Ευτυχώς, η πανδημία δεν φαίνεται να έχει επηρεάσει την κυβερνητική θέληση για την υλοποίηση βασικών μεταρρυθμίσεων. 

Λειτουργώντας και με την λογική ότι στην αναμπουμπούλα μερικά πράγματα γίνονται πιο εύκολα, πολλοί υπουργοί του Κυριάκου Μητσοτάκη—όπως π.χ. ο Κώστας Χατζηδάκης και ο Κώστας Καραμανλής —  έχουν βάλει το κεφάλι κάτω προωθώντας αποφάσεις και έργα που επιχειρούν να επιλύσουν χρόνιες πληγές της ελληνικής οικονομίας. 

Τεχνοκράτες– όπως π.χ. ο Γιώργος Στάσσης και ο Χάρης Σαχίνης, προσφέρουν ιδέες και έργο. 

Η ΔΕΗ εξυγιαίνεται. Η ΕΥΔΑΠ παρουσιάζει κέρδη. Τα ναυπηγεία Σύρου πήραν τον δρόμο τους, ο Σκαραμαγκάς μπορεί να ακολουθήσει. 

Η οδός Πάτρα-Πύργος μάλλον υλοποιείται, ο διαγωνισμός για την εκμετάλλευση της «Αττική Οδός» μπαίνει στα σκαριά, κάποια ελπίδα διαφαίνεται για την θλιβερή ιστορία της ΛΑΡΚΟ. 

Η ΕΑΣ θα ξαναγίνει βιομηχανία – αυτός είναι τουλάχιστον ο στόχος. Ο 3^ος πυλώνας του συνταξιοδοτικού σταδιακά υλοποιείται. 

Τα online τυχερά παιγνίδια νομιμοποιούνται και θα φέρουν έσοδα.  

Η προσήλωση σε κρίσιμους στόχους που αφορούν την μεσοπρόθεσμη προοπτική της χώρας, είναι μία ορθή και ηχηρή «απάντηση» στον covid-19. Και γι’ αυτόν τον λόγο ακριβώς, δεν πρέπει να χάνεται και η άμεση προοπτική. 

Γιατί, αν δεν καταφέρουμε να διαχειριστούμε την υφιστάμενη κρίση, το αύριο θα είναι θολό και επώδυνο.

Αναπόφευκτα, δεν είναι όλα καλά. Ταυτόχρονα, οι επιτυχίες αναδεικνύουν ανάγλυφα τις αποτυχίες—και σ’ αυτές επικεντρώνεται η προσοχή του πολίτη.  

Αρχή από την καθημερινότητα, όπου η διαχείριση της απαιτεί σχέδιο και ήθος. 

Γι’ αυτό είναι ακατανόητη η άρνηση του ΕΦΚΑ να δώσει στο Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής τα στοιχεία που ζητά. 

Κομματικά παιγνίδια δεν πρέπει να υπεισέρχονται στα συγκεκριμένα χωράφια. 

Το 1991, δημόσιοι υπάλληλοι έπαιξαν αυτό το παιγνίδι σε βάρος της κυβέρνησης του Κώστα Μητσοτάκη, με αναφορά στα στοιχεία για το εξωτερικό δημόσιο χρέος. Η χώρα πλήρωσε την κομματική εμπάθεια. 

Ο Σταϊκούρας, ο αρνητικός πληθωρισμός και το ισοζύγιο 

Η καθημερινότητα περιλαμβάνει τα μέτρα στήριξης της οικονομίας.  Στα 24 δισ. τα ανεβάζει ο Χρήστος Σταϊκούρας. 

Σωστές οι αποφάσεις της κυβέρνησης. Αλλά, προσέχουμε τον αρνητικό πληθωρισμό του 2% –που αποτελεί νάρκη για το αύριο; 

Ή την εντυπωσιακή χειροτέρευση του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών κατά σχεδόν 60% — που σημαίνει ότι οι άλλες χώρες τα καταφέρνουν καλύτερα από εμάς στις εξαγωγές;

Εμμένουμε στην επιδότηση των θέσεων εργασίας, και έτσι παίρνουμε τα εύσημα ότι η ανεργία δεν αυξήθηκε πολύ. 

Αναρωτήθηκε κανείς τι θα συμβεί όταν σταματήσει η επιδότηση και οι εταιρείες που σήμερα επιζούν λόγω αυτής, κλείσουν; 

Γιατί χάνεται η μοναδική ευκαιρία αναμόρφωσης (εκ των βάθρων) του ΟΑΕΔ;  Αύριο, όταν η ανεργία θα σπάει φράγματα, τι θα κάνει η πολιτεία;

Αλλά, ελλείψεις παρουσιάζονται και στον μεσοπρόθεσμο ορίζοντα. 

Ακατανόητη, η έλλειψη μεσοπρόθεσμου σχεδιασμού στους κρίσιμους τομείς της υγείας, της δικαιοσύνης και της παιδείας.  Ειδικά για τον τελευταίο ακατανόητες είναι και οι διαρκείς αστοχίες και δυσλειτουργίες. 

Εντύπωση προκαλεί η σχεδόν παγερή σιωπή που επικρατεί στον τομέα της γεωργίας. 

Τα τρόφιμα είναι ο μεγάλος κερδισμένος της πανδημίας. Και θα έχουν ακόμη μεγαλύτερη σημασία, καθώς οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής θα γίνονται ολοένα και πιο έντονες, ολοένα και πιο εμφανείς. 

Η Ελλάδα έχει ένα τεράστιο συγκριτικό πλεονέκτημα στην γεωργία. Το απεμπόλησε στο όνομα των εύκολων και αδιαφανών κοινοτικών επιδοτήσεων. Υπάρχει πολιτική για την αναβίωση της; 

Είναι γεγονός ότι η κρίση με την Τουρκία απορροφά χρόνο, ενέργεια και σκέψη. Ελπίζουμε στην επίλυση της. 

Έχει κανείς προετοιμάσει τους πολίτες για το γεγονός ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως προοπτική επίλυσης της χωρίς να υποχωρήσουν και οι δύο χώρες από τις μαξιμαλιστικές θέσεις τους; 

Και καλά ο Ερντογάν που κυβερνά απολυταρχικά; 

Στην Ελλάδα της τυφλής αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ και του εθνικισμού της Ελληνικής Λύσης, πως αντιμετωπίζεται αυτό το πρόβλημα;