Το φαινόμενο δεν είναι καινούριο, ωστόσο τα τελευταία χρόνια έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις.
Ο μιμητισμός και οι αντιγραφές διάσημων ελληνικών προϊόντων εκτός συνόρων έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο, ακόμη και αυτών που έχουν κατοχυρωθεί με κόπο ως ΠΟΠ από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η αμφισβήτηση γύρω από την αποκλειστικότητα στη χρήση των ονομάτων γιγαντώνεται και εκδηλώνεται πλέον και από οργανωμένους φορείς και όχι μεμονωμένες επιχειρήσεις.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της φέτας.
Το εμβληματικό ελληνικό τυρί βρίσκεται για πολλοστή φορά στο στόχαστρο. Ο αμερικάνικος οργανισμός εξαγωγών γαλακτοκομικών προϊόντων (US Dairy Council Export) αμφισβητεί ευθέως το καθεστώς προστασίας που εξασφάλισε το ελληνικό προϊόν στην Σιγκαπούρη και ζητά να μπορούν οι αμερικάνικες εταιρείες που εξάγουν στη χώρα να χρησιμοποιούν τον όρο φέτα (σχετικό ρεπορτάζ στο mononews.gr).
Η εξέλιξη έχει σημάνει συναγερμό στις τάξεις των Ελλήνων παραγωγών, οι οποίοι έχουν επιδοθεί σε αγώνα δρόμου για να αποτρέψουν τα χειρότερα. Το πλήγμα, όπως λένε, σε περίπτωση που γίνει δεκτή η ένσταση των Αμερικανών, θα είναι ισχυρό. Και αυτό γιατί η Σιγκαπούρη, μπορεί να είναι μια μικρή αγορά, αποτελεί όμως εμπορικό κέντρο για ολόκληρη την περιοχή.
Παρόμοια αμφισβήτηση υφίσταται και το «ελληνικό γιαούρτι».
Αν και τα πράγματα στην προκειμένη περίπτωση είναι διαφορετικά (το συγκεκριμένο προϊόν δεν έχει κατοχυρωθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση ως ΠΟΠ), ο παρονομαστής είναι ο ίδιος. Ένα ελληνικό προϊόν, με μεγάλη απήχηση και διείσδυση στη διεθνή αγορά, γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από ξένες εταιρείες, κυρίως πολυεθνικές, οι οποίες επιχειρούν να καρπωθούν τα οφέλη από την αλματώδη ανάπτυξη που παρουσιάζει. Ακόμη και στους κόλπους της ΕΕ υπήρξε ευθεία αμφισβήτηση και συγκεκριμένα από την Τσεχία.
Είναι προφανές πως χρειάζεται μια οργανωμένη «απάντηση» από την ελληνική πλευρά, προκειμένου να προστατευθούν τα συμφέροντα των Ελλήνων παραγωγών εκτός συνόρων.
Η ανάπτυξη στο εξωτερικό είναι όρος επιβίωσης και η προστασία των εμπορικών σημάτων κάτι περισσότερο από απαραίτητη. Σαφέστατα και γίνονται κινήσεις από τους αρμόδιους φορείς και μάλιστα υπάρχουν και «νίκες». Όπως η κατοχύρωση της προστασίας της φέτας στην Κίνα και την Ιαπωνία, δυο πολλά υποσχόμενες αγορές, αλλά και η πρωτοβουλία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης για την δημιουργία της Διεπαγγελματικής Οργάνωσης για την Φέτα.
Ωστόσο, οι «ήττες» που έχει καταγράψει η Ελλάδα, ειδικά στο μέτωπο της φέτας, είναι μάλλον περισσότερες (βλέπε τις εμπορικές συμφωνίες της ΕΕ με Νότια Αφρική και Καναδά). Για αυτό, παράλληλα με τα μέτρα ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας της εγχώριας παραγωγής, καθίσταται αναγκαίο να θωρακιστούν τα ελληνικά προϊόντα, όσο γίνεται καλύτερα και να «κοπεί ο βήχας» όσων εποφθαλμιούν τη δυναμική που έχουν αποκτήσει.