Λέει ο Γιώργος Γεραπετρίτης: Το καλώδιο εμείς θα το βάλουμε, θα συνδέσουμε την Κρήτη με την Κύπρο, και να ξέρετε ότι έχουμε παρέα.

Σε γλώσσα διπλωματίας η δήλωση του υπουργού Εξωτερικών πάει κάπως έτσι: «Είναι ένα ζήτημα χρονισμού υπό την έννοια ότι υπάρχουν κι άλλα ζητήματα αλληλένδετα. Θα προχωρήσει η πόντιση του καλωδίου, να θυμίσω ότι πρόκειται για έργο συγχρηματοδοτούμενο από την Ευρωπαϊκή Ένωση το οποίο προστατεύεται από το διεθνές δίκαιο».

Βγαίνει ο Τούρκος και απαντά: μην κουνιέστε και πολύ γιατί θα σας τη σβουρίξω.

Σε γλώσσα διπλωματίας η δήλωση της τουρκικής πηγής πάει κάπως έτσι: «Θα συνεχίσουμε να πράττουμε ό,τι έχουμε πράξει και στο παρελθόν». Όταν λέει «παρελθόν», ίσως εννοεί πέρσι, όταν τουρκική κορβέτα παρενοχλούσε το ερευνητικό σκάφος που τελικά αποχώρησε από την Κρήτη. Όταν λέει «παρελθόν», ίσως εννοεί την εισβολή της 20ης Ιουλίου 1974.

Ο Γεραπετρίτης υπενθυμίζει με κάθε ευκαιρία ότι η Ελλάδα δεν είναι μόνη, τα σύνορά της είναι τα σύνορα της Ευρώπης. Εντούτοις πέρα από τις συμμαχίες και την κοινή λογική, καταγράφονται συγκεκριμένες συμπεριφορές από τη γείτονα χώρα. Το υπουργείο Εξωτερικών τα ζυγίζει: από τη μια η επένδυση στον τομέα της ενέργειας, από την άλλη το στρατηγικό τουμπεκί απέναντι σε μια δύναμη που δεν το έχει σε τίποτα να μεταφέρει τα σύνορά της στη γραμμή Άνδρο-Τήνο-Μύκονο.

Επιχειρήματα ότι ο στρατός του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι διασπαρμένος, ότι η οικονομία της Τουρκίας δεν πάει καλά, ότι θα προτάξουν τα στήθη τους οι Ευρωπαίοι, όλα είναι ευσεβείς πόθοι. Ζούμε σε μια περίοδο που η Ρωσία συνεχίζει να ασχημονεί σε βάρος των Ουκρανών, η Κίνα πάει γύρω-τριγύρω από την Ταιβάν για να την καταπιεί, οι Ηνωμένες Πολιτείες προτείνουν να προσαρτήσουν τον Καναδά. Η εδαφική κυριαρχία έχει γίνει κάτι συζητήσιμο σε γεωγραφικές περιοχές όπου δεν γίνονταν τέτοιες συζητήσεις εδώ και επτά δεκαετίες.

Ο Ερντογάν θα ήθελε μια νέα οθωμανική αυτοκρατορία και είναι σε διαρκές εξιτάρισμα. Στη βόρεια Συρία έκανε κάμποσες στρατιωτικές επιχειρήσεις (Ασπίδα του Ευφράτη 2016, Κλάδο Ελαίας 2018, Πηγή Ειρήνης 2019), στοχεύοντας κυρίως τις κουρδικές δυνάμεις. Στο βόρειο Ιράκ έχει εγκαταστήσει στρατιωτικές βάσεις και διεξάγει αεροπορικές επιδρομές εναντίον των Κούρδων, συχνά χωρίς την άδεια της ιρακινής κυβέρνησης. Στο Κατάρ, το Σουδάν και τη Σομαλία έχει εγκαταστήσει στρατιωτικές βάσεις (2015-2017). Στην σύγκρουση του Ναγκόρνο Καραμπάχ (2020) πήρε το μέρος του Αζερμπαϊτζάν εναντίον της Αρμενίας (εξόπλισε με drones, έστειλε συμβούλους).

Στη Λιβύη στήριξε στρατιωτικά την Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας κατά του στρατηγού Χάφταρ. Οριοθέτησε θαλάσσιο σύνορο αγνοώντας την Κρήτη και τα ελληνικά νησιά (2019). Η συμφωνία απορρίφθηκε από την Ευρώπη, την Αίγυπτο και τις ΗΠΑ αλλά είναι ενδεικτική των διαθέσεων.
Στα Βαλκάνια από την άλλη επιχειρεί πολιτιστική επέκταση. Χρηματοδότησε και εγκαινίασε τζαμιά στα Τίρανα και το Σεράγεβο. Πληρώνει για σχολεία και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Τί άλλο πρέπει να κάνει για να γίνει κατανοητό πως θα του έδινε μεγάλη χαρά απλώσει την πετσέτα του κάτω από ένα αλμυρίκι και να κολυμπήσει σε νέο απόκτημα, σε δική του γαλάζια θάλασσα;

Στο άπλωμα της πετσέτας βοηθούν οι ένοπλες δυνάμεις, διακινώντας το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» (Mavi Vatan). Ονειρεύονται επέκταση της κυριαρχίας σε Αιγαίο, Ανατολική Μεσόγειο και Μαύρη Θάλασσα θεωρώντας ότι η Τουρκία δικαιούται 462.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα θαλάσσιας κυριαρχίας. Για να μην τα πολυλογούμε, αφορμή ψάχνει ο Ερντογάν. Ο Γιώργος Γεραπετρίτης καλείται να ποντίσει το καλώδιο που θα ενώσει την Κρήτη με τη Κύπρο χωρίς όμως να προκαλέσει εκτεταμένη ηλεκτροπληξία στην ευρύτερη περιοχή.

Διαβάστε επίσης:

Xρυσός: «Λάμπει» και πάλι με νέο ρεκόρ πάνω από τα 3.200 δολάρια

Γιάννης Παπαχρήστου: Οι τρεις προτεραιότητες του Υπερταμείου

Το ξενοδοχείο στην Κρήτη, η Ναταλία Στράφτη της Grivalia και τα παράξενα μιας αγοραπωλησίας