Έχει χαθεί η χρηματιστηριακή αίσθηση του χρόνου, αναφορικά με το πότε ήταν η τελευταία φορά που έγινε εισαγωγή νέας τράπεζας στο ΧΑΑ. Βέβαια έχει χαθεί γενικά η αίσθησης ως προς την παραγωγική ανάδειξη του Χρηματιστηρίου μετά την κρίση χρέους, καθώς ακόμα δεν έχει γίνει εισαγωγή μίας καθαρά παραγωγικής εταιρίας.

Καλές οι εταιρίες ακινήτων και τα εταιρικά ομόλογα.

Όμως, με αυτές τις χρηματοδοτικές «διεξόδους» και την απλή λογιστικοποίηση αξιών και υπεραξιών, δεν επιτελείται ο αναπτυξιακός ρόλος του χρηματιστηρίου.

Αυτή βέβαια είναι μία διαπίστωση που μάλλον δεν προβληματίζει την διοίκηση του χρηματιστηρίου, αλλά ούτε και κυβερνητικούς παράγοντες.

Ο εφησυχασμός δυστυχώς, είναι κακός σύμβουλος, καθώς όλοι επαναπαύονται στην παρουσία των ξένων επενδυτών.

Η εισαγωγή της τράπεζας Optima αναδεικνύει μετά από πολλά χρόνια πως υπάρχει χώρος στο συγκεντρωμένο τραπεζικό σύστημα για νέες δυναμικές τράπεζες που αναπτύσσονται χωρίς αμαρτίες του παρελθόντος με ισχυρό αναπτυξιακό αφήγημα.

Όμως, η νέα αυτή εισαγωγή που έρχεται να μας ξυπνήσει από τον λήθαργο της απουσίας ενδιαφέροντος για νέες εισαγωγές στο ΧΑΑ, αναδεικνύει και άλλη μία πτυχή ως προς τις δυνατότητες ενίσχυσης της αναπτυξιακής πορείας της χώρας: Το υφιστάμενο τραπεζικό σύστημα που τόσο στηρίχθηκε από τους φορολογούμενους, καθυστερεί στην ανάδειξη τον ρόλο του, καθώς ακόμα βρίσκεται σε φάση αναδιάταξης. Ανεξάρτητα του τι γράφουν οι ξένοι αναλυτές. Ο ρόλος τους άλλωστε, είναι να επιλέγουν από τις λίγες μετοχές του ΧΑΑ, εκείνες που υποχρεωτικά πρέπει να επενδύσουν τα ξένα funds.

Εν μέσω περιβάλλοντος αύξησης των επιτοκίων, τόσο από ΕΚΤ, όσο και από Fed, τα ίδια funds που διαμόρφωναν προφίλ «προωθώντας» την θετική εικόνα του χρηματιστηρίου και ιδιαίτερα των τραπεζών, είναι εκείνα που ρευστοποιούν τις θέσεις τους σε πρώτη ευκαιρία.

Σε αυτή την ρηχή αγορά που ονομάζεται Ελληνικό Χρηματιστήριο, ελάχιστοι ενοχλούνται από επαναλαμβανόμενα φαινόμενα «μονόπλευρου επηρεασμού» του.

Ουδείς αναδεικνύει το γεγονός ότι έχει προ πολλού σταματήσει να λειτουργεί ως βραχίονας ουσιαστικής ανάπτυξης.

Ουδείς προβληματίζεται από το γεγονός ότι ο τζίρος αναδεικνύει μία προβληματική ως προς τις συνθήκες που είναι δυνατόν να παραπέμψουν σε χειραγώγηση.

Εις βάρος βέβαια των “non insiders” για να λέγονται τα πράγματα με το όνομά τους.

Ποιο απλά, εις βάρος των μικρών επενδυτών που σε λίγα χρόνια θα εκλείψουν τελείως.

Μπορεί να θεωρείται ως σημαντική εξέλιξη το γεγονός ότι επενδύουν στο ΧΑΑ τα τελευταία χρόνια σημαντικά ποσά διεθνείς επενδυτές. Θα πρέπει όμως και πάλι να εστιάσουμε στο γεγονός ότι οι αριθμοί δεν «εμφανίζουν» πάντα την πραγματική εικόνα.

Με όρους αναπτυξιακούς ποσοστό άνω του 60% της κεφαλαιοποίησης του ΧΑΑ ελέγχεται από ξένους επενδυτές. Με δεδομένη την φιλοσοφία συμμετοχής τους – όπως αποδεικνύεται συνεχώς- το στοιχείο αυτό δεν πρέπει να λαμβάνει μακροπρόθεσμα θετική ανάγνωση.

Ασφαλώς χρειαζόταν και χρειάζεται η αγορά ένα θετικό momentum που θα ήταν αδύνατον να δοθεί με εγχώρια κεφάλαια.

Το ζητούμενο όμως σε τέτοιες συνθήκες είναι το ποιος θα συνεχίσει την ανάπτυξη της αγοράς όταν τα διεθνή κεφάλαια θα «ταξιδέψουν» προς άλλους παραδείσους αποδόσεων.

