Οταν μιλάει η Καρυστιανού και οι χαροκαμένοι γονείς, τουλάχιστον δείξτε λίγο σεβασμό

Αδυνατώ πράγματι να καταλάβω την επικοινωνιακή τακτική ορισμένων στελεχών της Νέας Δημοκρατίας, που αποφάσισαν να πάνε κόντρα στην Μαρία Καρυστιανού.

Δεν μπορώ πράγματι να αντιληφθώ αν καταλαβαίνουν ότι με αυτό που κάνουν, όχι μόνο προξενούν ζημιά στην κυβέρνηση, αλλά μειώνουν σημαντικά και το δικό τους πολιτικό κεφάλαιο.

Όμως, ακόμη και αυτές οι… ζημιές είναι παράπλευρες, μπροστά στο μείζον: Στην αίσθηση που δημιουργείται μέσα στην κοινωνία ότι όσο κάποιοι πολιτικοί στέκονται απέναντι στην αξιοπρεπέστατη κυρία Καρυστιανού, και μάλιστα της κουνάνε και το δάκτυλο, τόσο αυξάνεται το αίσθημα της απαξίωσης του πολιτικού συστήματος.

Ξέρετε τι πιστεύει ο κόσμος βλέποντας πολιτικούς να βγάζουν γλώσσα απέναντι σε μια χαροκαμένη μάνα, η οποία έχει χάσει το παιδί της μαζί με άλλους 56 συνανθρώπους μας σε ένα τραγικό δυστύχημα – έγκλημα;

Αυτό που πιστεύει είναι ότι κάποιοι όντως θέλουν να «κουκουλώσουν» τις ευθύνες για το δυστύχημα.

Ότι κάποιοι όντως θέλουν να φιμώσουν τους συγγενείς που ζητούν δικαίωση.

Κι ότι όντως το πολιτικό σύστημα και οι υπηρέτες του δεν αντιλαμβάνονται τι έχει συμβεί και συνεχίζουν σαν να μην… συνέβη τίποτε.

Μα είναι δυνατόν να αντιπαρατίθεται η ευρωβουλευτής κ. Βόζενμπεργκ με την κ. Καρυστιανού;

Είναι δυνατόν πληρωμένα troll να χτυπούν μια μάνα που κλαίει το παιδί της, μαζί με άλλους χαροκαμένους γονείς;

Και δεν υπάρχει κάποιος σοβαρός άνθρωπος στην κυβέρνηση να πει σε όσους βγάζουν γλώσσα και κουνάνε το δάκτυλο απέναντι σε μια τραγική φιγούρα, αλλά με απίστευτη δύναμη ψυχής, να σιωπήσουν;

Για να μην πω κάτι χειρότερο που πρέπει να κάνουν;

Είναι ποτέ δυνατόν να κατηγορείς γονείς που έθαψαν τα παιδιά τους (και δυστυχώς πολλοί δεν βρήκαν ούτε καν σώμα για να κηδέψουν) ότι είναι πολιτικά υποκινούμενοι ή ότι παίζουν το παιχνίδι του ΣΥΡΙΖΑ;

Πως μπορεί κάποιος να εξαπολύει τέτοια ύβρι όταν μιλάμε για νεκρούς; Για μικρά παιδιά, το άνθος της χώρας που χάθηκε τόσο άδικα, αφήνοντας πίσω του ζωντανά «κουφάρια», τους γονείς, τους συγγενείς;

Μα δεν καταλαβαίνουν ότι όταν ένας πατέρας ή μια μάνα μιλάνε για τα νεκρά παιδιά τους πρέπει όλοι να μένουν σιωπηλοί και ακίνητοι; Εστω κι αν δεν αρέσουν αυτά που λένε;

Ετσι, απλά για σεβασμό στους νεκρούς που χάθηκαν σε ένα δυστύχημα που είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι, υπάρχουν ευθύνες της πολιτείας, πέραν των κρατικών λειτουργών και των υπαλλήλων.

Αλλά για εμένα συντελείται κάτι ακόμη χειρότερο: Με το να στήνεις στη γωνία την κάθε κυρία Καρυστιανού, η οποία έχει μοναδικό σκοπό της ζωής της την αποκάλυψη της αλήθειας, στέλνεις ένα πολύ κακό μήνυμα. Δίνεις την αίσθηση μιας καθεστωτικής νοοτροπίας που δεν κάνει το αυτονόητο: Αντί δηλαδή να ψάχνει με κάθε τρόπο να λύσει τα τεράστια προβλήματα στον σιδηρόδρομο και στις υποδομές, να αντιπαρατίθεται με τους γονείς.

Αν όχι, λοιπόν, για λίγο σεβασμό στους νεκρούς των Τεμπών, ή του Ματιού, ή της Μάνδρας, τουλάχιστον ας σιωπήσουν κι ας κάνουν τη δουλειά τους μπας και γλιτώσουν τα δικά μας παιδιά κι εμείς οι ίδιοι.

Όταν μιλάει λοιπόν η Καρυστιανού, όταν υψώνει τη φωνή, όταν κλαίει, όταν μιλάει στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, δεν συκοφαντεί τη χώρα μας. Το μόνο που κάνει είναι να προσπαθεί να διασφαλίσει ότι το δικό σου, το δικό μου, το δικό τους παιδί δεν θα γίνει χίλια κομμάτια σε ένα ακόμη δυστύχημα… που δεν ήταν η κακιά η ώρα, ούτε μια στραβή στη βάρδια.

Διαβάστε επίσης:

Νίκος Δένδιας στο mononews: Οι στρατηγικές σχέσεις Ελλάδας – ΗΠΑ θα παραμείνουν ισχυρές, ανεξαρτήτως της επιλογής του αμερικανικού λαού
Ο εφοπλιστής Γιώργος Προκοπίου αγοράζει πάνω από το 30% του Αστέρα Βουλιαγμένης
Τίτος Κομνηνός: Πέθανε ο πρώην διευθύνων σύμβουλος της Coca-Cola 3Ε και της Παπαστράτος