Με την ομιλία του, κλείνοντας το 15ο συνέδριο της Ν.Δ. ο πρωθυπουργός επέλεξε να θέσει όλα τα θέματα πάνω στο τραπέζι και, ουσιαστικά, να ζητήσει από τους πολίτες να επαναλάβουν την εντολή που του έδωσαν με τις διπλές κάλπες του 2023. Όχι υποχρεωτικά, θα ήταν μη ρεαλιστικό εξάλλου, επαναλαμβάνοντας το 41%, αλλά πάντως με ισχυρό ποσοστό και σε μεγάλη απόσταση από τα άλλα κόμματα.

Τρεις είναι οι βασικοί λόγοι που φαίνεται ότι οδήγησαν σ’ αυτήν την απόφαση: η αναβίωση του τοξικού λαϊκισμού εκ μέρους του συνόλου της αντιπολίτευσης, η στρατηγική σημασία των φετινών ευρωεκλογών και οι αντιστάσεις που συναντά η κυβέρνηση, παρά την εντολή που έχει πάρει, στην υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων.

Απέναντι στον τοξικό λαϊκισμό η κυβέρνηση δείχνει πως δεν θα αφήσει τίποτα αναπάντητο, ιδιαίτερα όταν οι αντίπαλοι της κατέρχονται σε εξόφθαλμα ψέματα και αντιφάσεις – όπως ο κ. Κασσελάκης για την επιστολική ψήφο. Η κυβέρνηση φαίνεται να αναγνωρίζει την ισχύ ενός πολιτικού συνθήματος από την δεκαετία του 1960 που έλεγε ότι «το πρόβλημα με τα πολιτικά ανέκδοτα είναι πως μερικές φορές εκλέγονται». Στο επιπόλαιο φαιδρές life-style και στην πολιτική ανωριμότητα του αρχηγού του καθώς και στην ψευδή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε δημοκρατικό κόμμα, η Ν.Δ. δείχνει αποφασισμένη να απαντήσει με επιχειρήματα και πάντα μακριά από την τοξικότητα.

Ο κ. Ανδρουλάκης ούτε φαιδρός, ούτε πολιτικά ανώριμος είναι. Έχει, όμως, εισάγει κι αυτός την τοξικότητα στον πολιτικό λόγο και έχει παρασυρθεί σε ακραίες θέσεις περί κατάλυσης στην Ελλάδα του Κράτους Δικαίου – γεγονός που ο ίδιος διέψευσε με την προσφυγή του και τα επαινετικά λόγια που επιφύλαξε για τον Άρειο Πάγο. Ούτε οι δικές του ακρότητες θα μείνουν αναπάντητες—ιδιαίτερα από την στιγμή που η ασκούμενη αντιπολίτευση δεν συνεπάγεται την προβολή μίας εναλλακτικής της Ν.Δ. πρότασης εξουσίας.

Ως προς τις ευρωεκλογές ο πρωθυπουργός ήταν σαφής. Υπερασπίζεται εκείνες τις πολιτικές που θα ενισχύουν την ευρωπαϊκή άμυνα, θα τονώσουν την ευρωπαϊκή παραγωγικότητα και θα αλλάξουν ριζικά στην ευρωπαϊκή αγροτική πολιτική.

Οι συγκεκριμένες επιλογές έχουν συγκεκριμένες πολιτικές διαστάσεις. Η ενίσχυση της ευρωπαϊκής άμυνας, υποχρεωτικά συνεπάγεται μερική μείωση της εθνικής κυριαρχίας για όλα τα κράτη-μέλη σε όφελος ενός ενιαίου αμυντικού δόγματος. Η αυξημένη δαπάνη για την άμυνα υποχρεωτικά καταλήγει στην έκδοση κοινού ευρωπαϊκού χρέους. Η τόνωση της παραγωγικότητας αναπόφευκτα απαιτεί έμφαση στις πάγιες επενδύσεις, στην έρευνα και ανάπτυξη, στην αντιμετώπιση των στρεβλώσεων που δημιουργούν τα μονοπώλια και ολιγοπώλια.

