Χθες βράδυ φάνταζε με μεγάλα γράμματα σε όλα τα ΜΜΕ το τραγικό συμβάν με την απεχθή εγκληματική ενέργεια των Σύριων μεταναστών εις βάρος ενός κοριτσιού 23 ετών. Ένα παιδί που θα μπορούσε να είναι δικό μου ή δικό σας και αυτό με τρελαίνει! Πριν από ένα χρόνο, όλη η υφήλιος συγκινήθηκε και δάκρυσε με τον άδικο χαμό παιδιών και ανθρώπων που ζητούσαν να σωθούν από έναν αιματηρό και καταστροφικό πόλεμο.

Ποιος δεν δάκρυσε από τις τραγικές εικόνες των πτωμάτων που επέπλεαν στην θάλασσα μας και πόσοι Έλληνες και ξένοι δεν έσπευσαν να βοηθήσουν μέσω δικών τους μέσων ή διεθνών ανθρωπιστικών οργανισμών.

Ναι! Είμαστε άνθρωποι που πρέπει να βλέπουμε την αδικία και την απελπισία των συνανθρώπων μας και να μπορούμε να βοηθάμε, εφόσον έχουμε την δυνατότητα!

Αλλά δεν την έχουμε!

Η οικονομία μας δεν μπορεί να αντέξει το βάρος της συντήρησης και υποστήριξης όλων αυτών των άτυχων ανθρώπων, ακόμα και αν η ονειροπόλα κυβέρνηση μας πίστευε ότι θα αντλούσε υπέρογκα ποσά από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε). Με ποια τρόφιμα, στέγη και φάρμακα μπορεί ένας ταλαιπωρημένος και εξαθλιωμένος πληθυσμός μεταναστών να επιζήσει χωρίς να επιβαρύνει εμάς τους ήδη εξασθενημένους οικονομικά και κοινωνικά, να μην πω και υπαρξιακά;

Με ποια αρχή ή αστυνομική επιτήρηση μπορούν όλοι αυτοί οι – άσχετοι με την κουλτούρα μας και τους νόμους μας – άτυχοι άνθρωποι να συνυπάρξουν μαζί μας, σε έναν χώρο μικρό που ήδη πάσχει από έλλειψη προστασίας, ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ και δικαίωσης για εμάς τους ίδιους τους Έλληνες πολίτες;

Πόσο φιλεύσπλαχνοι μπορούμε να είμαστε και να συνδράμουμε στον αλλοδαπό και αλλόθρησκο αυτόν πληθυσμό όταν κινδυνεύουμε εμείς οι ίδιοι από ανεργία, πείνα και βεβηλώνεται το μέλλον των δικών μας παιδιών;

Πόσο ανώτεροι άνθρωποι μπορούμε να γίνουμε όταν βλέπουμε οι άλλοτε οικογενειακές γνώριμες συνοικίες στο κέντρο των Αθηνών και άλλων μεγάλων πόλεων να γίνονται γκέτο αλλοδαπών και απαγορευτικά μέρη για εμάς και τα παιδιά μας;

Πόσο ανώτεροι μπορούμε να είμαστε όταν στα λιμάνια μας δεν μπορούν να πατήσουν τουρίστες που θα μας φέρουν πολυπόθητα έσοδα και στις περιοχές που είναι όλοι οι πρόσφυγες συγκεντρωμένοι δημιουργούνται συνεχώς επεισόδια που αποκρύπτονται από τις αρχές;

Όλοι αυτοί οι άμοιροι άνθρωποι που διακινδύνευσαν την ζωή τους για να περάσουν το Αιγαίο και να φτάσουν στην σωτήρια χώρα μας, κατανόησαν ποτέ την δική μας ανημποριά και δυσκολία;

