** Μέρες που είναι βγάλαμε την κουφίγια από τη ναφθαλίνη, την αερίσαμε και πήγαμε στη Βουλή. Παρουσία του προέδρου της Παλαιστιανικής Αρχής Μαχμούτ Αμπάς η ελληνική Βουλή υιοθέτησε ομόφωνα ψήφισμα με το οποίο καλεί την κυβέρνηση να αναγνωρίσει παλαιστινιακό κράτος. Λίγη ανθρωπιά να έχει κάποιος μέσα του, εξανίσταται με τα τείχη, με τους νεκρούς και τους τραυματίες ένθεν κι ένθεν της εμπόλεμης ζώνης. Διαβάζω λοιπόν διάφορα επαινετικά για την «αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους από την Ελλάδα». Πλην όμως δεν υπάρχει αναγνώριση. Το ψήφισμα είναι διπλωματικό φρου φρού.

Ορισμένα πραγματολογικά: από το 1988 έχουν αναγνωρίσει την Παλαιστίνη 137 κράτη, όπως η Ζάμπια, το Τζιμπουτί, το Μπουρούντι, το Μπενίν, το Βανουάτου, η Λιβερία. Η Σουηδία πέρσι ήταν η πρώτη που αναγνώρισε  όντας μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Μάλτα και η Κύπρος αναγνώρισαν πριν ενταχθούν στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Άλλα 6 κράτη είχαν αναγνωρίσει όταν λειτουργούσαν ως σοβιετικές δημοκρατίες. Καμία από τις Μεγάλες Δυνάμεις δεν έχει πάρει την απόφαση, κανένα κράτος με ειδικό βάρος στην παγκόσμια διπλωματία, κανένα κράτος με ισχυρή οικονομία.   

 Ένας σοβαρός άνθρωπος που βλέπει τη λίστα των 137 κρατών, καταλαβαίνει ότι μια σοβαρή κυβέρνηση δεν θα αναγνώριζε αυτή τη στιγμή παλαιστινιακό κράτος. Υπάρχουν άλλοι πιο ισχυροί παίκτες, όπως ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών που από το 2012 αναγνώρισε την Παλαιστίνη ως παρατηρητή (μη μέλος). Και το Βατικανό παρατηρητής είναι, θέλω να πω δεν είναι υποτιμητικό.

** Συνεχίζω με την εξωτερική πολιτική. Ανακαλείται στην Αθήνα για διαβουλεύσεις ο Έλληνας πρέσβης στην Τσεχία Παναγιώτης Σαρρής. Την εντολή έδωσε, φυσικά, ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς. Αφορμή μια δήλωση του προέδρου της Τσεχίας Μίλος Ζέμαν. «Η Τσεχία θα προσχωρήσει στην ζώνη του ευρώ την πρώτη ημέρα μετά την αποχώρηση, ει δυνατόν, από αυτήν, της Ελλάδας». Δεν ξέρω αν άξιζε τον κόπο η αναστάτωση. Ο Ζέμαν είναι γνωστός από τις προκλήσεις του και ασήμαντος στον παγκόσμιο χάρτη. Δηλαδή είναι σαν να ανακλήθηκε πρέσβης από το Στρουμφοχωριό επειδή είπε κακιούλες ο Δρακουμέλ.

Να θυμίσω κάτι άλλο σχετικά με τον Ζέμαν. Είναι ο πιο προσβλητικός ηγέτης για τους πρόσφυγες. Επί των ημερών του δόθηκε εντολή να μαρκάρονται οι αλλοδαποί που διασχίζουν τη χώρα του με τρένο. Ναι, να μαρκάρονται σαν τα γελάδια στον αγρό ή σαν τους κρατούμενους στο Άουσβιτς.

** Να περάσουμε στα ευχάριστα της ημέρας. Να δηλώσω κατ΄ αρχήν πολέμιος των γάμων και των δεσμεύσεων. Ουδέποτε νυμφεύτηκα παρά τη μεγάλη μου αγάπη για τις γυναίκες. Αν όμως είχα σχέση με άνδρα, μακροχρόνια ή πρόσκαιρη, σήμερα θα έραβα κοστούμι για να πάμε να συμφωνηθούμε. Η μέρα είναι ιστορική και ο νόμος τόσο σημαντικός όσο εκείνος που καταργούσε τη δίωξη της μοιχείας. Δεν θα σταθώ σε εκείνους τους βουλευτές που καταψήφισαν ούτε σε αυτούς που κρύφτηκαν κάτω από τα βουλευτικά έδρανα προκειμένου να μην πάρουν θέση, Το Σύμφωνο Συμβίωσης ψηφίστηκε, περιλαμβάνει άτομα ιδίου φύλου και η κοινωνία προχωρά.

Μια υποσημείωση. Δεν μου αρέσει το ξεμπρόστιασμα βουλευτών που έχουν σχέση με άτομα του ιδίου φύλου αλλά φοβήθηκαν να πάρουν θέση δημόσια. Αφήστε τους να ζουν μέσα στην ντροπή, τον φόβο, την ενοχή. Είναι δικό τους, προσωπικό, ψυχολογικό ζήτημα. Σημασία έχει ότι ο νόμος ψηφίστηκε. Ο γαμπρός μπορεί να φιλήσει τον γαμπρό.