Πρόκειται, δηλαδή, για μία ευρωπαϊκή ατζέντα που ταιριάζει απόλυτα με τα δικά μας εθνικά συμφέροντα, τις συγκεκριμένες κυβερνητικές επιδιώξεις, που απαντά στα περισσότερα από τα αιτήματα της ελληνικής κοινωνίας.
Ακόμη περισσότερο, είναι σαφές ότι ο πρωθυπουργός επιδιώκει να «πατά» η χώρα μας με το ένα πόδι στην ειδική σχέση που έχει αναπτυχθεί με τις ΗΠΑ, αλλά με το άλλο, ως οφείλει, στην Ε.Ε., την οποία και καλεί να αναβαθμιστεί αμυντικά και οικονομικά.

Ως προς τις αντιδράσεις στις μεταρρυθμίσεις, θεωρώ ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει πλήρως συνειδητοποιήσει ότι ο τοξικός λαϊκισμός που αποτελεί μέρος του DNA του ΣΤΡΙΖΑ και στον οποίο τόσο εύκολα παρασύρεται το ΠΑΣΟΚ, δεν είναι παρά η έσχατη μάχη μεταξύ της οπισθοδρομικής συντήρησης και της νεωτερικότητας. Η μάχη με τα προπύργια που αποκηρύσσουν την αξιολόγηση, την σύγχρονη παιδεία, τα πρωτόκολλά διασφάλισης ποιότητας και υλοποίησης, την συνολική αναβάθμιση της κοινωνίας.

Ο καμβάς στον οποίο προβάλλονται οι επιλογές και προτεραιότητες της κυβέρνησης είναι επίσης σαφής πλέον. Τα όποια λάθη δεν μπορούν να αποσιωπούν, να αμαυρώνουν, να υποβαθμίζουν τα πολλά θετικά που έχει πετύχει η Ν.Δ. στα τελευταία πέντε χρόνια. Ο πρωθυπουργός αναγνωρίζει τα λάθη και τις ελλείψεις αλλά, επίσης ζητά από τους πολίτες να μην βλέπουν τα δένδρα και να χάνουν το δάσος.

Η προσπάθεια της αντιπολίτευσης επικεντρώνεται στην άμετρη επικέντρωση σε ορισμένα λάθη, μεγάλα και μικρά. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι η αντιπολίτευση προσφέρει κάποιο εναλλακτικό όραμα, κάποιο εναλλακτικό τρόπο διακυβέρνησης, κάποιο διαφορετικό μοντέλο ανάπτυξης, έναν άλλο τρόπο επίτευξης κοινωνικής συνοχής. Τα λάθη καλώς επισημαίνονται και η κυβέρνηση είναι υπόλογη να τα αντιμετωπίσει. Η χώρα όμως, πρέπει να κυβερνηθεί κι αυτήν την στιγμή η επιλογή παραμένει απλή: Μητσοτάκης ή χάος.

Στις κρίσιμες για την ανθρωπότητα στιγμές που διανύουμε, με τους πολέμους, την κλιματική κρίση, την ανεξέλεγκτη τεχνολογία, τη μαζική μετανάστευση, την έλλειψη βιοποικιλότητας και τροφίμων, δεν υπάρχει η πολυτέλεια της ακυβερνησίας και του διχασμού. Σωστά ο Μητσοτάκης υπενθυμίζει το κόστος που πληρώσαμε στην δεκαετία του 2010, κόστος που μεγάλωσε από τα δικά μας λάθη – τις έωλες υποσχέσεις, την έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα, τους κινδύνους που δημιουργήσαμε στην δημοκρατία, τον άκρατο λαϊκισμό, την ακαταλόγιστη φραστική βία.

Σωστά υπενθυμίζει, διότι χάρις στον ΣΥΡΙΖΑ των Κασσελάκη- Παππά- Πολλάκη και στο ΠΑΣΟΚ του κ. Ανδρουλάκη, το αυγό του φιδιού του λαϊκισμού επωάζεται και πάλι.

Διαβάστε επίσης

Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν: Στήριξη της ΕΕ στον Νίκο Χριστοδουλίδη ενόψει των συζητήσεων στον Λίβανο για το μεταναστευτικό

Δημοσκόπηση GPO: Στις 17,5 μονάδες η διαφορά της ΝΔ – Δεύτερος ο ΣΥΡΙΖΑ

Μητσοτάκης – Συνέδριο ΝΔ: Καθοριστικές οι ευρωεκλογές – Δεν έχουμε περιθώρια για πειραματισμούς