Ο άριστος, η σημαία και η κλήρωση – Μια ιστορία που κατέληξε σε κλάματα

Μέχρι την περασμένη εβδομάδα ήμουν της άποψης ότι την σημαία στο Δημοτικό καλό είναι να την σηκώνει το παιδάκι με την καλύτερη βαθμολογία στην τάξη, γιατί το να γίνεις σημαιοφόρος θα μπορούσε αφενός να είναι μια αναγνώριση της προσπάθειας που κάνει ο μικρός μαθητής, για να είναι καλός στα μαθήματά του, αφετέρου θα μπορούσε ίσως να λειτουργήσει και ως κίνητρο για τους λιγότερο καλούς μαθητές.

Να παραδειγματιστούν, δηλαδή, οι λιγότερο καλοί και να κάτσουν μισή ώρα παραπάνω πάνω από τα τετράδιά τους, αφήνοντας τηλεόραση, τάμπλετ, κινητό, φόρτναιτ ή ό,τι άλλο από αυτά, για τα οποία γκρινιάζουμε οι γονείς.

Αυτά τα πίστευα μέχρι πριν από λίγες ημέρες.  

Μέχρι που φίλη με παιδί στην Στ’ Δημοτικού μου διηγήθηκε πώς ακριβώς έγινε η διαδικασία για την επιλογή του άριστου μαθητή που έγινε σημαιοφόρος και τι ακριβώς επακολούθησε στην μικρή και χαριτωμένη -κατά τα άλλα- κοινωνία των μαθητών της Στ’ Δημοτικού στο συγκεκριμένο σχολείο.

Το παιδί της, ένας πολύ καλός μαθητή, με βαθμούς 10 σε όλα τα μαθήματα στην Ε’ Δημοτικού (γιατί ο σημαιοφόρος και οι παραστάτες στην 28η Οκτωβρίου κρίνεται από τους βαθμούς της προηγούμενης τάξης), μπήκε στην κλήρωση μαζί με άλλα πέντε παιδάκια από το τμήμα του. 

Όλα τα παιδάκια που μπήκαν στην κλήρωση είχαν πέρυσι μέσο όρο 10. Και εκείνα που είχαν ένα 9άρι στον έλεγχο είχαν μέσο όρο 10, αφού στο Δημοτικό δεν υπάρχει βαθμολόγηση με δεκαδικά, δηλαδή 9,9 ή 9,8 κ.ο.κ.

Οπότε, πολύ σωστά ο δάσκαλος έβαλε στη κλήρωση τα έξι παιδάκια με μέσο όρο 10.

Τα φέρνει έτσι η τύχη και σημαιοφόρος κληρώνεται το παιδάκι εκείνο που είχε 9άρι στον περυσινό έλεγχο.

Και τότε ξεκινάει το πανηγύρι.

Πηγαδάκια, γκρίνια, μουρμούρα, κουτσομπολιό και καβγάς στο σχολικο προαύλιο. Γιατί να είναι τυχερή η Μαρία -τυχαίο το όνομα- αφού μάλιστα δεν είχε σε όλα 10, ενώ τα άλλα πέντε παιδιά με 10άρια σε όλα τα μαθήματα ήταν άτυχα και δεν κατάφεραν να σηκώσουν την σημαία, παρ’ όλο που αρίστευσαν.

Τα πράγματα έγιναν ακόμη χειρότερα -δηλαδή ξεκίνησαν τα κλάματα- όταν ένα άλλο 11χρονο κοριτσάκι ένιωσε ότι έμεινε άδικα έξω από τη διαδικασία, επειδή είχε λίγα παραπάνω 9άρια από την τυχερή που κληρώθηκε να σηκώσει την σημαία. 

Κι εδώ που τα λέμε, τι ψυχή έχουν ένα-δυο παραπάνω 9άρια; Έτσι δεν είναι, κ. Κεραμέως; 

Είναι πολύ πιθανόν η διαδικασία έτσι όπως έγινε, απολύτως σύμφωνα με τις οδηγίες που δόθηκαν στα σχολεία, να έφερε ένα μικρό μπέρδεμα στα μυαλά των μικρών μαθητών. Τελικά, τι πρέπει να είναι; Άριστοι ή τυχεροί;

Και ποιος θα τους το εξηγήσει αυτό στα 11-12 τους; 

Μήπως θα πρέπει να είμαστε πιο ελαστικοί με τους μαθητές του Δημοτικού, παρατείνοντας για λίγο καιρό ακόμη την ανεμελιά τους; Αφήνοντας έξω από τα σχολεία τέτοιους άσκοπους ανταγωνισμούς, που τελικά δεν αποδεικνύουν και πολλά για την προσπάθεια του μικρού μαθητή;