Ενώ γράφονται αυτές οι γραμμές, η «συζήτηση», το …debate μεταξύ των πολιτικών αρχηγών είναι σε εξέλιξη.

Η έννοια της ανταλλαγής απόψεων, σε πλαίσιο πολιτικά συγκρουσιακό, είναι στην ουσία μία έκθεση των κομματικών αντιπάλων σε θέματα που θέτουν ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι/παρατηρητές, ώστε οι ακροατές που παρακολουθούν να κρίνουν τους υποψήφιους.

Οι μονόλογοι που ακούγονται δεν έχουν αυτήν την έννοια. Ουσιαστικά, ο κάθε αρχηγός είχε την δυνατότητα να λέει ακόμη και ανακρίβειες – για να μην πούμε ψέματα—χωρίς να μπορεί να τον αντικρούσει σχεδόν ούτε ο ίδιος ο δημοσιογράφος που θέτει την ερώτηση, αλλά ούτε ένας από τους αντιπάλους του.

Αυτοί είναι μονόλογοι, χωρίς έλεγχο. Το χειρότερο; Όταν η ερώτηση δεν είναι αρεστή, ο όποιος αρχηγός έχει την αυθαίρετη δυνατότητα ουσιαστικά να μην απαντήσει, κρίνοντας ότι δεν εμπίπτει στην συγκεκριμένη ενότητα. ‘Η να την αντιστρέψει αποφεύγοντας να απαντήσει.

Αυτό δεν είναι debate. Είναι έκθεση ιδεών. Δεν θα τις χαρακτηρίσω –τις ιδέες. Απλά θα πω ότι δεν ακούσαμε μέχρι τώρα κάτι το καινοτόμο (εκτός αν τα δεύτερα συστήματα πληρωμών ή τα δεύτερα νομίσματα είναι καινοτόμο), κάτι που να τραβήξει την προσοχή του πολίτη, κάτι που να δείχνει φαντασία, κάτι που θα ανοίξει νέους ορίζοντες.

Ο δογματισμός έχει κυριαρχήσει.

Θα τολμήσω να πω ότι ούτε οι ερωτήσεις – τουλάχιστον μέχρι τώρα – δεν έδειξαν ιδιαίτερη παρέκκλιση από τα δεδομένα.

Αντίθετα, έτσι όπως τίθενται, απλά επιτρέπουν στους πολιτικούς αρχηγούς να επαναλαμβάνουν τις ήδη γνωστές θέσεις τους. Πολλές αγγίζουν τα όρια της φαντασίας.

Θα κατηγορηθώ για κομματική τοποθέτηση, αλλά δεν μπορώ να μην πω, ότι μέχρι τώρα οι απαντήσεις των αρχηγών των κομμάτων της ελάσσονος αντιπολίτευσης σε σημαντικό βαθμό στερούνται σοβαρότητας.

Από την άλλη πλευρά, η ενορχήστρωση των ερωτημάτων δίνει την δυνατότητα στους γνώστες του πεζοδρομίου να αρπάξουν την ευκαιρία να επιτεθούν στους ή στον άλλο αντίπαλο.

Συζήτηση μόνο με προετοιμασμένες ερωτήσεις, δεν έχει ζωτικότητα, δυναμικότητα, συνοχή. Ο από πριν καθορισμός της σειράς των ερωτήσεων, ποιος ρωτά ποιόν και για ποιο θέμα ξεπερνά και της «προκάτ» κατασκευές σπιτιών.

Η απλοποίηση των προβλημάτων και ο λαϊκισμός των απαντήσεων μέχρι τώρα αποτελούν τον κανόνα.

Μπορεί, ίσως, να ελπίζει ένας πολίτης ότι δεν θα ακούσει μονόλογους αλλά μία καθαρή σύγκρουση απόψεων αν υπάρξει debate ανάμεσα στους κκ. Μητσοτάκη και Τσίπρα, με ουσία και χωρίς λαϊκισμούς.

Διαβάστε επίσης

Γιατί το κείμενο των 53+ δεν περιέχει αναφορά στην Ευρώπη