Είχαμε πολλά χρόνια να βρεθούμε σε μια κατάσταση όπου η πλειονότητα του ελληνικού λαού να αναρωτιέται αν μια διαδήλωση θα ρίξει την κυβέρνηση.

Από την εποχή του αδικοχαμένου Γρηγορόπουλου και στη συνέχεια από τις διαδηλώσεις των αγανακτισμένων στις πλατείες είχαμε να δούμε τόση πόλωση, σε σημείο που όλοι να αναρωτιούνται αν η Παρασκευή θα είναι η… τελευταία για την κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Ισως στα σκοτεινά χρόνια της δεκαετίας του ’60 να υπήρχε ένα τέτοιο κλίμα που να οδηγούσε πράγματι σε πολιτικές εξελίξεις εξαιτίας των κινητοποιήσεων του λαού.

Και δεν ξέρω πραγματικά τι μπορεί να γίνει αύριο. Ισως το μόνο που ξέρω είναι πως θα είναι μια από τις μεγαλύτερες κινητοποιήσεις της Μεταπολίτευσης.

Το έγκλημα των Τεμπών είναι ένα συλλογικό τραύμα που παραμένει ανοικτό. Αλλά είναι και μια ακόμη μαύρη σελίδα στο βιβλίο των εγκλημάτων του ελληνικού κράτους που δεν μαθαίνει από τα λάθη του.

Ξεχνάμε κι άλλες εθνικές τραγωδίες: Τα Τέμπη, την Μάνδρα, παλιότερα το δυστύχημα με το λεωφορείο στα Τέμπη, τις φωτιές στην Ηλεία. Καμιά από αυτές δεν ήταν απλά μια σύμπτωση, η… κακιά η ώρα.

Ηταν τραγικά αποτελέσματα εγκληματικών παραλείψεων και λαθών που προκάλεσαν τραγωδίες και πληγές ανεπούλωτες.

Το ερώτημα, ωστόσο, είναι αν μια μεγάλη διαδήλωση μπορεί να ρίχνει κυβερνήσεις. Αν η κοινωνική πίεση μπορεί να οδηγήσει τον Μητσοτάκη να παραιτηθεί, να προκηρύξει εκλογές, να αποφασίσει εν πάση περιπτώσει ο λαός ποιος θέλει να τον κυβερνήσει.

Με μια υποσημείωση: Εκλογές έγιναν και τέσσερις μήνες μετά την τραγωδία στα Τέμπη, και τότε υπήρχαν στοιχεία, υπόνοιες, σενάρια συγκάλυψης, όπως και τώρα.

Και οι εκλογές έγιναν πριν από 20 μήνες με την κυβέρνηση να έχει εντολή να κυβερνήσει για τουλάχιστον 2 χρόνια ακόμη.

Η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι τις κυβερνήσεις δεν τις ρίχνουν οι διαδηλώσεις, και κανένας κυβερνήτης δεν πρέπει να ανησυχεί για τους διαδηλωτές. Αρκεί να κάνει καλά τη δουλειά του.

Οι κυβερνήσεις δεν κρίνονται ή δεν πρέπει να κρίνονται από μια μαζική διαμαρτυρία, που καλώς γίνεται γιατί ο πόνος για τα Τέμπη είναι αβάσταχτος.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη και ο ίδιος ο πρωθυπουργός κρίνονται για το αν έκαναν αυτά που υποσχέθηκαν, αν τήρησαν αυτά που είπαν και για τα οποία τους ψήφισε ο κόσμος πολλές φορές.

Οι κυβερνήσεις πέφτουνε από την καθημερινότητα αλλά και από το όραμα που έχουν για το κράτος.

Αυτή η κυβέρνηση, λοιπόν, θα κριθεί από το αν σήμερα οι Ελληνες πολίτες αισθάνονται ασφαλείς όταν μπαίνουν στον ελληνικό σιδηρόδρομο. Θα πάει το παιδί μου, το παιδί σου, το παιδί του καθενός, ασφαλές στη Θεσσαλονίκη, δύο χρόνια μετά την τραγωδία;

Και τι έγινε αυτά τα δύο χρόνια;

Κρίνεται και πέφτει από το τι συμβαίνει στα νοσοκομεία. Γιατί εγώ βλέπω πολλές προβληματικές καταστάσεις, άθλιες συνθήκες, διαλυμένα κτίρια, υποστελέχωση, ατέλειωτες ουρές στα Επείγοντα.

Τι έχει κάνει η κυβέρνηση για να βελτιώσει αυτές τις συνθήκες; Φτάνουν όσα έχει κάνει ή είναι λίγα;

Κρίνεται φυσικά και από την οικονομική κατάσταση κάθε οικογένειας. Ναι, βελτιώθηκε το εισόδημα των πολιτών, όμως, ταυτόχρονα η ακρίβεια «ροκανίζει» τις όποιες αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις.

Κρίνεται από το αν έρχονται σημαντικές επενδύσεις στη χώρα, που θα δημιουργήσουν χιλιάδες καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας, κι όχι «ραντιέρηδες» και «επενδυτές» που θέλουν να κερδίσουν και να φύγουν.

Και κρίνεται από τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις ευρύτερα στο κράτος.

Για παράδειγμα στη Δικαιοσύνη.

Εχετε πάει τελευταία σε μια αίθουσα δικαστηρίου να δείτε τι συμβαίνει;

Εχετε δει να ολοκληρώνεται ο πρώτος βαθμός δικαστηρίου μετά από 5 και 6 χρόνια;

Αλλά και θεσμικά: Εχουν γίνει βήματα για την ανεξαρτητοποίηση και την προστασία της Δικαιοσύνης, αλλά είναι δειλά.

Απαιτείται μια «επανάσταση» στην Δικαιοσύνη που αφενός να εκσυγχρονίζει πραγματικά τα δικαστήρια κι αφετέρου θα βάζει οριστικό φρένο στην υπόγεια σύνδεση πολιτικών και δικαστικών λειτουργών.

Μεταρρυθμίσεις, για ένα σύγχρονο κράτος. Αυτό υποσχέθηκε ο Μητσοτάκης και γι’ αυτό θα κριθεί και θα επικριθεί.

Η έλλειψη ενός πραγματικά σύγχρονου κράτους, που θα ελαχιστοποιεί την πιθανότητα να γίνονται τραγωδίες σαν κι αυτή στα Τέμπη, είναι το διακύβευμα της αυριανής διαδήλωσης. Κι αν τα Τέμπη είναι η κορυφή του ηφαιστείου, η λάβα που υπάρχει έχει δημιουργηθεί εδώ και πολλά χρόνια.

Αυτή τη λάβα εκφράζουν αύριο εκατομμύρια πολίτες.

Αν η κυβέρνηση δεν αντιληφθεί έστω και τώρα τι συμβαίνει στην κοινωνία τότε είναι άξια της μοίρας της. Κι αν επιχειρήσει να διαχειριστεί την κρίση και πάλι επικοινωνιακά, απλά θα έχει κάνει ένα ακόμη μεγάλο λάθος.