Κατά της ίδρυσης του θεσμού «Ομάδα Προστασίας του Πανεπιστημίου» τίθεται η Σύγκλητος του Παντείου, υποστηρίζοντας ότι αυτή είναι η μόνη που μπορεί να εγγυηθεί την ελευθερία του λόγου και της επιστήμης!

Επειδή γνωρίζει πολύ καλά, βέβαια, ότι αυτό δεν ισχύει, στην συνέχεια της μακροσκελούς και σε μερικά σημεία ακατανόητη ανακοίνωσης της, πετά την μπάλα στην εξέδρα σκορπίζοντας αερολογίες για την ανάγκη μέριμνας που να είναι μακροχρόνια, σχεδιασμένη αναλυτικά σε συνάρτηση με τα προβλήματα και τα κτίρια κάθε πανεπιστημίου και υπό την καθοδήγηση των ακαδημαϊκών αρχών!

Γιατί δεν το έχουν κάνει τόσα χρόνια τώρα;

Αν δεν ήταν εμφανής η τεράστια αμηχανία των Πρυτανικών αρχών, θα μπορούσε να υποστηριχτεί ότι η θέση της είναι μνημείο εθελοτυφλίας. Αποτελεί, πάντως, μνημείο φόβου. Φόβο για την αντίδραση των μπαχαλάκηδων, ότι θα μπουν στα γραφεία τους και θα τα σπάσουν. Ή, που θα τους εντοιχίσουν.

Προτιμότερη, λοιπόν, η άρνηση κι ας ισοδυναμεί με υποταγή στη βία.

Σαν να είναι από άλλο πλανήτη, η πρύτανης Χριστίνα Κουλούρη ισχυρίζεται ότι η μόνιμη παρουσία δυνάμεων καταστολής δεν συμβιβάζεται με την αμφισβήτηση που συνοδεύει την αναζήτηση της γνώσης.

Γιατί δυνάμεις καταστολής και όχι δυνάμεις πρόληψης; ‘Η, απλά, στοιχειώδους ελευθερίας και τάξης;  Μήπως η Κα Πρύτανης δείχνει κάποια ιδεολογική προκατάληψη;

Ή, μήπως, φυλάει τα νώτα της, χρησιμοποιώντας το …κατάλληλο λεξιλόγιο;

Αλλά, φαντάζομαι, ότι οι πρυτανικές αρχές έχουν κατά νου την τρομοκρατία που ασκούν οι δυνάμεις καταστολής στα αμερικανικά πανεπιστήμια, τα οποία φημίζονται για την «αδυναμία τους στην αναζήτηση της γνώσης» – όπως π.χ. το Harvard, το MIT, το Columbia, το Stanford κοκ. Το ίδιο δεν συμβαίνει στο Oxford, στο Cambridge, στο LSE;

Κάτι θα ξέρει η Κα Κουλούρη.

Εξάλλου, άλλη κουλτούρα των ακαδημαϊκών και άλλη των δυνάμεων καταστολής—όπως αναφέρει η πρυτανική ανακοίνωση. Πως θα ξεχωρίσουν δηλαδή, οι δυνάμεις καταστολής την διαφορά ανάμεσα στην ανάρτηση ενός πανό και την καταστροφή γραφείων, ηλεκτρονικών υπολογιστών κλπ; Που να βρουν τέτοιες γνώσεις και πνευματικές δυνάμεις οι άμοιροι;

Προς θεού, όμως,  μην κατηγορήσετε τους συντάκτες για ελιτισμό και ρατσισμό – θα στεναχωρηθεί ο Αριστείδης Μπαλτάς.

Φαίνεται ότι οι αρχές του Παντείου δεν έχουν πληροφορηθεί για τα γεγονότα βίας στο ΟΠΑ; Ή, για τους μόνιμους κατοίκους των υπογείων του. Ή, για τους εντοιχισμούς στο ΕΚΠΑ; Ή για την διακίνηση ναρκωτικών στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα;

Για τις πρυτανικές αρχές του Παντείου, η εικόνα του Δημήτρη Μπουραντώνη με την πινακίδα στο λαιμό δεν παραπέμπει  στις πρακτικές του ISIS αλλά αποτελεί «ελεύθερη συζήτηση και αντιπαράθεση χωρίς τους περιορισμούς και τις απαγορεύσεις που, καλώς ή κακώς, υπάρχουν σε άλλους δημόσιους χώρους»!

«Καλώς ή κακώς». Δηλαδή, ίσως δεν θα έπρεπε να υπάρχουν περιορισμοί και απαγορεύσεις στους δημόσιους χώρους. Όποιος θέλει να κάνει ότι θέλει. Θα μπορούσε δηλαδή να προβληθεί ο ισχυρισμός ότι οι αρχές είναι… άναρχες.

Ας σοβαρευτούμε, επιτέλους. Οι λειτουργικές και ακαδημαϊκές παθογένειες των ελληνικών πανεπιστημίων είναι παγκοσμίως γνωστές. Η αδυναμία τους να στηρίξουν την ανάπτυξη και την κοινωνική δικαιοσύνη αφήνει καθημερινά τα σημάδια της στην χώρα. Η αποτελεσματικότητα τους και ο βαθμός στον οποίο συμβαδίζουν με τις διεθνείς εξελίξεις αντανακλάται στην τεράστια ανεργία των αποφοίτων τους. Το κράτος δικαίου σπάνια ευδοκιμεί στο χώρο τους.

Η Κα Πρύτανης και οι συνάδελφοι της μάλλον βλέπουν τα πράγματα από τη λάθος οπτική γωνία: δεν είναι οι δυνάμεις καταστολής που εμποδίζουν την ελευθερία του λόγου και την αναζήτηση της γνώσης, αλλά οι μπαχαλάκηδες που δρουν ανενόχλητοι με τις  πανεπιστημιακές αρχές να κάνουν τα στραβά μάτια.

Είτε επειδή τους εξυπηρετεί είτε επειδή φοβούνται.