Η απόφαση της κεντρικής τράπεζας (FED) των ΗΠΑ να μην μειώσει τα επιτόκια, όπως πολλοί ανέμεναν, είχε τις προβλέψιμες επιπτώσεις  στις μετοχές, και στην συνέχεια πέρασε στα …ψιλά.

Οι αγορές προσαρμόστηκαν γρήγορα στο νέο περιβάλλον – εξάλλου, το σημαντικό νέο δεν ήταν η μη μείωση αλλά η σαφής θέση του επικεφαλής της Τράπεζας, Τζερόμ Πάουελ (Jerome Powel)l ότι είναι πολύ πιθανό να μην υπάρξει μείωση ούτε τον Μάρτιο.

Ο πρόεδρος της FED καθοδηγείται, βέβαια, πρωταρχικά από τις εξελίξεις στις ΗΠΑ. Αν υπάρχει κάτι που τον ανησυχεί είναι η τάση, μετά από περίπου 3 χρόνια, αύξησης των μισθών με την ανεργία σταθερή στο επίπεδο του 3,5%.  Όμως, από την συνέντευξη Τύπου που έδωσε, προέκυψε ότι παρακολουθεί στενά πολλούς πρόσθετους παράγοντες που επηρεάζουν την πορεία της αμερικανικής οικονομίας σε συνδυασμό με τις παγκόσμιες εξελίξεις.

Όπως δείχνει η ανάλυση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, η παγκόσμια οικονομία φαίνεται πως σταδιακά οδηγείται σε ομαλή προσγείωση (soft landing) με τον ρυθμό ανάπτυξης να σταθεροποιείται στο επίπεδο του 3%. Μία εξέταση, όμως, των εξελίξεων πέρα από το γενικό μακροοικονομικό επίπεδο δείχνει ότι για 2 χρόνια τώρα οι ΗΠΑ έχουν τον ρόλο της ατμομηχανής της παγκόσμιας ανάπτυξης –και η προοπτική είναι πως αυτό θα επαναληφθεί και το 2024.

Έχοντας ουσιαστικά αντιμετωπίσει τα προβλήματα που προέρχονταν από την πλευρά της παραγωγής, όπου ο χρόνος και όχι το επιτόκιο ήταν ο κρίσιμος παράγοντας, αναδύεται τώρα ο φόβος πως με βάση αυτές προοπτικές ειδικά στις ΗΠΑ υπάρχει η περίπτωση να ανασχεθεί η πτώση του πληθωρισμού λόγω πίεσης από την πλευρά της ζήτησης.

Το ΔΝΤ παραμένει αισιόδοξο για την ανάκαμψη της οικονομίας της Κίνας, αλλά οι αγορές – όπως εκφράζονται από τους επενδυτές στις ασιατικές αγορές και τις πτωχεύσεις που εκδικάζονται στο Χονγκ-Κονγκ (όπως της Evergade) δεν συμφωνούν. Επικρατεί, δηλαδή, η άποψη πως το ΚΚΚ δύσκολα θα καταφέρει να ελέγξει την κρίση στον τομέα του real estate και των ήδη χρεοκοπημένων δημόσιων επιχειρήσεων. Ταυτόχρονα, εκτιμάται ότι η αλλαγή στο πολιτικό σκηνικό με την ουσιαστική αύξηση του κρατικού παρεμβατισμού, υπονομεύει ακόμη και το σύστημα του αυταρχικού καπιταλισμού – οπότε υπάρχει πλέον ο ορατός κίνδυνος να ακολουθήσει, σε βασικές γραμμές,  η Κίνα στα αχνάρια της Ιαπωνίας.

Υπενθυμίζεται πως μετά τις υπερβολικά φιλόδοξες προβλέψεις της δεκαετίας 1975-1985, η Ιαπωνία έπεσε στην παγίδα μίας οικονομίας με πολύ χαμηλό ρυθμό ανάπτυξης παρά την άφθονη ρευστότητα που διέθετε και που η κυβέρνηση φρόντιζε να παράσχει. Υπενθυμίζεται, επίσης, πως στην περίοδο 2000-2020 η Κίνα οδηγούσε την παγκόσμια ανάπτυξη και η Κίνα ήταν το κύριο αίτιο των χαμηλών τιμών.

Σ’ αυτό το μάλλον αβέβαιο περιβάλλον, όλοι οι κεντρικοί τραπεζίτες της Δύσης, ειδικά όμως, των ΗΠΑ και της Ε.Ε., δείχνουν  να λαμβάνουν υπόψη τους υπάρχοντα προβλήματα ( η μείωση των εμπορικών ναυτικών οδών μέσω του Σουέζ που αυξάνει το κόστος μεταφοράς ταυτόχρονα μειώνοντας την διαθεσιμότητα προϊόντων, η συνεχιζόμενη μάχη στην Γάζα, ο αδιάκοπος πόλεμος στην Ουκρανία) καθώς και άλλα αναδυόμενα – με πρωταρχικό τον σαφέστατα ορατό κίνδυνο επέκτασης της κρίσης στην Μέση Ανατολή – οπότε το θέμα της ενέργειας θα έρθει ξανά στην…επικαιρότητα.

Η προειδοποίηση, λοιπόν, του Πάουελ για τον Μάρτιο—καθώς και η σκληρή στάση ως προς τα επιτόκια στην οποία εμμένει η ΕΚΤ– αντανακλούν το γκρίζο χρώμα της αβεβαιότητας που χρωματίζει το άμεσο μέλλον, ενώ η μη μείωση στέλνει  το πολιτικό μήνυμα πως το ποτήρι είναι μισοάδειο (ή μισογεμάτο) και ταυτόχρονα το οικονομικό πως τούτη την στιγμή η καλύτερη επένδυση είναι είτε στην διατήρηση ρευστού είτε σε ομόλογα μακράς διάρκειας (8-10 χρόνια).Για τους πιο ριψοκίνδυνους η επένδυση σε βραχυχρόνια γραμμάτια των ΗΠΑ (ΤΒs – Treasury Bills) είναι ότι το καλύτερο.

Διαβάστε επίσης

Η ώρα της κολασμένης σύγκρουσης