Στα κυκλώματα μαστροπείας δημιουργείται ένα τρίγωνο. Η εργάτρια του σεξ, ο εκμεταλλευτής και ο πελάτης. Στην Ελλάδα διώκεται η εκδιδόμενη και ο μαστροπός, όταν δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις άσκησης επαγγέλματος. Ο πελάτης, για χάρη του οποίου στήνεται όλη η επιχείρηση, είναι ελεύθερος. Ο πελάτης είναι πελάτης, πληρώνει και σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο είναι αμέτοχος.

Συνελήφθη ηλικιωμένη, δημιουργός αλυσίδας οίκων ανοχής. Διοικούσε την επιχείρηση μέσα από τις φυλακές Κορυδαλλού μαζί με τη θυγατέρα της. Πιάστηκαν 26 συνεργοί και αναζητούνται κι άλλοι. Διαβάζουμε ότι τα κορίτσια και οι γυναίκες εξαναγκάζονταν και ναρκώνονταν προκειμένου να ικανοποιήσουν τους πελάτες. Θα ήθελα να σταθώ λίγο σε αυτές και σε έναν διαχωρισμό που γίνεται. Λένε ότι άλλες εξαναγκάζονται ως θύματα τράφικινγκ κι άλλες αναγκάζονται από τη ζωή.

Το θεώρημα της ελεύθερης επιλογής είναι μάλλον αβάσιμο. Δεν βλέπουμε κάποια πτυχιούχο ιατρικής να κάνει μεροκάματο στο σεξ ούτε κάποια διαμερισματούχο που εισπράττει ενοίκια. Πρόκειται πάντα για ευάλωτες γυναίκες, χωρίς επαγγελματικά προσόντα, χωρίς προστασία από την ευρύτερη οικογένεια. Η ελεύθερη επιλογή είναι μεταξύ πείνας και φτώχειας ή δέκα πελατών την ημέρα. Ας μην απατώνται όσοι συναντούν ακριβές συνοδούς με πανάκριβες τσάντες και κοσμήματα. Πίσω από τη βιτρίνα και πάλι ανέχεια υπάρχει.

Πάμε να δούμε και το ρόλο του πελάτη, ο οποίος είναι ελεύθερος να ενοικιάσει ένα ανθρώπινο σώμα και ουσιαστικά να το βιάσει επί χρήμασι. Βιασμός είναι, έτσι; Δεν είναι «ερωτική πράξη», ας μην κοροϊδεύει τον εαυτό του κανείς. Ανοίγουμε παρένθεση: υπάρχουν άνδρες τόσο αφελείς που έχουν πείσει τον εαυτό τους ότι προσφέρουν ικανοποίηση, όταν η εργάτρια του σεξ βογκάει παίζοντας θέατρο. Η χαζομάρα σίγουρα δεν ποινικοποιείται αλλά σε κάποιες χώρες αποτελεί αδίκημα η αγορά σεξουαλικών υπηρεσιών.

Σύμφωνα με το σκανδιναβικό μοντέλο, το οποίο έχει υιοθετήσει και ο Καναδάς, απαγορεύεται να αγοράζει κάποιος σεξ αλλά δεν διώκεται το άτομο που το πουλάει. Πρακτικά: Διώκεται ο πελάτης που αγοράζει σεξουαλικές υπηρεσίες. Διώκεται όποιος κερδίζει χρήματα από την πορνεία άλλου ατόμου (προαγωγοί, τσατσάδες). Αποτελεί αδίκημα η διαφήμιση σεξουαλικών υπηρεσιών σε ιστοσελίδες, εφημερίδες ή πλατφόρμες. Δεν τιμωρούνται τα άτομα που παρέχουν σεξουαλικές υπηρεσίες (αρκεί να μην είναι κοντά σε σχολείο ή στο πεζοδρόμιο).

Κι έρχεται εδώ ο τάχα φεμινιστής που θα ρωτήσει: «Θα κάνετε εσείς κουμάντο στα σώματα των γυναικών, αν θέλουν να βιοποριστούν έτσι; Θα βάλετε εσείς φυλακή ανθρώπους που έκαναν συναινετικές συναλλαγές;» Ναι, θα κάνουμε κουμάντο, όπως κάνουμε κουμάντο και σε άλλα ζητήματα προστασίας της σωματικής ακεραιότητας και των δικαιωμάτων. Δεν είσαι ελεύθερος να πίνεις και να οδηγείς μεθυσμένος. Δεν είσαι ελεύθερος να παίρνεις πρέζα. Δεν είσαι ελεύθερος να προτείνεις στον εργαζόμενο εκατό ώρες δουλειά την εβδομάδα. Δεν είσαι ελεύθερος να δέρνεις το παιδί σου επειδή σε έδερνε κι εσένα ο γονιός σου.

Υπάρχουν και οι υποστηρικτές της ορμονικής ανάγκης, του επιχειρήματος «όπου δεν υπάρχουν πόρνες, αυξάνονται οι βιασμοί» το οποίο δεν προκύπτει από καμία μελέτη. Και άλλες πολλές ανοησίες όπως ότι οι ανάγκες των αντρών για σεξ είναι μεγαλύτερες από των γυναικών. Όσοι τα λένε αυτά δεν προσπάθησαν ποτέ να γίνουν καλοί εραστές. Θα ήξεραν ότι στους άξιους εραστές,  κάνουν ουρά οι πρώην, παρακαλώντας για μια ακόμη φορά.

Κι αν ο Απόστολος Γκλέτσος λέει ότι οι καημένοι μετανάστες έχουν ανάγκες και «βγαίνουν οι τεστοστερόνες από τα αυτιά» μπορεί να εκδώσει εγχειρίδιο χειροποίητου σεξ ή γοήτευσης παρτενέρ. Δεν νοείται ως λύση η «εισαγωγή ιερόδουλων». Το πρόβλημα του ενός δεν μπορεί να μετακυλίεται και να γίνεται σκλαβιά του άλλου. Να το συγκρίνουμε με παρόμοιες καταστάσεις εκμετάλλευσης, όπως με τους σκλάβους στις φυτείες με τα ζαχαροκάλαμα. Κι εκεί αγόραζαν ανθρώπους κι εκεί «υπήρχε ανάγκη». Καταλάβαμε την αδικία, την καταργήσαμε.