Η αλλαγή του χάθηκε στην βοή της πρώτης τετραετίας, καθώς αρκετοί υπουργοί δεν συνειδητοποίησαν την τεράστια ευκαιρία γρήγορης ριζικής αλλαγής που μας πρόσφερε η πανδημία. Ούτε τώρα είναι εντελώς αργά. Χρειάζεται μόνο η πολιτική βούληση να τεθεί υπό έλεγχο η τοπική αυτοδιοίκηση και να επαναπροσδιοριστούν οι στόχοι για τον τουρισμό (προς τα κάτω), την γεωργία (προς τα επάνω) και την ελεφρά βιομηχανία (επίσης ανοδικά).

Η σύγκρουση με τα συμφέροντα θα είναι μεγάλη—σε όλες τις περιπτώσεις. Στην κυβέρνηση εναπόκειται να συνειδητοποιήσει ότι η κοινωνία την επιζητά, διότι έχει επιτέλους η ίδια κάνει κτήμα της το γεγονός ότι διαφορετικά  προκοπή δεν θα υπάρξει.

Διαβάστε επίσης

Δημοσκόπηση MRB: Στην τρίτη θέση ο ΣΥΡΙΖΑ – Μονομαχία Ανδρουλάκη – Δούκα για την ηγεσία στο ΠΑΣΟΚ

Υπ. Οικονομικών: «7 πρωτιές και 7 αλήθειες για την ελληνική οικονομία»

Κωστής Χατζηδάκης στο mononews: Ποιους φόρους θα μειώσουμε – Το σχέδιο για ελεύθερους επαγγελματίες και Airbnb