Σε αυτή την περίπτωση η προοπτική του ΧΑΑ την επόμενη μέρα φαντάζει «άδειο πουκάμισο».

Αντιλαμβάνομαι πως η αγορά και οι παράγοντες αυτής έχουν ανάγκη να «πιαστούν» από κάπου για να αναδειχθεί – έστω και μέσω επικοινωνιακής ανάλυσης αριθμών και μεγεθών – κάποιος ρόλος, προκειμένου να διατηρηθεί η ψευδαίσθηση της αναπτυξιακής παρέμβασης.

Κρίνω σκόπιμο όμως να επισημάνω πως θα είχε μεγαλύτερη σημασία η προσέγγιση του ρόλου του ΧΑΑ με ειλικρινή κριτική στάση.

Μόνον τότε θα διαφύγουμε όλοι από τα πλασματικά επίπεδα εφησυχασμού και συντήρησης μίας εικόνας απαξίωσης ενός φορέα που θα έπρεπε να λειτουργεί αναπτυξιακά για όλη την οικονομία και όχι ως μέσο κάλυψης των επενδυτικών αναγκών ορισμένων μόνον υγιών εταιριών.

Η περίοδος του φθηνού και άφθονου χρήματος τελείωσε.

Κατά συνέπεια, αν στο ΧΑΑ την περίοδο της παγκόσμιας ρευστότητας οι διοικήσεις αδυνατούσαν να «προκαλέσουν» την εισροή μακροπρόθεσμων και  όχι ευκαιριακών κεφαλαίων, θα πρέπει σοβαρά να σκεφθούν οι παράγοντες της αγοράς τι θα έπρεπε να αναμένεται – δυστυχώς στην αναμονή βρισκόμαστε ακόμα – σε περίοδο πληθωρισμού.

Η ακόμα τι μπορούν ή τι δεν μπορούν να κάνουν για την επόμενη ημέρα.

Ας αναλογισθούν λοιπόν εκείνοι που επιδιώκουν να αναδεικνύουν μόνον τα θετικά σημεία του χρηματιστηρίου, τι θα σημάνουν αυτές οι εξελίξεις.

Επί της ουσίας το χρηματιστήριο είναι μία αγορά χωρίς εγχώριους «πελάτες».

Οι εισηγμένοι παραμένουν σταθεροί σε αριθμό ενώ οι υφιστάμενοι εγχώριοι επενδυτές κατά μέσο όρο είναι άνω των 60.

Χωρίς βέβαια καμία προοπτική να εκπαιδευτούν νέοι.

Εκτός αν αναδειχθεί μία ελληνοκεντρική στόχευση που θα παρακάμπτει τις παθογένειες και θα δώσει χρόνο για την επιτυχία νέων σχεδίων όπως συγχώνευσης ή συνεργασίας με άλλα διεθνή χρηματιστήρια.

Σίγουρα όμως η κινητικότητα αυτή δεν θα προκύψει από την εξαγγελία για εισαγωγή της ποντοπόρου ναυτιλίας.

Μία στόχευση που επί της ουσίας σήμερα επιχειρείται με την έκδοση ομολογιακών δανείων.

Η εισαγωγή ναυτιλιακών εταιριών όμως, εξαιτίας του μεγέθους των εκδόσεων αλλά και τις μορφής των εταιριών αυτών δύσκολα θα κινήσει το ενδιαφέρον εγχώριων επενδυτών.

Αν δε αναλύσουμε την πορεία τους τους στο NASDAQ, τότε θα διαπιστώσουμε πως αντιπροσωπεύουν ειδική κατηγορία εισηγμένων που απαιτεί γνώση και ενημέρωση από πλευράς των επενδυτών.

Η δε προώθηση μέσω του χρηματιστηρίου της «ενεργειακής μετάβασης», ενώ είναι προς την σωστή κατεύθυνση, δεν θα πρέπει να στοχεύει προς τους μεγάλους παραγωγούς.

Σε κάθε περίπτωση, ενέργειες αυτής την μορφής το μόνο που κάνουν είναι να κερδίζουν χρόνο στην περίπτωση που υφίσταται ένας ευρύτερος σχεδιασμός που επί του παρόντος απέχει ακόμα και από την ατζέντα της κυβέρνησης.

Αυτό που χρειάζεται το χρηματιστήριο των 30-35.000 κωδικών ως δομή λειτουργίας και φιλοσοφίας είναι ένα εκσυγχρονιστικό shock φιλοσοφίας στόχευσης.

Η ακόμα, την «μετάβαση» από απλό «κουβαλητή» ξένων κεφαλαίων, σε οδό εκ νέου διευρυμένης συμμετοχής εγχώριων μικρών επενδυτών.

Απαιτούνται κίνητρα.

Η εισαγωγή της Optima ίσως είναι αυτό ακριβώς που χρειάζεται σε αυτή την φάση.

Διαβάστε επίσης

Η κοστολόγηση της «ευημερίας» προ εκλογών μέσα από μία «αξιακή» προδευτική προσέγγιση