Όχι βέβαια, γιατί για αυτούς ήταν μόνο θέμα επιβίωσης και σ’αυτό το σημείο δεν υπάρχει δεύτερη ή συναισθηματική σκέψη για άλλους λαούς ή ανθρώπους. Σε τέτοιο σημείο, που ο άνθρωπος κινδυνεύει, κοιτάζει πώς θα σωθεί. Όμως, εμάς ποιος μας προστάτεψε από τον κίνδυνο της “αναπάντεχης αυτής εισβολής”; Ποιος θα μας προστατεύσει τώρα που οι μάσκες πέφτουν και φαίνονται ολοκάθαρα οι κίνδυνοι ενός αλλόθρησκου, απεγνωσμένου και σκληρού περιεχομένου πλήθους στα εδάφη μας;

Τι θα πουν η Ε.Ε., η φιλεύσπλαχνη ράτσα μας και οι αρχές μας τώρα που αρχίζουν να υποφέρουν και να πλήττονται οι ελληνικές οικογένειες?

Και δεν μιλάω μόνο για το οικονομικό κομμάτι, που το είδαμε ολοκάθαρα με την σημαντική μείωση του ξένου τουρισμού στα νησιά μας, λόγω των προσφύγων. Το βλέπουμε πλέον στην ζωή μας και στην καθημερινότητα μας, γιατί η φιλανθρωπία μας και η ανθρώπινή μας υπόσταση επέτρεψαν σε ένα πλήθος εγκληματιών να εμπλακούν στο πλήθος των ανθρώπων αυτών που αναζήτησαν τον δρόμο της επιβίωσης και της ελπίδας.

Και πλέον κινδυνεύουμε εμείς οι ίδιοι και τα παιδιά μας.

Ναί! Είμαι άνθρωπος, αλλά ΕΙΜΑΙ και ΕΛΛΗΝΙΔΑ, που αγαπώ την πατρίδα μου και εκνευρίζομαι και εναντιώνομαι σε οποιονδήποτε εισβάλλει – είτε φανερά είτε με ύπουλο τρόπο – στην χώρα μου και προσπαθεί να κάνει κακό σε μένα και στην οικογένειά μου, στους ανθρώπους και στον τόπο που αγαπώ.

Ναι! Είμαι Ελληνίδα και μπορεί να περνάμε μια δύσκολη και μη υπερήφανη φάση για την χώρα μας, αλλά δεν πρέπει να σκύβουμε σε όλα πλέον το κεφάλι, γιατί αύριο οι ευεργετηθέντες από εμάς, θα γίνουν οι χειρότεροι και πιο ανελέητοι εχθροί μας και καμία φιλεύσπλαχνη κυβέρνηση ή άλλη ευρωπαϊκή ανθρωπιστική δύναμη δεν θα μπορέσουν να μας σώσουν.

Ας πάνε λοιπόν στο καλό όλοι αυτοί οι άνθρωποι που πραγματικά έχουν ανάγκη ένα νέο τόπο ζωής, σε μία πατρίδα άλλη, που θα μπορέσει να τους στηρίξει και να τους συμπαρασταθεί καλύτερα από εμάς. Ας ξεχάσει η κυβέρνηση μας το πόσα έσοδα θα έχει ανά κεφαλή από την Ε.Ε. για τους μετανάστες, μιας και γι’ αυτό τους έχει επιτρέψει να εγκατασταθούν εδώ εις βάρος μας (και αυτό ελπίζω πως ήταν το αισιόδοξο πλάνο της).

Ας επικεντρωθούμε και ας κοιτάξουμε τι θα κάνουμε με τα δικά μας σοβαρά θέματα, που ήδη είναι υπερβολικά δυσανάλογα για τις πλάτες μας.

Αρκετά προβλήματα έχουμε σαν Έλληνες, ας παραμείνουμε τουλάχιστον μόνοι μας, να τρώμε τις δικές μας σάρκες και όχι να επιτρέπουμε να μας κομματιάζουν και οι ευεργετηθέντες από εμάς.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

http://www.mononews.gr/12-plousioteres-chores-tis-pio-spatales-kivernisis-stin-3i-thesi-ellada/79488