Πολιτικοί και οικονομικοί μετεωρίτες – με θεωρίες συνομωσίας

Μερικοί μετεωρίτες έρχονται και φεύγουν —όπως φαίνεται ότι θα είναι τελικά η μοίρα του Κασσελάκη, ιδίως αν δεν καταφέρει να ξεκαθαρίσει την οικονομική του εικόνα.

Παλιά, εξάλλου, είναι η θυμοσοφία «ακολούθα τα χρήματα» — follow the money. Μάλλον δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στην περίπτωση του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ το συγκεκριμένο μονοπάτι θα βγάλει λαβράκι – κι  ας ωρύεται η γλωσσοκοπάνα Τζάκρη για το αντίθετο.

Στην ίδια λογική, ενδιαφέρουσα είναι η εξέλιξη (ας πάμε τώρα σε άλλο περιβάλλον, πιο ουσιαστικό) με την πώληση από την Κίνα $53,3 δημόσιων ομολόγων των ΗΠΑ. Είναι μία πράξη που οδήγησε σε θεωρίες συνομωσίας και άλλες ερμηνείες που ίσως στερούνται σοβαρότητας.

Η πιο σημαντικά λαθεμένη εξήγηση είναι ότι πρόκειται για συντονισμένη ενέργεια των λεγόμενων BRIC (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα) με την προσθήκη αρχικά της Ν. Αφρικής και στην συνέχεια της Αιθιοπίας, του Ιράν, της Αιγύπτου και των ΗΑΕ.

Πράγματι οι χώρες αυτές προσπαθούν να μειώσουν την εξάρτηση τους από τις ΗΠΑ, περιορίζοντας τα συναλλαγματικά αποθέματα τους σε αμερικανικά ομόλογα και αγοράζοντας χρυσό.

Ταυτόχρονα προσπαθούν να μειώσουν την χρήση του δολαρίου στις διεθνείς συναλλαγές τους. Στην ουσία πρόκειται για μία κλασσική προληπτική κίνηση (hedge) απέναντι στους κινδύνους που διαβλέπουν: γεωπολιτική σύγκρουση, πληθωρισμό, κυρώσεις. Ο χρυσός είναι ένα μέσο αποθήκευσης αξίας που δεν συνδέεται με κανένα άλλο, και γι’ αυτό προτιμάται σε περιόδους αβεβαιότητας.

Είναι δύσκολο να δει κανείς πως οι συγκεκριμένες χώρες μπορούν πράγματι να έχουν κάποια σημαντική επιρροή στην παγκόσμια κυριαρχία του δολαρίου – τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον. Η μεν Ινδία πράγματι αποθηκεύει χρυσό, αλλά πολιτικά δεν συμβαδίζει με τις Ρωσία, Κίνα και Ιράν.

Η δε σχέση Ρωσίας-Κίνας δεν είναι και τόσο ανέφελη, όπως δείχνει η αναβολή (μάλλον μόνιμη) του αγωγού φυσικού αερίου μεταξύ των δύο, που η Gazprom έβλεπε ως σωτήρα της.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση της Κίνας, η εξήγηση για την πώληση των αμερικανικών ομολόγων είναι μάλλον διαφορετική—τουλάχιστον ως προς τον κύριο λόγο της πώλησης.

Η Κίνα κατέχει περίπου $800 δισ. σε αμερικανικά ομόλογα και είναι σαφής η τάση της σταδιακά να μειώνει το ύψος τους. Η στροφή της, όμως, δεν είναι τόσο προς το χρυσό: το 2015 είχε σε χρυσό το 2% των συναλλαγματικών αποθεμάτων, σήμερα το ποσοστό αυτό μόλις έχει φτάσει το 4,8%. Το πρόβλημα της είναι περισσότερο εσωτερικό.

Είναι ξεκάθαρο ότι η Κίνα φοβάται έναν εμπορικό πόλεμο με τις ΗΠΑ, ιδιαίτερα αν εκλεγεί ο Τραμπ. Οπότε η πώληση των ομολόγων την εξυπηρετεί. Η πίεση για την πώληση, όμως, προήλθε από την αδυναμία του γουάν (yuan).

H επιβράδυνση του ρυθμού ανάπτυξης και η συγκράτηση του ρυθμού αύξησης των διεθνών συναλλαγών, πιέζει προς τα κάτω την αξία του γουάν (διεθνή ισοτιμία) στις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές.

Πουλώντας ομόλογα η Κίνα αποκτά δολάρια που στην συνέχεια τα χρησιμοποιεί για να αγοράσει το δικό της νόμισμα (αυξάνοντας έτσι την ζήτηση για γουάν και μετριάζοντας την πτωτική τάση)  και να διατηρήσει έτσι την ισοτιμία του στα επίπεδα που κρίνει ως κατάλληλα το ΚΚΚ.

Η πτωτική τάση μπορεί να βοηθά τις εξαγωγές και να αποθαρρύνει τις εισαγωγές ταυτόχρονα, όμως, εντείνει τον πληθωρισμό, κι αυτό το Κόμμα δεν το θέλει. Ήδη, καταβάλλεται μία τεράστια προσπάθεια να στηριχτεί ο τομέας του real estate καθώς και οι εκατοντάδες δημόσιες επιχειρήσεις που είναι ήδη ουσιαστικά χρεωκοπημένες.

Στα καθ’ ημάς, περιμένω με… αγωνία το Κasselakis Show την Παρασκευή. Φαντάζομαι ότι θα ζήσουμε το θέαμα ενός υπέρμετρου ΕΓΩ να επιτίθεται.

Διαβάστε επίσης:

Ύφος εκατό καρδιναλίων και νύχια κομμένα… ΣΥΡΙΖΑ

Το δήθεν πόθεν έσχες του Στέφανου Κασσελάκη

Δημοσκόπηση ALCO: Πάνω από τα ποσοστά του 2019 το «πικ» της ΝΔ παρά την μεγάλη αποχή