Πολιτικά-κομματικά σενάρια για το 2027

Οι αντιδράσεις στην απόπειρα δολοφονίας του Τραμπ έδειξαν ότι στις ΗΠΑ υπάρχου δύο στρατόπεδα που ζουν το καθένα στην δική του πραγματικότητα. Το ερώτημα είναι αν σχεδόν το ίδιο συμβαίνει στην Ελλάδα στον ευρύτερο κεντροαριστερό και αριστερό χώρο.

Η πρακτικά και ιδεολογικά επαμφοτερίζουσα στάση Ανδρουλάκη σε πολλά θέματα (κορυφαία αυτά των μη κρατικών πανεπιστημίων και της ψήφου των Ελλήνων του εξωτερικού) οδήγησε σε (λάθος ή ορθά δεν έχει σημασία) συμπεράσματα για τις μελλοντικές πολιτικές του προθέσεις. Το λάθος του υψηλού πήχη ήταν απλά η αφορμή για να ξεσπάσουν οι μάχες.

Η πληθώρα των υποψηφίων στο ΠΑΣΟΚ, όμως, αποδεικνύει ότι ο χώρος είναι σε αναζήτηση συγκροτημένης πρότασης εξουσίας που να μπορεί να έρθει σε άμεση, ρεαλιστική, εφικτή αντιπαράθεση με τη Ν.Δ. Καμιά δεκαριά κοντεύουν να είναι οι υποψήφιοι αρχηγοί, οι προτάσεις τους ξεχωρίζουν (όσο ξεχωρίζουν) λεκτικά και ως προς την εκφορά τους.

Στον ΣΥΡΙΖΑ, ο στόχος του Στέφανου Κασσελάκη καθίσταται, πλέον, ολοένα και πιο ορατός. Ο «αδιαμεσολάβητος» αρχηγός επιδιώκει την κάθαρση του κόμματος από όσα στοιχεία (α) τον αμφισβητούν προσωπικά και, (β) πρόσκεινται στον Αλέξη Τσίπρα—δεν αντέχει να κυβερνά υπό την σκιά του Τσίπρα.  Ο Κασσελάκης χρησιμοποιεί τις κλασσικές κομμουνιστικές μεθόδους που περιλαμβάνουν αρχικά την σπίλωση του αντιπάλου, στην συνέχεια την παραπομπή στα ελεγχόμενα από τον ίδιο κομματικά όργανα και τελικά στην απομπή. Αν τα όργανα δεν διευκολύνουν, οι αποφάσεις λαμβάνονται με…συνοπτικές «δημοκρατικές» διαδικασίες.

Στη βάση αυτή, η στρατηγική Κασσελάκη οδηγεί, κατά πάσα πιθανότητα, στην ίδρυση ενός νέου πόλου στην αριστερά, όπου κάτω από την ομπρέλα ενός rebranded Τσίπρα θα συγκεντρωθούν οι «πούροι» αριστεροί, ενάντια στους ευκαιριακούς του Κασσελάκη.

Στην παρούσα φάση ο Κασσελάκης εξορκίζει στο πυρ το εξώτερο την συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Αργότερα, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει μεταλλαχθεί σε άλλο κόμμα, σχεδόν βέβαια με άλλη ονομασία, χωρίς συγκεκριμένη ιδεολογία εκτός από την απροσχημάτιστη κατάκτηση εξουσίας, τότε η προοπτική συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ θα εξεταστεί υπό άλλο πρίσμα.

Είναι σαφές ότι οι Γαλλικές εκλογές και η εμπειρία της κατάκτησης της Δημαρχίας Αθηνών, έχει παρασύρει πολλά στελέχη ένθεν και εκείθεν της κεντροαριστεράς στην εξαγωγή λαθεμένων συμπερασμάτων.

Η Αθήνα κατακτήθηκε επειδή (α) υπήρχε δεύτερος γύρος και, (β) επειδή δεν ήταν αναγκαία η εκ των προτέρων συνεννόηση και σύγκλιση απόψεων μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. ΣΕ επίπεδο τοπικό ενώθηκαν κατά του κοινού εχθρού. Στις εθνικές εκλογές αυτά δεν ισχύουν—ενώ, επιπλέον, η συμμαχία κομμάτων χάνει το bonus των εδρών.

Συγκυριακά, οι επερχόμενες εκλογές στο ΠΑΣΟΚ θα έχουν σημαντική, αν όχι κρίσιμη, επίπτωση στις εξελίξεις και ειδικά στις εκλογές του 2027. Αν επικρατήσει η λογική της συνεργασίας του ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πολύ δύσκολο να χάσει ο Μητσοτάκης μία τρίτη τετραετία. Όποια κάθαρση και όποιον μετασχηματισμό να πετύχει ο Κασσελάκης, συνεννόηση με το «όλο ΠΑΣΟΚ» δεν μπορεί να επιτευχθεί, εξάλλου.

Με την προοπτική ότι η αριστερά οδηγείται σε νέα διάσπαση, όπου δύο κόμματα θα διεκδικούν εξουσία, το παιγνίδι για την 3^η τετραετία της Ν.Δ. εν πολλοίς θα κριθεί από το αποτέλεσμα των εκλογών στο ΠΑΣΟΚ. Η επικράτηση εκ νέου του Ανδρουλάκη ή όποιου άλλου υποψήφιου θα είναι δώρο για τον Μητσοτάκη.

Μια υποψηφιότητα και μόνο μπορεί να δημιουργήσει προβληματισμό στη Ν.Δ., κι αυτή είναι της Άννας Διαμαντοπούλου. Προερχόμενη από το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ, με σημαντική υπουργική εμπειρία, σαφώς θετική ευρωπαϊκή πορεία που άφησε το δικό της αποτύπωμα, έχει τα εχέγγυα για να γίνει μία a priori αξιόπιστη επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ. Αυτό που δεν είναι ξεκάθαρο είναι αν η μέχρι σήμερα μη συμμετοχή της στα κομματικά δρώμενα θα λειτουργήσει ως πλεονέκτημα ή ως μειονέκτημα στην κομματική εκλογική διαδικασία

Το έργο της θα είναι δύσκολο. Απευθύνεται με μεγάλο βαθμό σ’ ένα χώρο που δικαιολογημένα, με το σπαθί του, κατάκτησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Τα επιτεύγματα της στο παρελθόν δεν της τον χαρίζουν δικαιωματικά. Θα πρέπει να τον ξανακερδίσει με τις πράξεις της—ταυτόχρονα διαφοροποιούμενη με σαφήνεια από τον Μητσοτάκη.

Δύσκολο το άθλημα εγγενώς, ακόμη δυσκολότερο όταν για αντίπαλο τον Κυριάκο. Αν η κυβέρνηση πράγματι αντιμετωπίσει την καθημερινότητα με την ευρεία της μορφή, πράγματι εγκαταλείψει την αμετροέπεια, πράγματι βάλει στο περιθώριο τους πρώην και δώσει μάχη ουσίας για την κεντροδεξιά, τότε οι πιθανότητες μιας ακόμη τετραετίας θα είναι πολύ σοβαρές.

Διαβάστε επίσης

Η ανισορροπία ως φυσιολογική κατάσταση

Ο Κασσελάκης, ο ηλίθιος και η Τράπεζα Αττικής – Άρθρο παρέμβαση

Κοντόθωρα με ιδεολογικό κενό