Ξαφνικά προέκυψε ξανά υπερασπιστής της κρατικής οικονομίας από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ.

Κόπτεται ο Στέφανος Κασσελάκης ότι με τα λεφτά του Δημοσίου αποκτούν τράπεζα οι ιδιώτες και βγήκε με πύρινες καθώς και με εκλαϊκευμένες αναρτήσεις να κατακεραυνώσει την κυβέρνηση και να ξυπνήσει το λαϊκό αίσθημα.

Κατ’ αρχάς, και τα κόμματα έχουν θεσμική μνήμη—γεγονός που ο Κασσελάκης επιμένει να αγνοεί.

Ας αποφασίσει, επιτέλους, αν οι πολίτες έχουν να κάνουν με ένα καινούργιο κόμμα που αποκηρύσσει το παρελθόν του ή αν ο γνωστός και παλιός ΣΥΡΙΖΑ απλά πέφτει σε αντιφάσεις. Στην συγκεκριμένη περίπτωση η αντίφαση με το παρελθόν είναι εντυπωσιακή.

Η Τράπεζα Αττικής ήταν θεωρητικά ο πέμπτος πυλώνας του τραπεζικού συστήματος που θα έφτιαχνε ο ΣΥΡΙΖΑ για να ανταγωνιστεί τις άλλες τέσσερις και να στηρίξει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Στην διαδρομή, βγήκαν στη φόρα τα θαλασσοδάνεια τύπου Καλογρίτσα και διάφορα άλλα πολιτικά-κομματικά παιγνίδια, οπότε παραδίδοντας την εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ παρέδωσε έναν χρηματοπιστωτικό οργανισμό κουφάρι.

Σαφέστατα, το Δημόσιο παρενέβη.

Σαφέστατα, δημόσιο χρήμα χρησιμοποιήθηκε για να σωθεί η τράπεζα.

Η λογική αυτή είναι στο πλαίσιο της νέας διεθνούς φιλοσοφίας όπου η ρήση «πολύ μεγάλος για να αποτύχει» (too big to fail) χρησιμοποιείται τώρα για να σωθεί κάθε χρηματοπιστωτικός οργανισμός, με τη δικαιολογία ότι είναι όλοι τόσο πολύ αλληλεξαρτώμενοι που η κατάρρευση έστω κι ενός μικρού κινδυνεύει να συμπαρασύρει πολλούς άλλους – ακόμα και μεγάλους.

 

Κασσελάκης: Εναντίον των νέων μετόχων;

Αν, λοιπόν, ο Στέφανος Κασσελάκης βρήκε νέο παιχνιδάκι να παίξει (υποτίθεται μάλιστα πως είναι στο τομέα της γνωστικής του ειδίκευσης) οφείλει πρώτα να εξηγήσει γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ οδήγησε την Αττικής στην κατάρρευση (με τα δάνεια στον Καλογρίτσα κλπ.), δεύτερον να καταδικάσει την παγκόσμια πρακτική που ουσιαστικά μεταφέρει το χρηματοπιστωτικό ρίσκο από τον τραπεζικό τομέα στο ιδιωτικό και, τρίτον, να μας πει ποια είναι η εναλλακτική λύση που θα υποστήριζε ο ίδιος.

Επιπλέον, αν ο Στέφανος Κασσελάκης διαφωνεί με το μοντέλο διάσωσης της Αττικής, τότε, αν θέλει να είναι συνεπής, να έχει το θάρρος να διαμαρτυρηθεί για τις εξελίξεις και στις άλλες τέσσερις τράπεζες, διότι και σ’ αυτές σχεδόν το ίδιο μοντέλο σωτηρίας ακριβώς χρησιμοποιήθηκε.

Αλλιώς κάποιος θα χαρακτήριζε “ηλίθια συμπεριφορά για κάποιον, να έχει τέτοια θολά επιχειρήματα”. 

Τα προβλήματα, εξάλλου, του ελληνικού τραπεζικού τομέα είναι γνωστά, ας βγει να τους δώσει ξανά δημοσιότητα και, ταυτόχρονα έτσι, να αποδείξει πως είναι συνεπής στην ιδεολογία που (μάλλον δήθεν) ασπάζεται.

Η ξαφνική επανεμφάνιση του ΣΥΡΙΖΑ ως εισαγγελέα κατά της κατασπατάλησης του δημόσιου χρήματος δεν συνάδει και πολύ με την πρακτική του κόμματος και τις επαγγελίες του – εκτός κι αν ο Κασσελάκης είναι εναντίον των νέων μετόχων και υπέρ άλλων.

Το κόμμα του (και είναι κόμμα ΤΟΥ γιατί ουδείς γνωρίζει ποιος και τι είναι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ) έχει σπαταλήσει δισεκατομμύρια δημόσιου χρήματος, έχει υποσχεθεί πολλαπλάσια της πραγματικής σπατάλης δημόσιες δαπάνες, είναι υπεύθυνο για το κλείσιμο των τραπεζών και το 5^ο μνημόνιο και φέρει ακέραια για την ευθύνη για την υπερφορολόγηση όλης της κοινωνίας – όχι μόνο της μεσαίας τάξης.

Μπορεί ο νέος πυλώνας θα κάνει πράγματι διαφορά για τους μικρομεσαίους;

Το βέβαιο είναι ότι οι τέσσερις σημερινές τράπεζες συμπεριφέρονται μερικές φορές ως ολιγοπώλιο-καρτέλ και ότι οι μικρομεσαίοι παραμένουν εκτός του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Μία δοκιμή δεν βλάπτει.

Αν αποτύχει, ο Κασσελάκης θα μπορεί κάλλιστα να ξεσπαθώσει υπέρ των εργαζομένων που θα μείνουν στον δρόμο. Η όποια αντίφαση με το σήμερα θα έχει ξεχαστεί.

Εξάλλου, έξω από την πίστα,  η επίδειξη αντιπολιτευτικής δεξιοτεχνίας είναι εύκολη.

Διαβάστε επίσης:

Κοντόθωρα με ιδεολογικό κενό

Άδωνις Γεωργιάδης για Κασσελάκη και Attica Bank: Θέλει να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα άλλης τράπεζας

Κασσελάκης: Την επόμενη εβδομάδα νέο «ραντεβού» με τους πολίτες